Σάββατο 25 Αυγούστου 2012

αδιέξοδα όνειρα

εν αναμονή των αποτελεσμάτων της εισαγωγής των μαθητών στα ελληνικά πανεπιστήμια, παρατηρεί ένας ξένος ή κάποιος με ξενική νοοτροπία ,  τον μεγαλύτερο καημό του Έλληνα,  να σπουδάσει το παιδί του στο Πανεπιστήμιο

τηλεοράσεις, εφημερίδες, ραδιόφωνα  αναφέρουν την ημέρα ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων , σαν πρώτο θέμα. αυτό που υπερκαλύπτει σε σπουδαιότητα όλα τα άλλα.
( όχι. δεν συμβαίνει παντού αυτό. σε άλλες χωρές οι σπουδές ή οι μη σπουδές των παιδιών δεν είναι καν θέμα και δεν αφορούν κανέναν άλλον, πέρα από  τον ίδιο τον εμπλεκόμενο  )

μοιάζει να είναι ένα αίσθημα ύψιστης δικαίωσης  η παραπάνω επιτυχία - για τον γονιό και για το παιδί του που απέδειξε τις ικανότητες και την αξία του-  άγνωστο σε άλλους λαούς και άλλες νοοτροπίες, όπου η ζωή και οι επιτυχίες σε αυτήν μετριούνται αλλιώς και συνήθως είναι θέματα προσωπικά .
άλλωστε το ίδιο αίσθημα δικαίωσης  υπάρχει και μερικά χρόνια νωρίτερα, όταν γίνεται η περίφημη μάχη της επιλογής των σημαιοφόρων στα σχολεία. ο μαθητής με την υψηλότερη βαθμολογία. και τι δε γίνεται, πολλές φορές για να την πετύχει !

θυμάμαι συναδέλφους στη δουλειά, που έρχονται με κεράσματα, που οργανώνουν τραπεζώματα  όμοια με αυτά που γίνονται σε γάμο,  με αφορμή την εισαγωγή του παιδιού τους στα ΑΕΙ
έχω ακούσει γονιό (όχι έναν...) να τάζει στο παιδί του αυτοκίνητο, αν περάσει. αιώνιες διακοπές στη Μύκονο και μεταπτυχιακά σε όποια χώρα του εξωτερικού επιθυμεί.
μπορεί τώρα με την κρίση αυτά τα τάματα να περιορίστηκαν λιγάκι, αλλά δε νομίζω να άλλαξε και πολύ η νοοτροπία
ο Έλληνας φοιτητής συνεχίζει σε μεγαλό βαθμό να είναι  καλομαθημένος και εξαρτημένος από τους δικούς του, αργεί δε πολύ να ενηλικιωθεί.
στον στενό μου κύκλο γνωρίζω 45αρα γιατρίνα που ακόμη σπουδάζει και τρέφεται από τους συνταξιούχους γονείς της
για τους δε αποτυχημένους των εξετάσεων υπάρχει πάντα η λύση  ενός πανεπιστημίου του εξωτερικού ακόμη και τώρα σε περίοδο κρίσης , ακόμη κι αν αυτή κοστίζει κάτι περισσότερο
(κι είναι περίεργο πως ο ίδιος άνθρωπος που γκρινιάζει πως τώρα με την κρίση δεν τα βγάζει πέρα, πως δεν έχει να πληρώσει το φόρο, για το παιδί του βρίσκει...και δεν εννοούμε πως τα βρίσκει για να το βοηθήσει σε ένα πρόβλημα υγείας, αλλά για να του προσφέρει τη δυνατότητα να σπουδάσει, ώστε μεθαύριο μετά από 4-5-6 χρόνια δωρεάν σπουδών και ντόλτσε βίτας, να προστεθεί κι αυτό στους χιλιάδες μορφωμένους ανέργους του ευλογημένου τόπου μας)

δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω γιατί δεν θεωρείται σπουδαίο να γίνει κάποιος ένας πετυχημένος αρτοποιός, ένας ταλαντούχος πιανίστας ή ζωγράφος, ένας ικανός επιπλοποιός ή ακόμη κι ένας σύγχρονος γεωργός. στο κάτω κάτω μεθαύριο που θα πεινάσουμε στον τελευταίο θα στραφούμε όλοι και όχι στον αρχιτέκτονα εσωτερικών χώρων με τα διπλώματα

