Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

συνήθειες

εδώ και 20 χρόνια, από τότε που γεννήθηκε η μεγάλη ανηψιά μου και ακολούθησαν πολλά άλλα παιδιά συγγενών και φίλων, με θυμάμαι πάντα να ψωνίζω δώρα για τα Χριστούγεννα, για τα γενέθλια, για τις γιορτές και γενικά σε κάθε περίπτωση που τύχαινε να επισκεφτώ το πατρικό μια που ήμουν πάντα η θεία που ζούσε αλλού, μακριά, και δεν μπορούσε να πάει με άδεια χέρια.
στην αρχή, δε λέω, ήταν μια ενδιαφέρουσα διαδικασία να ψάξεις να βρεις το κάτι διαφορετικό, το κάτι όμορφο, το κάτι που θα το χαρεί το κάθε παιδάκι.
και υπήρχε πάντα κάτι. ένα ωραίο και δημιουργικό παιχνίδι, ένα χαριτωμένο ρουχαλάκι, κάποιο ενδιαφέρον βιβλίο. η κοινωνία μας γεμάτη καταναλωτικές ιδέες και η προσφορά πάντα μεγάλη.
τα τελευταία χρόνια κάτι που η επανάληψη κουράζει, κάτι που γεννιούνται πάντα νέα παιδιά φίλων συγγενών κλπ, κάτι που τα δωμάτια τους ή μάλλον τα σπίτια τους έχουν γεμίσει τρεις φορές από παιχνίδια ρούχα και βιβλία, κάτι που ο χρόνος που χάνεις για να σκεφτείς, επιλέξεις , αγοράσεις είναι συχνά πολλαπλάσιος αυτού του οποίου θα ξοδέψει το εκάστοτε παιδάκι για να ασχοληθεί με το παιχνίδι του, γιατι δεν είναι το μόνο παιχνίδι που θα πάρει αυτά τα Χριστούγεννα, αλλά άλλο ένα κοντά σε αυτά που θα του χαρίσουν οι γονείς, η γιαγιά, η άλλη γιαγιά, η νονά, η άλλη θεία, η καλύτερη φίλη της μαμάς και δε συμμαζεύεται...όλη αυτή η διαδικασία της αγοράς των δώρων για "τα παιδιά"- μερικά είναι ενήλικες πια- έχει γίνει ένας εφιάλτης.
τι να πάρεις που δεν το έχεις ξαναπάρει ; τι να πάρεις που δεν υπάρχει ήδη στα ράφια, στις ντουλάπες στα σπίτια τους ; τι να πάρεις όταν λόγω της απόστασης έχεις ελάχιστη επαφή και δεν μπορείς να αφουγκραστείς τις πραγματικές επιθυμίες και ανάγκες τους ; και τι να πάρεις ώστε να μη φανείς η αδιάφορη θεία;
υπάρχουν ωραιότατα παιχνίδια φυσικά (συνεχώς βγαίνουν κανούργια), αλλά τα κουτιά τους είναι συχνά μεγαλύτερα από τη βαλίτσα μου. και υπάρχουν ωραιότατα βιβλία, αλλά σε γλώσσα που δεν την καταλαβαίνουν. και ρουχαλάκια ναι και βέβαια υπάρχουν και συχνότατα τα αγοράζω, είπαμε δεν είναι μόνο τα Χριστούγεννα, αλλά το παιδί θέλει ΠΑΝΤΑ παιχνίδι. και χαίρεται ΚΥΡΙΩΣ με αυτό σ'αυτού του είδους τις γιορτές

τέσπα, για φέτος έχουν γίνει ήδη οι μισές αγορές και για τις υπόλοιπες υπάρχουν κάποιες ιδέες, απλά έχει γίνει μια κουραστική υποχρέωση-συνήθεια. θα προτιμούσα να έπαιρνα μόνο 2,3,4 δώρα καρδιάς , εκεί που πραγματικά νιώθω την ανάγκη να τα προσφέρω. κι εκεί που ξέρω πως θα πιάσουν τόπο και πως θα δώσουν χαρά.
 άλλωστε αυτό δεν είναι όλο το νόημα ;

Υ.Γ. τα περί κρίσης δε χρειάζεται να μου τα θυμίσετε και στο μέλλον πιθανόν να αλλάξουν πολλές συνήθειες μας, αλλά για την ώρα υπερισχύουν οι παλιές για τους πιο πολλούς , έτσι νομίζω, έστω κι από αυτά τα λίγα που περισσεύουν δύσκολο να αρνηθούμε στα παιδιά τα δώρα τους, και ακόμη πιο δύσκολο για τα ίδια να προσαρμοστούν σε ένα μέλλον πολύ διαφορετικό από τη ζωή που μέχρι τώρα έχουν συνηθίσει

4 σχόλια:

thinks είπε...

