Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014

Από το αγαπημένο μου Singin' in the Rain που χτες είχα την τύχη να ξαναδώ...κι έμοιαζε με ταξίδι στο χρόνο.


4 σχόλια:

thinks είπε...

Πάντα καταπληκτικό! Ένα από τα πολύ αγαπημένα μου!! Και διάλεξες και ωραίο νούμερο :-)

scarlett είπε...

Good Morning, Δημήτρη :)
(έχει τόσα ωραία χορευτικά αυτή η ταινία...οι περισσότεροι αν γνωρίζουν κάποιο, είναι αυτό στη βροχή)

Σκεφτόμουν όταν το έβλεπα, πως χαίρομαι που μεγάλωσα σε μια εποχή αθωότητας, στην οποία επίσης μόνο τα αληθινά ταλέντα προάγονταν.
Και η πολλή δουλειά.
Σήμερα βγάζει η άλλη τα ρούχα της κι έγινε σταρ. Και δεν είναι καν ωραία.

thinks είπε...

Πράγματι μια εποχή αθωότητας και καλλιτεχνικής και τεχνικής αθωότητας που την έφταναν καλλιτέχνες και τεχνίτες αντί για προγράμματα κομπιούτερ και τμήματα μάρκετινγκ... Όπου το όνειρο στην τέχνη σκόπευε στην χαρά αντί στον θυμό. Δεν μπορώ να πω ότι το Τραγουδώντας στην Βροχή είναι ο βασιλιάς των μιούζικαλ γιατί υπάρχουν κι' άλλα που δεν θα ήθελα να αδικήσω... όμως στ' αλήθεια είναι --από κάθε άποψη. Το έχω δει τόσες και τόσες φορές. (Είκοσι χρόνια αθωότητας αμέσως μετά από τον χειρότερο πόλεμο που είχε γνωρίσει η Γη. Άλλο αξιοσημείωτο αυτό)

scarlett είπε...

Άλλες εποχές, άλλα ιδανικά, άλλοι άνθρωποι...


Καλό σου βράδυ Δημήτρη!