το άλλο που δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω είναι γιατί αυτή η εμμονή μ'αυτήν την συγκεκριμένη επιτυχία και όχι με κάτι άλλο. τι αποδεικνύει και ποιες ανασφάλειες υπερκαλύπτει
παλιότερα , το καταλαβαίνω, είχε σχέση με την ανεύρεση εργασίας. κάποιος με ακαδημαικά προσόντα ίσως να έβρισκε ευκολότερα δουλειά. καλύτερη και υψηλότερα αμοιβόμενη δουλειά. οι γονείς θέλανε τα ξεφύγουνε τα παιδιά τους από τη δύσκολη , τότε, αγροτική εργασία, τη μόνη δουλειά που υπήρχε στις δεκαετίες του '50 και '60 στην Ελλάδα.
αλλά εδώ και πολλά πολλά χρόνια αυτό έχει πάψει να ισχύει. η γκάμα των επαγγελμάτων με τα οποία μπορεί να ασχοληθεί κανείς και να βιοποριστεί έχει διευρυνθεί πολύ και δεν απαιτούν όλα πολυετείς πανεπιστημιακές σπουδές. χώρια που νιώθω πως λείπει η φαντασία στον τόπο μας για το πώς θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε τους πόρους του και τις δυνατότητες του. ακόμη και για τα φωτοβολταΐκά περιμένουμε από τους ξένους που δεν ξέρουν καν τι είναι ήλιος, να μας τα μάθουν και να μας τα φέρουν.

  παραέχουμε πολλούς πτυχιούχους ,σε αντίθεση με τις  δουλειές που θα μπορούσαν να τους απορροφήσουν. παραέχουμε πολλούς ανθρώπους του πνεύματος.
κι όλη αυτή η προσοντούχα νεολαία μας , αρνείται συνήθως, καλομαθημένη και άμαθη όπως είναι, να κάνει κατι άλλο για να βιοποριστεί

μήπως είναι καιρός να δούμε τι άλλο μπορούμε να κάνουμε εκτός από το να διαβάζουμε ;
μήπως να ξεφεύγαμε λίγο από την παθητική πρόσληψη γνώσης και να γινόμασταν λίγο πιο δημιουργικοί ;

17 σχόλια:

Jolly Roger είπε...

Στην π.Κ. (προ Κρισης) εποχη, οι νεοι σπουδαζαν ηλεκτρολογοι - μηχανολογοι (απο τις πιο δυσκολες σχολες) και κατεληγαν υπαλληλοι σε καταστηματα κινητης τηλεφωνιας. Ειχαμε περισσοτερα καταστηματα κινητης απο πεζοδρομια. Αφου θα γινεις πωλητης κινητων ρε μεγαλε, τι το θελεις το πολυτεχνειο;

Πιστευω οτι το προβλημα δεν ειναι γονιδιακο, δεν οφειλεται σε καποια φυλετικη ιδιαιτεροτητα μας.
Το προβλημα ειναι κοινωνικο. Επειδη ακριβως η κοινωνια μας ηταν, ειναι και θα ειναι μπουρδελο, επειδη κανενας απο εμας δεν ξερει απο που θα του ερθει η επομενη σβουριχτη σφαλιαρα, η σιγουρια ενος επαγγελματος μετραει περισσοτερο απο ολα τα άλλα.

Ποσες και ποσες χιλιαδες παιδια σπουδαζουν γιατροι, χωρις να θελουν, χωρις να εχουν κλιση; Μονο και μονο επειδη ο γιατρος ειναι πιο σιγουρο επαγγελμα απο τον ζαχαροπλαστη.

Κοροιδευουμε τους κουτοφραγκους για την οργανωμενη τους κοινωνια, ενω εμεις - ταχα μου - ειμαστε οι ατιθασοι και οι ελευθεροι. Και δεν καταλαβαινουμε οτι η χειροτερη σκλαβια ειναι να αναγκαζεσαι να παριστανεις επι 35 χρονια τον γιατρο (η τον δικηγορο), ενω το ταλεντο σου ειναι να γινεις μαγειρας.

