η άνοιξη είναι πάντα εκείνο το ανοιχτό πουκάμισο, τα μαλλιά που τα μπερδεύει το βραδινό αεράκι, την ώρα που βλέπεις τα πλοία να μπαίνουν στο λιμάνι, να βγαίνουν από το λιμάνι, στολισμένα με φωτάκια σα γιρλάντα
ψηλά από την ταβέρνα του Λίλη
(απέναντι,  οι όγκοι των  νησιών, ο μακρύς χαμηλός με τους καμπυλωτούς λόφους της Μυκόνου, πιο πίσω ο ψηλότερος της Τήνου, θολοί από την υγρασία, κάποιες σπάνιες φορές διακρίνεις το λευκό των σπιτιών
πιο κάτω η Πάρος, ψηλός κώνος,  θεόρατο βουνό που φύτρωσε μέσα στο πέλαγο)

η άνοιξη συμβαίνει πάντα στον περίβολο του Αη-Δημήτρη
μικρές μελισσούλες βουίζουν ανάμεσα σε φρέσκα αγριολούλουδα
πιο κάτω σκάνε τα κύματα στα απότομα βράχια

...
η άνοιξη συμβαίνει παντού

αλλά κάθε που προσπαθείς να την ορίσεις, ξεπηδούν στο μυαλό σου εικόνες του Αιγαίου

shopping...ή απλά μια βόλτα

τα Σάββατα μου αρέσει συχνά να κάνω βόλτα στους κεντρικούς δρόμους της πόλης και στα μαγαζιά. μπορεί η μικρή επαρχιακή μου πόλη να μην προσφέρει τις πολλές και άπειρες διαφορετικές δυνατότητες, αλλά ας πούμε πως είναι ικανοποιητικές.
δεν είναι πάντα τα ψώνια ο στόχος. περισσότερο είναι η βόλτα. όπως μου είπε και τελευταία ένας φίλος "ας ήμουν εκεί κι ας μην ψώνζα"
μου αρέσει η εναλλαγή των παραστάσεων σ'αυτές τις βόλτες. ο κόσμος που κοιτάζει, δοκιμάζει, ψωνίζει, σχολιάζει. οι πλανόδιοι μουσικάντηδες που όσο φτιάχνει ο καιρός τόσο πολλαπλασιάζονται.
τα σμήνη των τουριστών που φωτογραφίζουν, στήνονται σε ουρές για όσα αποτελούν τη δική σου καθημερινότητα.
μου αρέσει η ζωντάνια, ο χαρούμενος παλμός του Σαββάτου.

στα μαγαζιά μ'αρέσει να κοιτώ τις νέες αφίξεις. γι'αυτό και μαγαζιά σαν το στοκατζίδικο TK Maxx, το οποίο είναι πολύ διαδεδομένο,  τραβούν πάντα το ενδιαφέρον. καθημερινά νέες εισαγωγές, καθημερινά αλλαγές στην πραμάτεια (το concept του zara που δημιουργεί shopaholics) όχι  μόνο σε ρούχα, αλλά και σε είδη σπιτιού , διακόσμησης και ταξιδιού
πάντως έχει τα καλύτερα δοκιμαστήρια ever. ευρύχωρα με σύρτη που κλείνουν και δύο καθρέφτες από τους οποίους ο ένας διαγώνια για να βλέπεις με μία ματιά και την πίσω όψη.
το slogan της αλυσιδας είναι εως 60% πιο κάτω. ψέμα . έχω δει αρκετές φορές και 70% και 80% πιο κάτω. βέβαια υπάρχει πολλή σαβούρα αλλά βρίσκεις και emilio pucci και calvin klein της τρέχουσας σεζόν, αν είσαι τυχερός και αν φυσικά σε ενδιαφέρει

