Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013

αρώματα

η πιο παλιά που θυμάμαι ήταν μια Charlie.
δε θυμάμαι πώς κατέληξε στα ράφια της εφηβικής μου βιβλιοθήκης, αν την αγόρασα ή αν μου τη χάρισαν. θυμάμαι μόνο πως δεν μου ταίριαζε.
αυτή που μου άρεσε πολύ - κυρίως για τη διαφήμισή της - ήταν η fidji. μια εξωτική καλλονή αναδυόταν αργά μέσα από τυρκουάζ νερά . όμως ένα άρωμα δεν το επιλέγεις ποτέ με βάση μια εικόνα, όσο εξωτική και να είναι. δεν ήταν άσχημο, απλά δεν ήταν εγώ.
η anais ήταν η πρώτη ίσως επιλογή με βάση το άρωμα. ένα έντονο γιασεμί, πολύ διαφορετικό απ'ότι ήξερα μέχρι τότε
ακόμη μου αρέσουν τα λουλουδένια αρώματα, αν και δεν θα ξαναφορούσα anais.
το επόμενο άρωμα που θυμάμαι καλά, ήταν το eternity του Klein. για να το βρω έπρεπε να βγω από την Ελλάδα, μια που εδώ άργησαν πολύ να το φέρουν.
νομίζω πως ήταν η πρώτη μου μεγάλη αγάπη στα αρώματα. του έμεινα πιστή για αρκετά χρόνια
δε θυμάμαι κάποια άλλα ενδιάμεσα, αν και ξέρω πως υπήρξαν μέχρι να βρω το επόμενο κόλλημα μου , το l'eau d'issey, το άρωμα με τις πιο διφορούμενες κριτικές. άλλοι το έβρισκαν θεσπέσιο, κι άλλοι  αρνούνταν να το ταξινομήσουν στα αρώματα.
τα τελευταία χρόνια έχω κολλήσει στο miracle της Lancome.κυρίως για τα βράδια.
τα πρωινά προτιμώ ένα ανάλαφρο άρωμα πασχαλιάς που κυκλοφόρησε πέρσι η Yves Rocher ή το πιο καλοκαιρινό bronze goddess της Estee Lauder, το παλιό azuree soleil του Tom Ford.
αυτό  πράγματι, μου αρέσει πολύ.

11 σχόλια:

Jolly Roger είπε...

Το anais ποτέ δεν μπορεσα να το αντεξω. Γενικα τα (πολυ) λουλουδατα αρωματα μου προξενουν εναν ελαφρυ πονοκεφαλο.
Ιδιως αυτα με το γιασεμι.

Κατά εναν εντελως περιεργο τροπο, τρελαινομαι, μεθαω μοναδικα με το αυθεντικο αρωμα που αναδιδει μια γλαστρα γιασεμιου σε μια ταρατσα τον Αυγουστο - οπουδηποτε στην Μεσογειο.
Ειναι μυστηριο το ποσο μου αρεσει τοσο πολυ το γιασεμι σαν λουλουδι και ποσο με χαλαει σαν αρωμα. Προφανως απο τα αρωματα λειπει το "κατιτις" του λουλουδιου.

Το eternity πανω σου αποτελει εκπληξη για μενα. Δεν μπορω να φανταστω πως ειναι δυνατον να περασει καποιος (καποια) ειδικα απο το anais στο eternity.

Το l'eau d'issey ειναι καταπλκτικα ωραιο αρωμα. Το ιδιο ισχυει και για την πασχαλια του Yves Rocher.

Τα υπολοιπα αρωματα που αναφερεις δεν τα ξερω / δεν τα θυμαμαι.

* * *
Δικα μου: για πολλά χρονια απολυτως τιποτα. Ηθελα να μυριζω μονο αυτα που βγαζουν οι ορμονες μου. Εβαζα άλλους ανθρωπους να με μυρισουν και ζηταγα την ειλικρινη γνωμη τους. Η απαντηση τους: τιποτα. Δεν ειχα μυρωδια (ετσι μου ελεγαν). Για εναν λογο που δεν μπορω να εξηγησω, το θεωρουσα αυτο ιδανικο.

Οχι, "το αρωμα" του P. Suesskind (οπου ο ηρωας εχει ακριβως την ιδια επιδιωξη) το διαβασα πολυ, πολυ αργοτερα.

