Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015

confusion

όταν ακούω τη νεαρά να διαδηλώνει μπροστά στη Βουλή, επειδή στο σχολείο της δεν στείλανε ακόμη δασκάλα  κοντραμπάσου, αναρωτιέμαι τι σύγχυση έχουμε πάθει σαν λαός  και ζητάμε παντεσπάνι όταν δεν έχουμε ψωμί

15 σχόλια:

thinks είπε...

Αν δεν έχει δασκάλα κοντραμπάσου, ας αλλάξει κατεύθυνση σε κάτι προς τσέλο, ισώς;

scarlett είπε...

Και σε τσέλο και σε όμποε και σε ό,τι θες...
Χαμπάρι δεν έχουν πάρει κάποιοι.

thinks είπε...

Πάντως το μόνο όργανο για το οποίο υπάρχουν άφθονοι δάσκαλοι, φαίνεται, είναι το νταούλι...

Τζων Μπόης είπε...


Καλησπέρα Scarlett,

Προφανώς αναφέρεσαι στην χτεσινή διαδήλωση των μαθητών των μουσικών και καλλιτεχνικών σχολείων.
Θα διαφοροποιηθώ. Για τους μαθητές των σχολείων αυτών η δασκάλα κοντραμπάσου, ακόμα και το ίδιο το κοντραμπάσο είναι καίριας σημασίας, όπως είναι και το βοηθητικό προσωπικό για τα "ειδικά" σχολεία του Αιγάλεω και της Καισαριανής, κι όχι απλά οι ίδιοι οι δάσκαλοι.
Ομολογώ ότι χάρηκα για την διεκδίκηση και την βρήκα ελπιδοφόρα, έχω βαρεθεί να βλέπω διαδηλώσεις για καταβολή επιδομάτων, για επαναπροσλήψεις στο Δημόσιο, να αντικρίζω το ΠΑΜΕ και τα «εργατικά» του αιτήματα και πολλά άλλα.

Αντιλαμβάνομαι όμως το σκεπτικό σου, αναφέρεσαι στην ιεράρχηση αναγκών.
Σκέψου όμως ότι για ένα παιδί που έχει επιλέξει τη μουσική πόσο μεγάλη σημασία έχει μια δασκάλα του κοντραμπάσου, από το να περιμένει στην ουρά αναμονής για ένα Πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ της συμφοράς.

Χτες, απόρησα με φιλικό μου πρόσωπο όταν άκουσα να λέει ότι σημασία έχει να έχουμε ψωμί να τρώμε κι όλα τα άλλα είναι περιττές πολυτέλειες από τις οποίες απαλλασσόμαστε.
Δεν κατάλαβα σε ποιες πολυτέλειες αναφερόταν, αλλά με ψωμί σκέτο δεν υπάρχει ζωή, απλά μια θλιβερή επιβίωση, κι όσο κι αν ρίχνεις το βλέμμα σου στους μετανάστες και λες ότι και το ψωμί που εσύ έχεις είναι πλέον μια πολυτέλεια για εκείνους, ξέρεις καλά ότι το να βλέπεις πίσω έχει ανάλογη αξία με το να βλέπεις και μπροστά, ίσως σε προσωπικό επίπεδο το μπροστά να έχει μεγαλύτερη σημασία.

thinks είπε...

Αγαπητέ Τζων, μια και ήδη συμφώνησα με το πνεύμα της ανάρτησης της Scarlett, να προσθέσω την δική μου τουλάχιστον οπτική για την σχέση μεταξύ 1) των αρχών που ορθά θίγεις, 2) την σημερινή πραγματικότητα του κράτους που είναι υπεύθυνο για την παιδεία, και 3) την σημερινή υπόσταση της κοινωνίας στην οποία συμβαίνουν όλα αυτά.

Όπως οι περισσότεροι ξέρουμε, η Μαρία Αντουανέτα, ιστορικά, ποτέ δεν ρώτησε: "αν δεν έχουν ψωμί [οι φτωχοί δυσαρεστημένοι] γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι;" (ή "ας φάνε παντεσπάνι [σαν εναλλακτική επιλογή]). Είναι ένας μύθος κατασκευασμένος σαν περιληπτική εικονογράφηση του πόσο απείχε η Αυλή, και η αριστοκρατία, από την πραγματικότητα στο έδαφος. Ιστορικό γεγονός είναι ότι οι φτωχοί, δυσαρεστημένοι, πέρασαν από χρόνια δικαστηρίων-κουκλοθέατρων, δολοφονικών λουτρών αίματος, αυτοκρατορίας, και κάμποσων προσπαθειών μέχρι να έρθουν ελευθερία-ισότητα-αδελφότητα, αν ήρθαν ποτέ. Τώρα, ποια δημοκρατία έχουνε; την τρίτη; τέταρτη; έχω χάσει το μέτρημα.

