την ώρα που επέστρεφα από το νησί, άφησα το βλέμμα μου αόριστα να πλανηθεί στο μπλε, αυτό το απίστευτο μπλε. η θάλασσα είχε έναν ελαφρό κυματισμό που ανεβοκατέβαζε, τους καθισμένους στα κύματα, γλάρους
αυτό είναι σκέφτηκα. αυτό και τίποτ' άλλο.
ίσως την μέρα που όλα τα βάσανα και οι κακίες θα είναι κομμάτι ενός παρελθόντος ασήμαντου , ίσως απ'όλες τις εικόνες που το αλτσχάιμερ θα έχει διαφυλάξει, να μείνει μια θάλασσα ελαφρά κυματισμένη, ένα απρόσμενο φιλί στο μάγουλο, και κάτι παιδιά που πηδάνε με φόρα μες στο νερό
μες στη ζωή
έτσι πρέπει.....
2 σχόλια:
Δηλαδή με το Αλτσχάιμερ έχεις κλείσει ραντεβού;
Στανταράκι; :))
Καλή εβδομάδα Scarlett (έτσι πρέπει!)
Καλημέρα και καλή βδομάδα Τζων Μπόη!
Το Αλτσχάιμερ όσον αφορά δυσάρεστα βιώματα επιβάλλεται.
Αλλά μόνο γι'αυτά. Αλλιώς εννοείται μακριά από δω....
:)
Δημοσίευση σχολίου