Διαχρονικα αγαπημενο μου το 1881 του Gerruti. Τον τελευταιο καιρο μου λενε οτι μυριζω σαν "σαπουνι" με αυτο. Δεν άλλαξε το αρωμα, μαλλον αλλαξα ορμονικά εγω λογω ηλικας.
(οι αλλοι παντοτε μυριζουν ενα κραμα αναμσα στο αρωμα σου και σε εσενα).

Αρα πρεπει στο μελλον μαλλον να αποφευγω το 1881 (σνιφ, γιατι μου αρεσει πολυ).

Πολυ παλιοτερα το Farenheit. Μετά απο καποια ενδιαμεσα το Obsession (Calvin Klein) - αυτο κι αν ηταν εκπληξη.
Μετα το Cool Water (Davidoff).

Τα τελευταια χρονια καποια λιγοτερο γνωστα, παντοτε φορουσα ομως αρωματα στις γευσεις μπλε - μαυρο [*].

Το τελευταιο αγαπημενο μου αρωμα ειναι ενα κοκκινο (με βαση το ξυλο κεδρου) απο τον Κορρε, που αποτελει ταυτοχρονα και αγαπημενο δωρο.

[*] εγραψα αυθορμητα αυτην την φραση. Διαπιστωσα για πολλοστη φορά εκ των υστερων - ξαναδιαβαζοντας την - ποσο συναισθησιακος ειμαι.
Στο μυαλο μου δεν υπαρχουν ξεχωριστες αισθησεις (οσφρηση, αφη, γευση, οραση, ακοη) αλλά "μια" αισθηση του κοσμου. ;-)

Τζων Μπόης είπε...

H μεγαλύτερη έκπληξη σήμερα είναι το σχόλιο του Κάπταιν!
Ομολογώ ότι δεν φανταζόμουνα ότι θα διάβαζα κάτι τέτοιο, αλλά από την άλλη και γιατί να μην το περιμένω;
Είναι ώρες ώρες που η εικόνα που πλάθουμε για τον άλλον στο μυαλό μας είναι μακριά από την πραγματικότητα!

Τέλος πάντων.

Δεν υπάρχουν ωραία ή άσχημα αρώματα εν πολλοίς, αλλά τι σου πάει.
Το anais σε μια παλιά μου σχέση ήταν θεϊκό, στην λέαινα είναι εφιάλτης :) Λέιανες και γασεμί δεν κολλάνε!
Απο γυναικεία μου αρέσει το The One των D & G kι ένα της Jil Sander.
Πάντως, τo άρωμα ταιριάζει και με την προσωπικότητα του άλλου ή με αυτό που θέλει να προβάλει.
Πριν από μερικά χρόνια φορούσα φανατικά το Kenzo Homme για το γραφείο (είχε μια αίσθηση καπνού, ήθελα να το παίξω σοβαρός τότε που έκανα καριέρα και καλά) και απλά το απατούσα με το Salvatore Ferragamo με μια αίσθηση εσπεριδοειδών, για τις πιο ανάλαφρες στιγμές μου το βράδυ που έβγαινα κι εγώ σαν ατάσθαλος νέος!
Πλέον, που οι προσδοκίες και οι επιδιώξεις μου έχουν άλλες κατευθύνσεις, θέλω να έχω μια αίσθηση θάλασσας πάνω μου κι έτσι βάζω το Bulgari Aqua.
Βέβαια, το άρωμα που μου ταιριάζει απόλυτα είναι το Fierce της Abercrombie & Fitch, αλλά αυτό δυστυχώς δεν υπάρχει στην Ελλάδα.

Πάντως στο σαπούνι Μασσαλίας στα ρούχα δεν υπάρχει στον κόσμο!

scarlett είπε...

Ναι ....και μενα μου εκανε εντυπωση η προταση σου όπου εμπλεξες τρεις αισθησεις, πειρατη.

Το να μυριζει κανεις φρεσκο σαπουνι δεν ειναι αρνητικο. Αν θυμαμαι καλα , ηταν το αρωμα που αναγνωρισε ο τυφλος Αλ Πατσινο στην κοπελα που καθοταν πισω του, και τον σαγηνευσε (Αρωμα γυναικας). Η καθαριοτητα ειναι παντα ελκυστικη οταν συνοδευεται απο ενα ελαφρυ αρωμα.
Οποτε δε χρειαζεται να απαρνηθεις το αγαπημενο σου 1881.

Το κοκκινο του Κορρε το βρισκω κι εγω εκπληκτικο και πολυ αρρενωπο.

Το Farenheit δε μου αρεσε ποτέ ιδιαιτερα, αν και καποτε ηταν πολυ μοδατο αρωμα

Ευτυχως δεν εχεις σχεση με τον ηρωα του P. Suesskind :-)

scarlett είπε...

Γιατι ειναι εκπληξη το σχολιο του πειρατη, Τζων Μποη ;
Θελω να πω....κι εγω δεν περιμενα ενα τοσο εκτενες σχολιο, απο την αλλη δεν ειναι η πρωτη φορα που εδω μεσα τα σχολια ειναι μεγαλυτερα των ποστ.
Και συχνα ειναι και καλυτερα των ποστ.

Δυστυχως οσα αρωματα αναφερεις, τοσο τα γυναικεια οσο και τα αντρικα, δεν τα γνωριζω.
Πάντως ειναι ολα εκλεκτα, αν κρινω απο τα ονοματα.

Το αντρικο Prada,το εχεις μυρισει;
Ωραιο ειναι και αυτο (τουλαχιστον για το προσωπικο μου γουστο)

Τζων Μπόης είπε...

Η έκπληξη μου δεν είχε να κάνει με την έκταση του σχολίου του Κάπταιν, αλλά με το περιεχόμενο του σχολίου του και την λεπτομερή αναφορά του στα αρώματα (τον είχα συνηθίσει να μιλάει για το μπαλαούρο και για οδομαχίες και με αποδιοργάνωσε).

Πάντως όντως υπάρχουν άνθρωποι που θυμίζουν τον ήρωα του μυθιστορήματος, ακόμα και άρωμα να βάλουν δεν μυρίζουν την ανθρώπινη μυρωδιά.

Τα αρώματα που σου αναφέρω (τα αντρικά βασικά) δεν είναι βαριά, το Farenheit δεν θα μπορούσα να το φορέσω.
Στην αγορά κυκλοφορούν και αντρικά αρώματα με φερομόνες, αλλά λέω να μην βάλω κάτι τέτοιο και μου ορμίξουν τίποτα λυσσασμένες και λυσσασμένοι :))

υ.γ.: Πριν έρθω στο γραφείο πέρασα από τον Χόντρο να μυρίσω το Prada που μου προτείνεις, αλλά έπεσα πάνω στο Guilty του Gucci και μάλλον αυτό θα είναι το επόμενο άρωμα που θα αγοράσω, με την προϋπόθεση ότι φτάνουν τα σέντσια μέσα στον κουμπαρά,
Κρίση καταραμένη!

scarlett είπε...

Ετσι ειναι ο πειρατης.... αποδιοργανωνει γενικως :-)

Ωστε θα δηλωνεις guilty,σύντομα ... ;-) Eίναι και αυτο ενα αλλοθι.
Κριμα που δεν σου αρεσε το Prada.

Και το κοκκινο (στη συσκευασια) του Κορρε παντως, που σου αναφερει ο πειρατης ειναι κατα τη γνωμη μου πολυ ωραιο. Φυσικα οπως λες κι εσυ το αρωμα ειναι μια προσωπικη υποθεση....αυτο που ταιριαζει στον εναν, δεν αρεσει καθολου σε καποιον αλλον.
Απλα ενω ο Κορρες στα γυναικεια του προιοντα με εχει απογοητευσει, στα αντρικα ειναι μαλλον καλος.

Marina είπε...

Καλησπέρα Σκάρλετ. Ομολογουμένως πρώτη φορά πέφτω πάνω σε άρθρο για τα αρώματα που μας άρεσαν παλιά. Πρωτότυπη η ιδέα σου και αποκαλυπτική.
Θυμάμαι στην εφηβεία μου το πρώτο που μου πήραν ήταν το ένα της Avon, με άρωμα απο τριαντάφυλλα..ήταν το αγαπημένο μου. Στα 16 έλαβα το L'air du temps της Nina Ricci, και αργότερα το white linen της Estee Lauder που ανήκε στη μαμά μου αλλά που της το βούταγα σε κάθε ευκαιρία.., Μετά ήρθε η το Eau de Rochas με γεύση λεμονιών και εκεί έμεινα..για πολλά χρόνια. Τώρα βάζω διάφορα αρώματα με βάση το τριαντάφυλλο το χειμώνα και δροσερά με εσπεριδοειδή χωρίς οινόπνευμα το καλοκαίρι..Το white linen παραμένει το αγαπημένο μου, με αυτό είχα αρωματίσει το νυφικό μου, μετά το 2001 που πέθανε η μητέρα μου μυρίζοντάς το σαν να την αισθάνομαι να συμπορεύεται, δίπλα μου

Marina είπε...

Ο άνδρας μου είναι λάτρης των αρωμάτων και των οσμών γενικά. Λόγω της μαγειρικής και οινολογίας έχει ευαίσθητη μύτη. Ενα απο τα πράγματα που με είχαν ελκύσει επάνω του ήταν η μυρωδιά του σαπουνιού ξυρίσματος, δεν ήξερα τότε απο που το προμηθευόταν ήταν όμως κάτι σαν σανταλόξυλο, που ανέδιδε αίσθηση ευεξίας και trust. Αργότερα βέβαια είδα ότι είχε πλήρη σειρά προϊόντων ξυρίσματος που διέφεραν απο τους περισσότερους άντρες που ήξερα δλδ σαπούνι ξυρίσματος, στύψη, την ίδια ελαφριά κολώνια. Τίποτα το έντονο, τίποτα το κραυγαλέο..απλά ίχνος σαπουνιού. Πολύ σέξυ!

scarlett είπε...

Καλημερα Μαρινα και σ'ευχαριστω για τα πολυ ομορφα σχολια σου!
Η αληθεια ειναι πως το ποστ για τα αρωματα προεκυψε λιγο σαν αντιπερισπασμος. Σαν προσπαθεια να ξεφυγω λιγο απ'όλα τα δυσαρεστα που καθημερινα μας απασχολουν και απο την επαναληψη αρνητικων συναισθηματων που όλοι λιγο πολυ βιωνουμε. Ακομη κι αν όλα τ'άλλα ειναι αυτα που βαραινουν καθε μερα τη σκεψη μας, δεν ειναι αναγκη να τα ανακυκλωνουμε εδω συνεχως.

Το L'air du temps , μου το ειχαν χαρισει κι εμενα καπου εκει στα πολυ νιατα μου και το White Linen ειναι απο τα κλασικα ωραια αρωματα που καποτε μπηκα στον πειρασμο μαλιστα να αποκτησω αλλα δε θυμαμαι ποιο, ίσως το l'eau d'issey, να κερδισε τελικα την προτιμηση μου.

Και εχεις φυσικα δικιο πως οι μυρωδιες και τα αρωματα μας συνδεουν με τις μνημες αγαπημενων προσωπων, μ'εναν τροπο πολυ αισθαντικο.

Το αρωμα ενος ωραιου σαπουνιου στους αντρες, ειναι πραγματι πολυ σεξυ ;-) Ειναι αυτη η αισθηση φρεσκαδας και καθαριοτητας ταυτοχρονα. Κι απο αυτα που μου γραφεις κι εσυ εχω την εντυπωση πως οι αντρες δινουν γενικα μεγαλυτερη σημασια στην οσφρηση :)

thinks είπε...

Μπα... εμείς ιδώ στα βωνά απολαμβάνουμε άρωμα φυσικό και οι δύο μέχρι που κάνουμε ντους (και οι δύο) και θυμόμαστε την Ντεητόνα -αλλά μας τελειώνει το Αμερικάνικο σαμπουάν και θα επιστρέψουμε σε κάποιο ντόπιο. Πάντως θυμάμαι σε κάτι άλλες ζωές μου άρεσε το Giorgio, αν το λέγαν έτσι... δεν θυμάμαι... κι εγώ "φορούσα" Prada... Καλησπέρα!!

scarlett είπε...

Καλημερα. Δημητρη!

Εσεις στα βουνα, οσο να'ναι εχετε αλλες συνηθειες και αναγκες.
Και οπως ειπα και σε καποια σχολια πιο πανω, η καθαριοτητα ειναι εξισου απολαυστική.

To Giorgio το ξερω μονο σαν ονομα, αλλα το Prada το βρισκω ωραιο