Όσο για την Ελλάδα, οι αισιόδοξες αναλύσεις λένε ότι τα προ-κρίσης επίπεδα ίσως να επιστρέψουν γύρω στο 2034, αφού πρώτα φτάσει το χρέος στα 250% του ΑΕΠ. Κάπου 250.000 άνθρωποι έχουν ήδη μεταναστεύσει.

Όταν δεν υπάρχουν δάσκαλοι για τα κυρίως μαθήματα, ας πούμε, μαθηματικά κλπ., (και δεν υπάρχουν καν σχολεία, μιά και είναι προφανώς απαραίτητα τα ...φροντιστήρια μετά από τις ώρες του "σχολείου") το να δείχνει η τηλεόραση παιδιά που μιλάν για μαθήματα τέχνης, δημιουργεί στο πλαίσιο της κοινωνικής εικόνας την εντύπωση σαν πράγματι να ρωτάν "γιατί δεν υπάρχει παντεσπάνι;". Τα παιδιά αυτά, δυστυχώς, έχουν τώρα μπροστά τους κατά την γνώμη μου, ένα καινούργιο, ψηλό σκαλοπάτι που πρέπει να ανέβουν πριν βρεθούν σε θέση από όπου να μπορούν να προσπαθήσουν να ακολουθήσουν τα όνειρά τους και το ταλέντο τους: Την μετανάστευση. Όσο πιο σύντομα το συνειδητοποιήσουν, για τόσους περισσότερους Έλληνες θα είμαστε υπερήφανοι όταν ακούμε νέα από το εξωτερικό.

Τζων Μπόης είπε...

Aγαπητε Δημητρη, το να δειχνει η τηλεοραση τα παιδια αυτα να διεκδικουν δασκαλα κοντραμπάσου και η κοινωνια να τα αντιμετωπιζει λες και ζητουν πεντεσπάνι, δεν δικαιολογει την αισθητικη της ίδιας της κοινωνιας που εδω και χρονια καταστρέφει τον τοπο με τα σκουπίδια της, τα πραγματικά και τα αισθητικά.
Οι προτεραιότητες σε μια οικονομια που ψυχοραγεί φυσικα και πρεπει να τίθενται, αλλα αν υπαρχουν λεφτα για τις σπαταλες του Δημοσίου, τοτε υπαρχουν λεφτα και για την ζωτικης σημασιας προσληψη δασκάλας κονυραμπασου για ενα μουσικο σχολείο.... στο κάτω κάτω ας εξοικονομηθουν χρήματα απο τα βιβλία των θρησκευτικών

scarlett είπε...

Καλησπέρα Τζων Μπόη και Δημήτρη

εν μέρει Τζων Μπόη με καλύπτει η απάντηση του Δημήτρη. Σε μια χώρα που λείπουν ολοένα και περισσότερο τα βασικά (και δεν εννοώ το ψωμί) μου φαίνεται εντελώς παράλογο να διεκδικείς κάτι σαν αυτό που έγραψα στο σύντομο ποστ μου. Μου μοιάζει σαν να είναι κανείς εκτός πραγματικότητας και πιστεύω πως οι περισσότεροι Έλληνες είναι (...ακόμη είναι).
Ας υποθέσουμε πως ήδη αύριο θα πάει στο σχολείο η καθηγήτρια του κοντραμπάσου και της κάθε ειδικότητας και πως τα παιδιά αυτού του σχολείου και των χιλιάδων άλλων σχολείων θα πάρουν μεθαύριο τα πτυχία τους.
Για ένα διάστημα (και με την επικούρηση των γονιών τους) θα συνεχίζουν να ζούνε σε μια παράλληλη πραγματικότητα, μέσα στην οποία η Ελλάδα θα είναι μια "άλλη χώρα".
Και μετά;
Σε ποια χώρα θα βρουν δουλειά ;(Γιατί αν είναι να πάνε στο εξωτερικό, ας πληρώσουν τόσο εξεζητημένες σπουδές από την τσέπη τους. Δεν χρειάζεται να πληρώνει το ελληνικό κράτος για να εξάγει επιστήμονες και καλλιτέχνες.)
Αλλά πέρα από αυτό, ας υποθέσουμε ότι μένουν στην Ελλάδα. Σε ποιο σύστημα υγείας θα απευθυνθούν όταν θα αρρωστήσουν ;
Θα μπορέσουν να ζήσουν ποτέ αξιοπρεπώς από τον μισθό τους ;
Θα βρουν κάποιον να τους κολλάει ένσημα;
Θα πάρουν ποτέ σύνταξη ;

Δεν ζούμε μόνο με ψωμί, όπως είπε ο φίλος σου.Χρειαζόμαστε πολλά περισσότερα για μια αξιοπρεπή ζωή.Αλλά νομίζω πως προηγούνται σοβαρότερα πράγματα από τις σπουδές μουσικής που στο κάτω κάτω ο καθένας μπορεί να προσφέρει κατ'ιδίαν στον εαυτό του.