συχνά μ'αρέσει να παρακολουθώ τον κόσμο. το τι κοιτάζουν, το τι ψωνίζουν. κάποιες φορές θα  ήθελα να κάνω προτάσεις σε κοπέλες που κάνουν πολύ συντηρητικές και αδιάφορες επιλογές. είναι οι φορές που μιλάει το μεσογειακό μου αίμα, που ζητά λίγη παραπάνω τόλμη, φαντασία και κυρίως ιδιαιτερότητα.
σήμερα χάιδεψα, ανάμεσα στα άλλα ωραία υφάσματα -  πάντα μου αρέσει να χαιδεύω τα ρούχα, να νιώθω την υφή, την ποιότητά τους- ένα απλό μαύρο μακό φόρεμα στο zara. τίποτα δεν είχε, μόνο οι τιράντες του σταύρωναν σε ένα κομψό χ στην πλάτη.  αυτά τα πολύ απλά κομμάτια είναι πάντα αυτά που ζηλεύω περισσότερο. είναι αυτά που μπορεί να φορέσει μόνο ένα όμορφο δεκαεξάχρονο- εικοσάχρονο και να λάμψει (αν είναι αρκετά συνετό να μην σπαταλήσει το σφρίγος της ηλικίας του σε περιττά μπιχλιμπίδια και περίπλοκους χρωματικούς συνδυασμούς) 
ακόμη θυμάμαι μια καλοκαιρινή μέρα στο μετρό της Αθήνας μια κοπελίτσα τόσο εκθαμβωτική στο σύνολο της, που όμως είχε τη σύνεση να φοράει ένα απλό μακό φορεματάκι που της πήγαινε εκπληκτικά και κομψές σαγιοναρούλες κι ήταν ελάχιστα μακιγιαρισμένη. οτιδήποτε επιπλέον πάνω της θα μπορούσε να λειτουργήσει μόνο αφαιρετικά σε σχέση με το φυσικό της κάλλος.
νομίζω πως η μεγαλύτερη στυλιστική επιτυχία είναι η φροντισμένη λιτότητα.
είναι η αντίθεση που φέρνω στο μυαλό μου όταν σκέφτομαι τις κυρίες που ψωνίζουν τα ρούχα τους στο Μιλάνο ή στο Λονδίνο, συνήθως από διάσημους μόδιστρους ή με το λογότυπο κάποιας ακριβής μάρκας και καμαρώνουν μετά σαν τα παγώνια.
αυτό που θέλουν να πετύχουν και κατά τη γνώμη μου δεν...., το πετυχαίνει το όμορφο εικοσάχρονο με ένα φορεματάκι των 20 ευρώ

δεν είναι καιρός για κατανάλωση θα μου πει κάποιος. είναι όμως ακόμη καιρός για βόλτες, για αναζήτηση του ωραίου , για επανεκτίμηση των όσων έχουμε.
συχνά κάτι ασήμαντο μας δίνει την πιο μεγάλη χαρά...και φυσικά τα πιο πολύτιμα δεν αγοράζονται καν.

(..και καλό σ/κ)

υπό τους ήχους της γκάιντας



....είναι η πρώτη ανοιξιάτικη μέρα

(σήμερα...μόνο σήμερα. αύριο ξαναχαλάει)

(ξένες) ματιές

-οι δρόμοι είναι γεμάτοι ηλικιωμένους με τροχήλατα πι. τα σέρνουν με  βροχή και με χιόνι, μπαίνουν στα λεωφορεία μαζί τους, ένας λαός που μπορεί να γερνά, αλλά δεν παύει  να κινείται.

- δίπλα στα φαρδιά πεζοδρόμια, υπάρχουν ποδηλατόδρομοι. πιο  πέρα οι δρόμοι.
στην αρχή στεκόμουν στο λάθος σημείο όταν ήμουν στη στάση.
 κανείς δεν μπλέκει στα χωράφια των άλλων.

- στη στάση συχνά μια γριούλα θα σου πιάσει την κουβέντα. θα σου μιλήσει για τον καιρό ή για το λεωφορείο που άργησε ή για τον φούρνο απέναντι. θα δείχνει ευχαριστημένη και αυτάρκης.

