πρωινό

ζαλισμένη ήμουν το πρωί
με έτρωγε μια αδικία κι άφηνα αφηρημένη το βλέμμα να παρασυρθεί από κινούμενες εικόνες του κόσμου που ξυπνάει.
την είδα να έρχεται κουτσαίνοντας προς το παγκάκι της στάσης κι έκανα χώρο να καθίσει. με ευχαρίστησε. μου χαμογέλασε. και μέσα σ'αυτό το χαμόγελο της μαυροφορούσας, ζαρωμένης γριούλας, τόσο όμοιο με αυτό της γιαγιάς μου, έδιωξα την αδικία και τη θλίψη του πρωινού.