Και για να κάνω και μία σύγκριση.

Στην Ελλάδα το δημόσιο σχολείο προσφέρει (θεωρητικά) ένα πλήθος γνώσεων και μαθημάτων που δεν υπάρχουν σε κανένα πρόγραμμα άλλων χωρών πολύ πιο πλούσιων π.χ Πληροφορική από την α' Δημοτικού!!!
Με τη διαφορά βέβαια ότι εδώ δεν υπάρχουν εργαστήρια πληροφορικής (ενώ σε χώρες όπως η Γερμανία πρώτα κάνεις το εργαστήριο και μετά βάζεις το μάθημα), για τα οποία όμως κανείς δεν φωνάζει. Οι μόνες διαδηλώσεις που γίνονται αφορούν τους αδιόριστους καθηγητές που θα εργαστούν στα ανύπαρκτα εργαστήρια.
Νομίζω πως στην Ελλάδα του 2015 είναι καιρός να στραφούμε στα πολύ βασικά και στα πολύ απαραίτητα, σ'αυτά που μπορούμε να προσφέρουμε και σ'αυτά που μπορούμε να κάνουμε και δεν είναι καθόλου επουσιώδη. Αλλά πρέπει να αλλάξουν οι δομές και να σοβαρευτούμε.

Τζων Μπόης είπε...

Σκαρλετ, ενα παιδι που κυνηγαει τα όνειρα του δεν θα πρεπει να το ενδιαφερει εάν θα σκανδαλιστει, ειδικα αυτη η κοινωνια, απο τις διεκδικησεις του, πόσο δε ένα παιδί που ξεφεύγει από τη μιζερια της προσάραξης στο μέχρι προτινος ασφαλες καταφυγιο ενος αδιαφορου ΑΕΙ ή ΤΕΙ.
Χαίρομαι για αυτα τα παιδια που κυνηγουν ένα όνειρο με κοντραμπασο και μας γραφουν ολους στις πσλιες τους παρτιτουρες και μας γυρνουν την πλάτη.
Αυτά τα πσιδια θα την βρουν την ακρη τους είτε εδώ είτε έξω, εγώ τα αλλα λυπάμαι που μπαίνουν στο Πανεπιστήμιο με το σπρώξιμο των γονιών, χωρις καν τα ίδια να κυνηγουν όνειρα παρά μόνο μια μίζερη θεσούλα υπσλλήλου σε μια μίζερη και συντηρητική χώρα...
Να τον χαιρεσαι αυτόν τον σκσνδσλισμό, είναι ελπλιδα και φτύσιμο στα μούτρα όλων μας που καταφέραμε να τους στερήσουμε την σπαραιτητη για τις σπουδες τους δασκάλα κοντραμπάσου

scarlett είπε...

Το παραπάνω σχόλιο πρέπει να το έγραψες είτε πολύ θυμωμένα είτε πολύ βιαστικά γιατί τοοόσο πολλά λάθη δεν σε έχω δει ποτέ να κάνεις ! :):)

Θα την πάρουν την δασκάλα κοντραμπάσου Τζων Μπόη, είμαι σίγουρη γι'αυτό.
Εσύ όμως είσαι σίγουρος ότι τα παιδιά αυτά κυνηγούν τα δικά τους όνειρα ;
Κι ότι μπορούν να φανταστούν , να φτιάξουν , να δημιουργήσουν μια κοινωνία διαφορετική από αυτήν που ζουν ;

Τζων Μπόης είπε...

Οταν γραφω απο το smartphone βγαίνουν τσάτρα πάτρα... μετα γελαω με αυτα που βλέπω ;)
Τα παιδια που επιλεγουν τη μουσική κσι δη το κοντραμπασο αισθάνομαι ότι κυνηγουν τσ όνειρά τους, εκείνοι που σπουδάζουν λογιστική τι σκριβως κυνηγουν;

scarlett είπε...

