Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2013

παλιά αναγνώσματα

Προλογίζει ο Καζαντζάκης στον Ζορμπά:

"Αν ήταν στον κόσμον όλο σήμερα να διάλεγα ένα ψυχικό οδηγό, "γκουρού" όπως τον λένε οι Ιντοί, "Γέροντα" όπως τόνε λένε οι καλόγεροι στο Αγιονόρος, σίγουρα θα διάλεγα το Ζορμπά.
Γιατί αυτός είχε ό,τι χρειάζεται ένας καλαμαράς για να σωθεί : την πρωτόγονη ματιά που αδράχνει ψηλάθε σαϊτευτά τη θροφή της τη δημιουργική, κάθε πρωί ανανεούμενη, αφέλεια, να βλέπεις ακατάπαυτα για πρώτη φορά τα πάντα και να δίνει παρθενιά στα αιώνια καθημερινά στοιχεία- αγέρα, θάλασσα, φωτιά, γυναίκα, ψωμί, τη σιγουράδα του χεριού, τη δροσεράδα της καρδιάς, την παλικαριά να κοροϊδεύει την ίδια του την ψυχή, σα να'χε μέσα του μια δύναμη ανώτερη από την ψυχή, και τέλος το άγριο γάργαρο γέλιο από βαθιά πηγή, βαθύτερη από το σπλάχνο του ανθρώπου, που ανατινάζουνταν απολυτρωτικό στις κρίσιμες στιγμές από το γέρικο στήθος του Ζορμπά, ανατινάζουνταν και μπορούσε να γκρεμίσει, και γκρέμιζε, όλους τους φράχτες - ηθική, θρησκεία, πατρίδα - που άσκωσε γύρα του ο κακομοίρης ο φοβητσιάρης ο άνθρωπος για να κουτσοπορέψει ασφαλισμένα τη ζωούλα."

Δεν υπάρχουν σχόλια: