Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

ζωή αλλού

Κάποτε  θα περνάμε τους χειμώνες μας στην κυανή ακτή. Δεν εννοώ την Κυανή Ακτή , αλλά έναν τόπο αρκετά γαλάζιο κι αρκετά φωτεινό για να πίνουμε φρεσκοστημένους χυμούς και τ'απογεύματα daiquiri και μαργαρίτες., σαν ήρωες κινηματογραφικής ταινίας.
Θα φοράω τζηνάκια με λευκά δαντελωτά πουκάμισα -  αυτός μου φαίνεται ο πιο τέλειος συνδυασμός- και πολύχρωμα καφτάνια με μεγάλα ψάθινα καπέλα.
Θα διαβάζω - νωχελικά - βιβλία, ψάχνοντας ακόμα τα πιο διαφορετικά , αυτά που δε θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα μπορούσαν ποτέ να γραφτούν και θα λιάζομαι τεμπέλικα σε απάνεμες γωνιές, αν και το "λιάζομαι" είναι τόσο λάθος.
Σαν τον Ουάιλντ θα μπορώ να επαναπαύομαι στο ότι δεν θα είμαι αρκετά νέα για να τα ξέρω όλα, αλλά θα αναρωτιέμαι και θα αγωνιώ, πώς θα γίνει η γνώση να μην χαθεί .
Θα σε ρωτάω ακόμη, αν μπορούμε να φτιάξουμε μπαταρίες από τα υλικά που θα έχουμε κοντά μας ή ανελκυστήρες για το φεγγάρι και θα αναρωτιέμαι με ποια δομικά τουβλάκια φτιάχνεις τον κόσμο από την αρχή.
Θα έχω ξεχάσει όλες τις λέξεις που θεωρώ απωθητικές, τους περιορισμούς, τις δυσχέρειες,τις κακουχίες, τα πρόσωπα της παντογνωσίας και τη θλίψη που μου προκαλούν.

Το μόνο που θα χρειάζομαι θα είναι το αίσθημα ηρεμίας που σου δίνει η αγάπη.

4 σχόλια:

Jolly Roger είπε...

Αααααχχχχ, ονειρο !

Πολυ ωραιο ειναι, ευχομαι να πραγματοποιηθει συντομα.

scarlett είπε...

Ναι...όνειρο...

Ακομη κι αν δε βγει, οπως θα ελεγε και η Λ, "εγω αυτο ηθελα να γραψω"

Ανώνυμος είπε...

Γελασα με το σχολιο: "εγω αυτο ηθελα να γραψω". Σπανια αφηνω σχολια, αλλα πολλες φορες ακομα κι αν δεν εχω να σχολιασω κατι, μου ερχεται να γραψω τους στιχους του εθνικου υμνου, απλα γιατι θελω να γραψω κατι. Χαιρετισματα. Ανευ Χ.

scarlett είπε...

Η αληθεια ειναι πως ενας Εθνικος Υμνος μας λειπει απο εδω μεσα, Ανευ Χ...Καλως όρισες !
:)

Κι εμενα μου αρεσε αυτη η αληθινοτατη φραση που μου ειπε πριν χρονια η ανηψια μου, οταν στην πρωτη Δημοτικου επρεπε να γραψει εκθεση για τη θεια της.Ενα θαυμασιο κειμενο που δεν μπορουσα να φανταστω οτι το εγραψε ενα 6χρονο, γεματο φανταστικές ιστορίες κι ανακριβειες για πραγματα που καναμε μαζι, κι όταν την ρωτησα πώς της ηρθε να τα γράψει όλα αυτα , αφού ποτέ δεν τα κάναμε, πήρα την παραπάνω απάντηση.