Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

χωρίς στόχους

γυναίκες με στόχους τις λέω.

δεν ανήκα ποτέ στην τάξη τους από μια γενετική ίσως ανωμαλία.
πώς αλλιώς να την χαρακτηρίσω, εφόσον θα ήταν κλειδί για μια κάποιας μορφής ευτυχία, ανεξάρτητης έντονων συναισθηματικών εμπλοκών
κι εφόσον  η ευτυχία είναι το ζητούμενο

στόχους δεν είχα ποτέ.
θα ήταν εύκολο να τους πετύχω. πιστεύω
αλλά πορεύτηκα, αν όχι λάθος, σίγουρα διαφορετικά

 γύρευα  πάντα κάτι  που τελικά δεν μπορούσα να έχω. κι από μια παρανόηση το νόμιζα απλό.
ταξίδεψα γι'αυτό, περιπλανήθηκα, άλλαξα
δεν έχει σημασία
είναι πιο εύκολο να πετυχαίνεις δύσκολους στόχους
πιο απλό

καμιά φορά  σφίγγω τη νύχτα τα χέρια μου σε μικρές γροθιές (ασυναίσθητα). μέχρι να πονέσουν. τότε το καταλαβαίνω και χαζεύω τις τεντωμένες φλέβες.
βλέπω την κάμαρή μου,την δική μου
και μόνο δική μου

ξέρεις τι είναι να λες για κάτι, είναι δικό μου ;
δικό μου μόνο.
μόνο

έχω κάποια εντελώς ασήμαντα πραγματάκια και κάποια άλλα λίγο πιο μεγάλα που τελευταία σκέφτομαι πως δε θα ήθελα να πέσουν στα λάθος χέρια
τα πρώτα θα ήθελα πολύ να καταστραφούν και για τ'άλλα υπάρχουν άνθρωποι που τα έχουν πολύ πιο ανάγκη

κόμπος σήμερα το στομάχι.. ένα Laugenbrötchen.από το πρωί.


την άλλη φορά...πριν πέσω τόσο πολύ, σκεφτόμουν ένα ταξίδι
...................



7 σχόλια:

fish eye είπε...

μα τι ειναι αυτα που λες;
δεν εχεις στοχους εσυ;
υπαρχει ανθρωπος χωρις στοχους;

και το να κανουμε αυτο που μας ευχαριστει; αυτο που πηγαζει αυθορμητα απο μεσα απο μεσα μας;
κι ας μην αποσκοπουν ολα σε κατι.. δεν αξιζει λες;

_

εγω δε ξερω τι σκεφτομαι λιγο πριν πεσω πολυ.. ισως ερχεται σταδιακα και δεν το πολυκαταλαβαινω..
πολλες φορες ομως νιωθω να σφιγγω τα χερια μου ασυναισθητα.. μεχρι που να πονεσει η ψυχη μου.. και δεν λεω ποτε ''αυτο ειναι δικο μου'' παει καιρος που τα πιστευα αυτα..

καλο βραδυ scarlett
:)


*χαμογελα κοκκινο κοριτσι!

scarlett είπε...

Γεια σου Στέλλα

το "δικό μου" εδώ είχε μια άλλη σημασία, όχι τόσο κτητική.

Να είσαι καλά

Καλό Σαβ/κο

thinks είπε...

Άλλες εποχές, αν συνειδητοποιούσα ότι έσφιγγα τις γροθιές μου έπαιρνα αμέσως το αντίδοτο και τα έβαζα να αγγίξουν ένα λουλούδι ή να πιάσουν κάτι υπέροχο, κρυστάλλινο, ή πορσελάνινο, εύθραυστο, για να μου δείξουν ότι μπορούν να είναι και απαλά, τρυφερά, να πιάνουν ομορφιά χωρίς να την χαλάνε, και ένα λουλούδι μπορούσε να ποτίσει τα χέρια μου γαλήνη και χαρά. Και τότε όσα ήταν δικά μου γινόντουσαν δικά μας στον κόσμο που γύρω μου με είχε δεχτεί όπως ήμουν.

Καλό σου βράδυ, Scarlett.

scarlett είπε...

Καλή σου μέρα, Δημήτρη!

fish eye είπε...

πως γινεται να λες..
''βλέπω την κάμαρή μου,την δική μου
και μόνο δική μου

ξέρεις τι είναι να λες για κάτι, είναι δικό μου ;
δικό μου μόνο.
μόνο''

και να μην ειναι κτητικο;

τι ειναι;

καλημερα scarlett

scarlett είπε...

Αγαπητή Στέλλα τα προσωπικά κείμενα δεν σηκώνουν πολλές αναλύσεις κι ελπίζω στην κατανόησή σου.

Το μόνο που μπορώ να προσθέσω είναι πως διαβάζεται και διαφορετικά

Καλό σου απόγευμα!

fish eye είπε...

συγγνωμη, ήθελα απλα να σε καταλαβω, οχι να μπω σε προσωπικα σου δεδομενα.. αλοιμονο

να εισαι καλα!