ημερολόγιο

Ένα κορίτσι με όμορφα σγουρά μαλλιά μπαίνει με ζωηρό βήμα στο σταθμό του τρένου. Αναρωτιέμαι αν είναι ευτυχισμένο. Νομίζω πως ναι.
Λίγο πιο κάτω ένα νεαρό ζευγάρι φιλιέται με πάθος  πριν χωρίσει. Θα έκανε εκπληκτική street photography. Το φανταζομαι σε b & w, αλλά δεν τολμώ.
Πηγαίνω πιο κάτω, στην χριστουγεννιάτικη παραμυθοχώρα για τα παιδιά.
 Το σκηνικό του παραμυθιού των Χριστουγέννων ξεστήνεται σιγά σιγά.
Θα μείνει μόνο η αλήθειά του. Η ανθρώπινη εγγύητητα, το μοίρασμα, η αγάπη.
Αλλά μελαγχολικό...αυτό το ξεστήσιμο. Η αδειοσύνη.
Ο κρύος αέρας παγώνει το πρόσωπό μου και τυλίγω  πιο σφιχτά το κασκόλ. Έπρεπε να το καταλάβω πως αυτός ο ήλιος ήτανε απάτη
Οι δρόμοι αδειάζουν.
...........
Οι δρόμοι αδειάζουν.

Δε μου μένει παρά να γυρίσω πίσω.
Αν πάρω τώρα το λεωφορείο, θα είμαι μέχρι τις δυόμιση στο σπίτι. Να φάω δε θέλω , αλλά θα κάνω ένα μπάνιο , θα βάλω χριστουγεννιάτικη μουσική, ίσως μαζέψω λίγο τα πράγματα. Θα διαβάσω εκείνο το βιβλίο που ξεκίνησα εχτές..
Μου αρέσει η μοναξιά μου όταν οποιαδήποτε άλλη επιλογή θα μου προκαλούσε μόνο δυσαρέσκεια ή τυπικές συμπεριφορές.
Άλλα πράγματα με στεναχωρούν. Όχι η μοναξιά η ίδια.
.............
Φέτος αγόρασα τα πιο πολλά δώρα, σε σχέση με άλλα χρόνια. Δική μου η ανάγκη να δω χαρά και ικανοποίηση . Δική μου ανάγκη να χαρώ.
Άλλη μια φορά το έκανα. Κανείς δεν κατάλαβε γιατί
................
Το μυαλό βουτάει πίσω στο χρόνο. Πολύ πίσω. Στέκεται σε δυο στιγμές

- Κατεβαίνω μόνη τη Βασιλίσσης Σοφίας και είναι απέναντι μόνο τα φώτα από τα λουλουδάδικα. Από τη μια τα ακριβά ξενοδοχεία και από την άλλη τα λουλουδάδικα.
 Κάτι είχε ο αέρας εκείνης της βραδιάς, κάτι η ίδια η νύχτα , μια στιγμή ευτυχίας, ανεξήγητης, στιγμιαίας, προσωπικής μη εξαρτώμενης άλλων συνθηκών.


- 26 Δεκεμβρίου. Μόλις αποχαιρετήσαμε τη μαμά του Α πριν το ταξίδι μας στη Λαπωνία. Η νύχτα είναι τρομερά μαλακή κι εγώ θυμάμαι πως δεν είδα τα όμορφα στολισμένα σπίτια που λίγες μέρες πριν μου είχε περιγράψει. "Έλα  να πάρουμε τα ποδήλατα ", μου λέει. Περασμένες 11 και κάνουμε την πιο όμορφη νυχτερινή βόλτα ανάμεσα σε έρημα δρομάκια και φωτεινά στολισμένα σπίτια.
Την άλλη μέρα αφήναμε το Ελληνικό με 17 βαθμούς για να βουτήξουμε στους κατάλευκους -30