- όλα τα πληρώνεις. την παραμικρή εκδούλευση, τη σακούλα στο σούπερ μάρκετ,το χαρτί περιτυλίγματος για τα δώρα που θα αγοράσεις , το λογαρασμό σου στην τράπεζα ( ...δεν μιλάμε καν για δωρεάν πιστωτικές)

- οι παρουσιάστριες στην τηλεόραση και οι παρουσιαστές δείχνουν την ηλικία τους. δε μοιάζουν όλοι με κέρινες κούκλες που κόλλησαν στην ηλικία των 20 ή 30. έχουν ρυτίδες και σπασμένα πρόσωπα. δείχνουν φυσιολογικοί και κάνουν κι εσένα να μοιάζεις μπροστά στον καθρέφτη σου φυσιολογικός

- οι πωλήτριες στα σούπερ μάρκετ σε χαιρετίζουν πάντα. συχνά με χαμόγελο και σου λένε ευχαριστώ.  συνηθίζεις στην ευγένεια . την απαιτείς

-  ίσως να οφείλεται στη μακρόχρονη παρουσία ξένων στη χώρα , αν και περισσότερο πιστεύω  πως είναι ένα απο τα χαρακτηριστικά της φυλής τους. τους αποδέχονται εύκολα (τους ξένους), τους θεωρούν κομμάτι δικό τους.

- τα ζευγαράκια δεν έχουν ηλικία. είναι σχεδόν πάντα πιασμένα από το χέρι. και συχνά εκδηλωτικά.

- επιθυμούν να τα κάνουν όλα μόνοι τους. ίσως από τσιγκουνιά... ίσως επειδή έτσι έχουν συνηθίσει , δεν χρησιμοποιούν συχνά επαγγελματίες για να τους προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. κουβαλούν, μαστορεύουν, βάφουν, περιποιούνται τους τεράστιους κήπους τους

- . τα οικιακά δεν είναι γυναικεία απασχόληση. οι άντρες σφουγγαρίζουν και βάζουν μπουγάδα και τρίβουν τα πλακάκια. παρ'όλα αυτά οι περισσότερες γυναίκες παίρνουν μετά το γάμο το επίθετο του συζύγου. ( είναι αστείο που θεωρούν τις Ελληνίδες πιο ανεξάρτητες επειδή διατηρούν το επίθετό τους μετά το γάμο. είπα να μην τους χαλάσω το μύθο τραγουδώντας τους τη Μαίρη Παναγιωταρά)

- τους αρέσει (ακόμη) να στέλνουν από παντού Postkarten, αυτές τις απλές τουριστικές κάρτες με το γραμματόσημο

-το κεντρικό δελτίο ειδήσεων κρατά ΠΑΝΤΑ ένα τέταρτο (μαζί με τον καιρό). είναι μόνο δελτίο ειδήσεων . σύντομο και περιεκτικό.

- οι γονείς δεν ενδιαφέρονται να σπουδάσουν τα παιδιά τους. ενδιαφέρονται να τα διώξουν το συντομότερο από το σπίτι. οι περισσότεροι νέοι που επισκέπτονται τα Πανεπιστήμια , το κάνουν με δικά τους έξοδα.
σπουδάζει μόνο όποιος θέλει. κι όποιος έχει τις ικανότητες

- wer haftet. το ακούς παντού τον πρώτο καιρό. μετά το συνηθίζεις. ένα διαρκές "ποιος φέρει την ευθύνη"

- η πρακτικότητα  νικά πάντα το στυλ και το καλό γούστο. η προσεγμένη εμφάνιση είναι κάτι που ελάχιστα ενδιαφέρει.

- οι ωραίες γυναίκες δεν έχουν περισσότερη τύχη. κανείς (σχεδόν) δεν τις προσέχει

οι γείτονες λείπουνε όλοι, αν κρίνω από το άδειο πάρκιγκ.
Κυριακή
χαζεύω  από τα παράθυρα τα διακοσμητικά αντικείμενα, τη στρωμένη ζωή .
κάπως έτσι είναι όταν δεν νιώθεις την καθημερινή απειλή.
γεμίζεις γλάστρες και πίνακες στους τοίχους και ομορφιές.
κάνεις σχέδια για το αύριο, ονειρεύεσαι, νιώθεις ένα αίσθημα ασφάλειας
έστω και απατηλό


...
μιαν άνοιξη άκουσα αυτές τις νότες.
ξεπήδησαν από ένα μεγάφωνο σε αγαπημένο σταθμό και πλημμύρισαν το χώρο,τον αέρα



από τότε όποτε και να τις ακούσω είναι άνοιξη