Κοίτα , τουλάχιστον αυτοί που σπουδάζουν λογιστική με τους φόρους που πρόκειται να πληρώνουμε τα επόμενα χρόνια, μάλλον δεν θα πεινάσουν.
Άχαρη δουλειά, δε λέω ...αλλά ίσως και το να γίνεις μουζικάντης σε κάποια πλατεία της Ευρώπης, να μην σε ικανοποιεί από ένα σημείο και πέρα.
(κάνει και κρύο...μπρρρ)

thinks είπε...

Στην Φλώριδα ζει μια Αμερικανίδα που γνωρίζω, η οποία έχει όνειρο να γίνει χορεύτρια και σπουδάζει γι' αυτό. Έχει όνειρο το Μπρώντγαιη αλλά πρώτα έχει όνειρο να χορέψει 6 μήνες σε ένα κρουαζιερόπλοιο στην Καραϊβική. Είναι 25 ετών, 1 και 50 ύψος, με πολύ γεμάτους μηρούς και δομή που ελκύει το πάχος. Όλοι σέβονται το όνειρό της και την ενθαρρύνουν. Αλλά εκείνοι που ξέρουν από την δουλειά (και την πραγματικότητα) λένε ότι με όνειρο το Μπρώντγαιη έπρεπε να είναι στην Νέα Υόρκη και να ιδρώνει στους δρόμους από τα 14 της χρόνια ή νωρίτερα. Ότι 25 ετών είναι μεσήλικας για χορό που δεν έχει προσπαθήσει ακόμα να αρχίσει επαγγελματικά. Και ότι στα 1,50 με δομή γεμάτων μοιρών και οπίσθιων δεν είναι χτισμένη από την φύση για επαγγελματικό χορό όσο τραγική και να είναι αυτή η πραγματικότητα για την κοπέλα.

Η κοπέλα αυτή μου θυμίζει την Ελλάδα (όχι τα Ελληνόπουλα, την Ελλάδα). Για τα περεταίρω, βλ., σχόλιο 19:49 της Scarlett.

Τα παρακάτω τα είχα γράψει πριν τα παραπάνω, αλλά με πρόλαβαν τα τέσσερά σας σχόλια :-)

1. "το να δείχνει η τηλεόραση (...) δημιουργεί στο πλαίσιο της κοινωνικής εικόνας την εντύπωση"
2. "το να δειχνει η τηλεοραση (...) και η κοινωνια να τα αντιμετωπιζει"
Που εφάπτονται τα λεγόμενά μας, νεαρέ Ιωάννη;
Μια σχολή θα έλεγε ότι εφάπτονται στο πως η κοινωνία κατανοεί μία εικόνα. Αυτό μιλά και για την κοινωνία αλλά και για τα ΜΜΕ που παίζουν την κοινωνία σαν βιολί (ή και σαν κοντραμπάσο --ανάμεσα στην Συριζίτ και στο Νδέγκα η κενωνία νέβερ χαντ ε τσάνς ένιγουαίη...).

Όσο για τα δύστυχα τα παιδιά, μετανάστευση όσα προλάβουνε, γιατί από τα 18-19 και μετά η κοινωνία αυτή θα τα έχει κάνει κιμά κι αυτά και τα όνειρά τους. Μία κοινωνία που είναι οργανωμένη έτσι ώστε τα παιδιά να έχουν αποτύχει τουλάχιστον δύο φορές μέχρι τα 19 τους, μία με το ότι κάνουν τα όνειρα που βγαίνουν σαν εφιάλτες από τα απωθημένα των γονιών τους και άλλη μία όταν δεν "μπαίνουν" στην σχολή που θα ήθελαν (οι γονείς τους). Και αυτό, προ κρίσης. Τώρα, φέξε μου και γλύστρισα. Πρέπει κάποιος, κάπου να αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι Ελλάδα σαν χώρα δεν υπάρχει πια και ότι η κοινωνία θα αρχίσει να τρώει τις σάρκες της αν δεν έχει αρχίσει ήδη.

Και η Scarlett σωστά έγραψε "φαίνεται εντελώς παράλογο να διεκδικείς...", όπου πιστεύω πως το ενεργό ρήμα είναι το "φαίνεται".

scarlett είπε...

Δημήτρη
κατ'αρχήν ένα μεγάλο ευχαριστώ που με έκανες και γέλασα σε μια πολύ δύσκολη μέρα μ'αυτό το
"για την κοινωνία αλλά και για τα ΜΜΕ που παίζουν την κοινωνία σαν βιολί (ή και σαν κοντραμπάσο --ανάμεσα στην Συριζίτ και στο Νδέγκα η κενωνία νέβερ χαντ ε τσάνς ένιγουαίη...)"
κλασίγελως μεν, αλλά τέσπα

Συμφωνώ μαζί σου , ειδικά μ'αυτό το "από τα 18-19 και μετά η κοινωνία αυτή θα τα έχει κάνει κιμά κι αυτά και τα όνειρά τους."
Το έχω δει, το βλέπω να συμβαίνει κι ίσως γι'αυτό να είμαι και τόσο απαισιόδοξη.