Ανώνυμος είπε...

Scarlett καλημερα. Κανεις ευστοχες ερωτησεις κ δινεις ωραιες απαντησεις. Τα χωραφια μας παραμενουν χερσα αλλα οι νεοι μεμψημοιρουν. Η κριση μας μαθαινει πολλα, η κοινωνια μας παντως δεν ειναι μπουρδελο,διαφωνω. Αποπροσανατολισμενη ειναι. Καιρος ομως ειναι να προσδιορισουμε τους εαυτους μας με δικα μσς εργαλεια κ οχι να ετεροπροσδιοριζομαστε συμφωνα με την εικονα που θα ηθελαν καποιοι αλλοι γθα εμας. Να εισαι καλα! Ανευ χαρτοφυλακιου

thinks είπε...

Συμφωνώ.. Από την μία μεριά το Ελληνικό σύστημα εκπαίδευσης είναι χτισμένο να οδηγεί τα παιδιά από μικρή ηλικία στην αίσθηση της προσωπικής αποτυχίας, βάζοντάς τους στόχους με κριτήρια την αδυναμία και όχι την επιτυχία -μη καν ορίζοντας τι σημαίνει πραγματική επιτυχία στην ζωή. Και μετά αποφασίζοντας γι αυτά τι θα σπουδάσουν και που θα το σπουδάσουν, με κριτήρια το πόσο απέτυχαν στις εξετάσεις. Από την άλλη, το σπίτι, η κοινωνία και το σύστημα οροθετούν την πλήρη επιτυχία στο να διαλεχτεί το παιδί να γίνει γιατρός ή δικηγόρος στο πανεπιστήμιο στην Αθήνα, και όλα τα άλλα είναι μέτρα της αποτυχίας του παιδιού. Ένα παιδί που είναι ακόμα εξαρτώμενο από την μαμά και τον μπαμπά στα σαράντα του...

Εγώ είχα πάντα πει στο παιδί μου ότι σημασία δεν έχει αν θα γίνει πυρηνικός φυσικός ή σκουπιδιάρης: το μυστικό στην ζωή, του είχα πει, είναι, αν γίνει σκουπιδιάρης, να είναι ευτυχισμένος σκουπιδιάρης επειδή αυτό ήθελε μέσα του να κάνει. Αλλά εκείνος είχε και το αβαντάζ ότι δεν εξαρτάτο από το τραγελαφικό και δυσλειτουργικό Ελληνικό σύστημα παιδείας το οποίο εστιάζει στην αποτυχία του παιδιού. Και εγώ ο ίδιος είχα φύγει στα δεκαεφτά χωρίς να προσπαθήσω καν το Ελληνικό σύστημα.

scarlett είπε...

Γεια σου πειρατη!

Φυσικά και το προβλημα ειναι κοινωνικο. Εχουμε την πιο ανευθυνη νεολαια στον κοσμο (δικό μας δημιουργημα ) και την πιο εξαρτωμενη. Τις τελευταιες μαλιστα δεκαετιες αυτη η ανευθυνοτητα εκτεινεται σε πολυ μεγαλυτερες ηλικιες απο αυτες που θα λεγαμε νεανικες.

Βλέπω την ανηψια μου, ενα παιδι που το ξερω πολυ καλα, και ειλικρινα λυπαμαι. Ειχε τοσα ταλεντα,τοσο πλουσια δημιουργικη φαντασια, τοσες ικανοτητες, σε μια αλλη χωρα με μια αλλη νοοτροπια, πιστευω πως θα ηταν ικανη για πολυ μεγαλα πραγματα. Στην Ελλαδα πραγματωσε το ονειρο των δικων της, που "νομιζει" πως ειναι και δικη της επιθυμια, σπουδαζει ιατρικη (επιστημη που δε νομιζω πως της πηγαινει ή πως την ενδιαφερει αληθινα)
Θα γίνει άλλη μια γιατρός που θα εργάζεται με νοοτροπία δημοσιουπαλληλικη (όπως στην Ελλάδα την εννοούμε), χωρις το παθος που απαιτει ειδικα αυτη η επιστημη.

scarlett είπε...

