αυγουστιάτικο απόγευμα

Το καλοκαίρι είναι φευγαλέο σαν τρεχούμενο νερό. Αδύνατο να το κρατήσεις στις χούφτες σου. Αν μπορούσες κάποτε να ακινητοποιήσεις τον χρόνο, καλοκαίρι θα ήτανε . 

να, σαν τώρα.

Ο ήλιος χρυσίζει την ώρα του απογεύματος το δεξί μου χέρι και η κουρτίνα  ανεμίζει απαλά από τον αέρα του ανεμιστήρα. Σε λίγο ο ήλιος θα πέσει πίσω από τον λόφο.

Θα ήθελα να διαφυλάξω την ηρεμία αυτού του απογεύματος.

Έχει μια πληρότητα που νομοτελειακά θα χαθεί .

(το «δεν θέλω» μου, δεν έχει καμία δύναμη απέναντι στους αιώνιους ρυθμούς)