Τζων Μπόης είπε...

Δημητρη οπως εχω ξαναπει το τι παιζει το γυαλι και πως τα αντιλαμβανεται αυτη η κοινωνια ποσως που με ενδιαφερει.
Το γυαλι δεν μεγενθυνει την εικονα, απλα την στρεβλώνει.
Δυστυχως ετσι οπως το θετετε η οποιαδηποτε διεκδικηση, ονειρο, προσπαθεια ειναι απο χερι καμμενα.
Τοτε γιατι ζουμε, τοτε τοσοι ανθρωποι που εμειναν σε αυτη τη χωρα μετα τα ερειπια του πολέμων και των εφυλιων τι εκαναν αραφε; το γεγονος οτι αυτη η χωρα συγκαταλεγεται ακομα μεσα στις 30 πιο αναπτυγμενες αυτου του κοσμου σε καλυτερη θεση απο πολλους γειτονες της ειναι μια εικονικη πραγματικοτητα ή κατι θεοσταλτο;

thinks είπε...

Καλή και σωστή, Τζων, η στάση του να μη μας ενδιαφέρει ποσώς το τι παίζει το μπανιστίρ-ντουλάπ και πως τα αντιλαμβάνεται η κοινωνία.

Αλλά, δυστυχώς, μας ενδιαφέρει-δε-μας-ενδιαφέρει, αυτά είναι τα μόνα πραγματικά καθοριστικά στοιχεία για την ζωή σε ένα τόπο: Πως και τι και γιατί παρουσιάζουν οτιδήποτε τα ΜΜΕ και πως και γιατί και με ποια οπτική το αντιλαμβάνεται η κοινωνία. Δεν είναι ακριβώς κότα-και-αυγό. Τα εκάστοτε ΜΜΕ είναι που καθορίζουν την εικονογράφηση και τον συνεπαγόμενο διάλογο, και μετά συνεχίζουν να ταΐζουν την κοινωνία τον λαπά που την μάθανε να τρώει. Αυτό είναι το θέμα. Εκεί βρίσκεται όλη η συζήτηση. Μπορούμε κάλλιστα να πούμε ότι δεν μας ενδιαφέρει, και να μην το βλέπουμε, αλλά αυτό δεν το κάνει να σταματά να υπάρχει.

"η οποιαδηποτε διεκδικηση, ονειρο, προσπαθεια ειναι απο χερι καμμενα"
Απλά, Ναι.
Ακόμα και η ορχήστρα του Τιτανικού κάποια στιγμή σταμάτησε να παίζει.

"Τοτε γιατι ζουμε, τοτε τοσοι ανθρωποι που εμειναν σε αυτη τη χωρα"
Θέμα επιλογών, υποθέτω, οι οποίες όμως δεν αλλάζουν την απλή πραγματικότητα, ούτε το αναπόφευκτο μέλλον.

"μετα τα ερειπια του πολέμων και των εφυλιων"
Ο εμφύλιος τέλειωσε πριν 3-4 γενεές και 65 χρόνια. Είχαμε 65 χρόνια και τα κάναμε θάλασσα. Τι να σου πω...

"αυτη η χωρα συγκαταλεγεται ακομα μεσα στις 30 πιο αναπτυγμενες"
Ακούς τηλεόραση βλέπω :-)
Πάντως, όσον αφορά καθημερινή ζωή, από Συρία, Ιράκ, Νιγηρία, Σομαλία, Βενεζουέλα, Ρωσία, Βιετνάμ, κλπ., σίγουρα είμαστε καλύτερα. Για την ώρα.
Τώρα που, αντί να κατηγορούμε κατάμουτρα την Ευρώπη ότι κανάνε λάθος και δημιούργησαν ανθρωπιστική κρίση, τους λέμε ευχαριστώ και τους ρωτάμε πόσο ψηλά θα ήθελαν να πηδήξουμε, τώρα θα αρχίσεις να ακούς επαίνους και επιτεύγματα που θα έκαναν και τους δύο Ρουζεβελτ να ζηλεύουνε.

"εικονικη πραγματικοτητα ή κατι θεοσταλτο;"
Ο θεός είναι μία εικονογράφηση της πραγματικότητας. Διαλέγεις και παίρνεις (Η ενεργή λέξη είναι η "εικονογράφηση")