Ανευ, Χ
Καλησπέρα!

Σ'ευχαριστω για τα καλά σου λογια. Τα χωραφια μας τα σνομπάρουμε γιατι καποια στιγμη αποφασισαμε πως η αγροτικη εργασια επειδη ειναι δυσκολη και ταυτοχρονα καθολου σικ , δεν είναι για τα μετρα μας.

Το χειροτερο όμως ειναι οτι η κοινωνια μας καλλιεργει εντονα την εντυπωση στα μελη της, οτι υπαρχουν ανωτερα και κατωτερα επαγγελματα.

Ο πειρατης μπορει να μιλαει μερικες φορες αποτομα και να χρησιμοποιει λεξεις για τις οποιες κι εγω τον αποπαιρνω, από την άλλη όμως, Ανευ, δες την κοινωνια μας, δες το κρατος μας... και πες μου τι βλέπεις. Τι λειτουργει σωστα, ποιους θεσμούς εμπιστευεσαι, ποιοι νομοι εφαρμοζονται καθολικα και πώς ανταμοίβεται ο τιμιος και ευσυνείδητος πολιτης;

Προσωπικα βλέπω την Υδρα και την Κορινθο, βλεπω τους γερακους που δεν εχουν λεφτα να παρουν φαρμακα γιατι το κρατος δεν πληρωνει τους φαρμακοποιους, διαπιστωνω καθημερινα οτι η μιση Ελλαδα φοροδιαφευγει κι η άλλη μιση πρέπει να πληρωνει τα σπασμενα, ότι το συστημα υγειας δεν λειτουργει...

Και σιγουρα μπορουμε να βρουμε και πιο κοσμιους χαρακτηρισμους για να περιγραψουμε όλα τα παραπανω, αλλα ιδαιτερα κολακευτικοι και παλι δεν θα ειναι

scarlett είπε...

Γεια σου Δημητρη!
Όπως τα λες. Αν ειχαμε ευτυχισμενους σκουπιδιαρηδες, ισως να ειχαμε και καθαρους δρομους. Και αν ειχαμε γενικα ανθρωπους που θα τα ειχαν βρει με τον εαυτο τους και με τον κοσμο καλυτερα, να συναντουσαμε περισσοτερα χαμογελα και να γινονταν και η δουλεια μας καλυτερα.
Αλλά όταν σχεδόν παντού βλέπεις μια γκριμάτσα δυσαρεσκειας, πώς να περιμενεις να κανει ο αλλος καλα τη δουλεια του ;

Ξερω πως μια δουλεια που την αγαπας , που την κανεις με κεφι, θα την κανεις καλα, ακομη κι αν δεν σε πληρωνουν. Γιατι η ανταμοιβη σου θα ειναι η ιδια η δουλεια. Αντιθετα κατι που δεν το αγαπας, οσο και να σε πληρωσουν, παλι με μιση καρδια θα το κανεις.

Οσον αφορα το αλλο θεμα που αναφερεις, για την επιτυχια-αποτυχια των παιδιων, εδω θα ηθελα να συμπληρωσω πως η επιτυχια στα ελληνικα σχολεια μετριεται με καλους βαθμους σε συγκεριμενα μαθηματα (γλωσσα, μαθηματικα,φυσικη, χημεια)Οποιοδηποτε άλλο ταλεντο και να εχει ενα παιδι θεωρειται απο δευτερευον εως ασημαντο. Φανταζεσαι τι ακρωτηριασμος για τα ονειρα και τις ικανοτητες ειναι αυτος ;

thinks είπε...

Σ' ευχαριστώ Scarlett, απόλυτα συμφωνώ.