Θυμάμαι τα '80, '90 στην Αμερική που είχε περιέλθει στην σφαίρα της αγχωτικής χαράς και υποχρέωσης με τόνους προσωπικής επιδείξεως να αγοράζουν οι νέοι 25-35 χρονών ένα δώρο για κάθε άνθρωπο των πολυμελών οικογενειών έως δεύτερη συγγένεια και όλους τους φίλους... Οι καιροί που ο Ρέγκαν έβαζε τα θεμέλια της μελλοντικής αντίληψης περί επιτυχίας των μετα-μετα-πολεμικών κοινωνιών... Θυμάμαι και τα Χριστουγεννιάτικα δώρα μου της δεκαετίας του '60 στην Αθήνα, και όλα όσα έλαβα και έδωσα από τότε, διασχίζοντας Βρετανικές και Αμερικανικές μεγαλουπόλεις με χωροδίες, φώτα, λίγο χιόνι, και ατμόσφαιρα πλούτου και επιτυχίας για όλους μας που ψωνίζαμε... και τώρα στην Ιταλία, μια κουλτούρα που δεν έχει τίποτα από όλα αυτά. Τα δώρα είναι ελάχιστα και από την καρδιά σε άμεση οικογένεια, απλά μικρά πραγματάκια, ίσως και φαγώσιμα... Το τι περιμένουν τα παιδιά σε όλο τον κόσμο, χώρες και δεκαετίες αλλάζει, αλλά το πως το περιμένουν και πως το χαίρονται δίνει αξία στις γιορτές... Καλές γιορτές Scarlett!

Jolly Roger είπε...

Οι σκανδιναυοι εχουν ενα εθιμο που βρισκω ωραιο: αντι να αγοραζεις απο ενα δωρο σε *καθε* μελος της οικογενειας, αγοραζεις μονο σε ενα.

Εστω οτι ανηκεις (ετσι για παραδειγμα) σε μια "οικογενεια" 8 ατομων. Μπορει να ειναι και απλοι φιλοι, γι αυτο τα εισαγωγικα. Αντι λοιπον να αγοραζεις 7 δωρα καθε χρονο - με τα μειονεκτηματα που περιγραφεις και που ισχυουν για ολους μας, επιλεγεις ΕΝΑ προσωπο αυτης της "οικογενειας" στο οποιο θα κανεις ΕΝΑ δωρο. Το προσωπο αυτο θα παρει ΕΝΑ δωρο, μονο απο εσενα και απο κανεναν αλλο.

Ολοι λοιπον θα εχουν μονο ενα προσωπο για να δωρισουν. Φυσικα καθε χρονο αλλαζουν οι δωρητες / δωριζομενοι. Δεν θα δινεις δωρο καθε χρονια στον ιδιο.

Πλεονεκτηματα:
- δεν τρεχεις να αγορασεις 7 δωρα, αλλα μονο 1
- τα χρηματα που εξοικονομεις απο τα υπολοιπα δωρα, τα χρησιμοποιεις (εν μερει) για να παρεις κατι καλυτερο. Ειναι προτιμοτερο ενα δωρο και "ακριβο" παρα 7 ψιλοπραγματα.
- εχοντας να δωρισεις μονο 1 ατομο, μπορεις να σκεφτεις περισσοτερο τι θα του αρεσε, τι επιθυμιες, συνηθειες κλπ. εχει. Ετσι το δωρο σου θα ειναι πιο ταιριαστο.

Μειονεκτημα: δεν συμβαδιζει με τις ελληνικες νοοτροπιες ;-)

scarlett είπε...

Δημητρη, καλημέρα!

Κι αυτη η αμερικανικη συνηθεια των 80's 90's ήρθε, με μια μικρη καθυστέρηση, αυτουσια φυσικα στην Ελλάδα.

Δεν εχω τιποτα εναντιον των δωρων ξερεις, αλλά εχω πολλα εναντιον των υποχρεωσεων. Κι εχω επίσης πολλά εναντιον της καταναλωτικης νοοτροπιας με την οποια μεγαλωσαν τα παιδια των τελευταιων δυο δεκαετιων.

Καλες γιορτες να περασεις κι εσυ με την οικογενεια σου, αν και νομιζω πως μεχρι τοτε θα ξαναεχουμε την ευκαιρια να ευχηθουμε :)

scarlett είπε...

Καλημέρα πειρατη!

Ενδιαφερουσα η προσέγγιση των Σκανδιναβών και σιγουρα προτιμοτερη από την ελληνική, μια που κανενας δεν μενει παραπονεμενος, όλοι θα παρουν από κατι κι επιπλεον το δωρο όπως λες κι εσυ μπορει να ειναι προσεχτικοτερα διαλεγμενο κι ακριβοτερο, αφου θα ειναι μονο ενα.

Το μειονεκτημα του για μενα ειναι πως και αυτο το εθιμο ακολουθει καποιους κανονες και ακριβως αυτοι δεν θα ηθελα να υπαρχουν στα δωρα.

Θα ήθελα το δωρο να αφουγκραζεται την επιθυμια μου να πω σε καποιον που μου ειναι πολυτιμος "σ'ευχαριστω" ή πάλι "ξέρω ότι αυτό το χρειάζεσαι και θα σου δωσει χαρα. αφου μπορώ, θέλω να σου το χαρίσω"

Δυστυχώς τα δωρα που δινονται συνηθως σε συγκεκριμενες ημερομηνιες και σε ατομα που ελαχιστα γνωριζεις ή σε γνωριζουν (ας ειναι και συγγενικα) δεν εμπιπτουν στις παραπανω κατηγοριες :(