Για την τελευταία σου παράγραφο, φυσικά συμφωνώ κατά λέξη με ότι γράφεις, και όταν πρωτοανέφερα την δομή που βασίζεται στην "αποτυχία", εννοούσα ότι το σπίτι, η κοινωνία και η εκπαίδευση σε ξεκινάνε με την προκαθορισμένη λίστα των "καλών" και "άξιων" επαγγελμάτων, και των "δεύτερων, άνευ κύρους και λοφίων επαγγελμάτων", και η πρώτη "αποτυχία" που αισθάνεται ο άνθρωπος στην ζωή του, στα 10 ή στα 15 χρόνια του είναι το ότι από φυσικού του ήθελε κάτι που δεν είναι στην "σωστή" λίστα, άρα τα όνειρά του ήταν λάθος. Και ξεκινώντας από την "αποτυχία" του ποιός πραγματικά είναι, ο άνθρωπος, μελετά κάτι που δεν τον ενδιαφέρει για να δει αν θα αποτύχει και εκεί, και το κράτος του θα του πει ότι δεν είναι "Αθήνα" αλλά είναι Θεσσαλονίκη, ή Πάτρα, ή Κομοτηνή... και αν είναι άξιος να σπουδάσει αυτό που δήλωσε, ή το κράτος θα του κουνήσει το δάχτυλο και θα του πει ότι και εκεί ακόμα απέτυχε, και θα του πει ότι θα σπουδάσει κάτι άλλο.

Υπολογίζω ότι μέχρι να τελειώσουνε Πανεπιστήμιο τα παιδιά της Ελλάδας αισθάνονται αποτυχημένα δύο έως τέσσερεις διαφορετικές φορές, σαν ψυχές και σαν μυαλά -κατόρθωμα της παρανοϊκής κοινωνίας στην οποία γεννηθήκαν...

Οι δε "επιτυχημένοι" είναι εκείνοι οι γόνοι συνδεδεμένων οικογενειών από τζάκι νέο ή παλαιό, που πήγαν νομική στην Αθήνα, μετά πήγαν τρία χρόνια εις τα εξωτερικά, και μετά γύρισαν στην κουζίνα της μαμάς και την τηλεόραση του μπαμπά, και το πορτοφόλι του παππού, της γιαγιάς, της μαμάκας, του μπαμπά και της θείας τους, περιμένοντας να βρουν κάποια μέρα στην Ελλάδα την δουλειά για την οποίαν δεν έψαξαν στο εξωτερικό και η οποία φυσικά τους ανήκει δικαιωματικά.

scarlett είπε...

αυτα τα "λάθος" όνειρα πληρωνουμε οι πιο πολλοι...
:)
εγω σ'ευχαριστω για την παρουσια σου εδω !

Ανώνυμος είπε...

το θεμα scarlett δεν ειναι η χρηση των λεξεων αλλα με αυτες να αποτυπωνουμε αυτο που ακριβως συμβαινει. Μιλαω χειροτερα. Η ελληνικη κοινωνια ομως ειναι σαν να βαδιζει χωρις πυξιδα. Τα μπουρδελα εχουν αυστηρους κανονες. Σου γραφω απο μια παραλια αυτη τη στιγμη. Διπλα μου κατι γερμανοι διαβαζουν ησυχα κ απολαμβανουν τον ηχο που κανει το κυμα στις κροκαλες, παραδιπλα συμπατριωτες μας χαλουν τον κοσμο απο τις φωνες τους. Γιατι αραγε, τι αναγκη καλυπτει η επιδειξη κι ο χαμος που προκαλουν...εχειες μαλιστα πολλα χαιρετισματα απο καποια ψυχη που κανει τωρα απλωτες. Χαιρομαστε τη χρεοκοπια μας...τι αλλο σταθερο εμεινε σε αυτη τη χωρα? Ανευ χρηματων κ χαρτοφυλακιου

scarlett είπε...

ζηλευωωω....θελω παραλια και μπανιο στη θαλασσα :(
για χρεοκοποημενοι μια χαρα περνατε....σας βλεπει μετα και η Μερκελ, και περιμενετε στα σοβαρα κι άλλα δανεικα ; ;)

Μπορει να συμφωνω στο οτι δεν ειμαστε μπουρδελο, η λεξη αν και βαρια περιγραφει μια τελειως διαφορετικη κατασταση απο αυτην της ελληνικης κοινωνιας σημερα, απο την άλλη στο οτι βαδιζουμε χωρις πυξιδα....και ναι και οχι. Πιστευω πως ειναι θεμα πολιτικης βουλησης, παντα ηταν, για να βρουμε το σωστο δρομο και πως απο κει και περα ειναι θεμα χρονου να τον ακολουθησουμε

Η ψυχη που κανει τις απλωτες- στην οποια ανταποδιδω τα χαιρετισματα- δεν ποσταρει εδω και δυο μηνες επειδη κανει διακοπες ;
Α, ρε Μερκελ που της χρειαζεται! ;-)

Ανώνυμος είπε...

πηρα καφεδακι. Αποδειξη δεν εχει ερωτω? Σημερα μας χαλασε η ταμειακη. Η ταμειακη ειναι χαλασμενη ολοκληρο το καλοκαιρι. Και μερκελ και ρεσσλερ και σοιμπλε μας χρειαζονται. Τι συμπαθεις ανθρωποι! Α.Χ.

scarlett είπε...

το καλοκαιρι δυσκολα βρισκεις τεχνιτες να σου φτιαξουν τις ταμειακες ;)...και το χειμωνα επισης

(άλλωστε....ολοκληρο ποστ εγραψα για τα επαγγελματα που βρισκεις σε αφθονια στην Ελλαδα. οι τεχνιτες δεν ανηκουν μεσα σε αυτα) ;)

ποιος ειπε οτι οι πολιτικοι πρεπει να ειναι συμπαθητικοι ;συμπαθητικοι ηταν οι δικοι μας και τωρα δεν ξερουμε τι να κανουμε μετα απο τοσα χρονια συμπαθειας

Jolly Roger είπε...

Βρηκα τι θα κανω για να πηξω στα λεφτα: θα επισκευαζω ταμειακες μηχανες στην Ελλαδα ;-)

scarlett είπε...

Ανευ Χ, πηρα στο μειλ μου ενα σχολιο που εδω δεν φαινεται

Ο "μαζι τα φαγαμε" μπορει να μην ειναι ο πιο συμπαθης πολιτικος, αλλα μη μου πεις οτι το πρωτο του αφεντικο,ο Α.Π., δεν ηταν ιδιαιτερα δημοφιλης.
Γραφεις :"οι πολιτικοι μας απλα ενσαρκωναν το ονειρο ενος ολοκληρου λαου"

ολοι οι λαοι εχουν ονειρα, ολοι θελουν συνταξη στα 40 και σιγουρες δουλειες χωρις απαιτησεις
(ή πιστευεις πως αν τα προσφερε η Μερκελ στους Γερμανους, αυτοι θα λεγανε "δε θα παρουμε")

όμως το καθηκον του πολιτικου δεν ειναι να ταζει και να προσφερει παραλογα προνομια, αλλα να οδηγει τη χωρα του στην προοδο και στην αναπτυξη , χαριζοντας στους πολιτες της ευνομια και ικανοποιητικη ποιοτητα ζωης
(και πολλα άλλα φυσικα)

scarlett είπε...

Πειρατη, πραγματι, δουλεια με μελλον.
Μια που όλο και καποιες θα χαλανε
:)

Ανώνυμος είπε...

Μα γιατι πηγε το σχολιο στα spams? Οι πολιτικοι ειναι σωμα ενος λαου οπως κι η μερκελ ειναι του δικου της. Μια συμφωνια κυριων ειναι ολα αν το καλοσκεφτεις. Συγγενικο μου προσωπο περασε στη σχολη που ηθελε και εγω συγκινηθηκα πολυ πριν λιγο. Χαιρομαι που ειμαι ελληνας με ολα τα στραβα και με ολα τα καλα μου. Και η δουλεια του μελλοντος ειναι η σκεψη. Φιλικα. Ανευ Χ.

scarlett είπε...

Καλημερα Ανευ Χ

Sorry για την καθυστερημενη απαντηση, αλλα ημουν μακρια απο υπολογιστη.
Συγχαρητηρια για την επιτυχια του συγγενικου σου προσωπου !
Και δεν φανταζομαι αλλο συναισθημα εκτος απο χαρα, οταν μαθαινουμε για επιτυχιες.
Για το τελευταιο που γραφεις ασε με μονο να εχω τις αντιρρησεις μου :) μια που η σκεψη απο μονη της δεν μου φερνει το φαι στο πιατο ....