Τρίτη 4 Απριλίου 2017

τρίτη ηλικία

όποτε παρατηρώ λίγο περισσότερο έναν ηλικιωμένο άνθρωπο, βλέπω έναν νέο ή μια νέα που ζουν σε ένα γερασμένο σώμα. η ίδια λαχτάρα (με πριν), η ίδια δίψα, τα ίδια χούγια, το ίδιο γούστο, το ίδιο νάζι.
συνήθως περισσότερη καρτερικότητα, γνώση ή σοφία, λιγότερη αλαζονεία εκτός και αν ήταν από τα νιάτα τους κυρίαρχο γνώρισμα, καμιά φορά λιγότερη υπομονή ή περισσότερος θυμός - δεν είναι και εύκολο να ζεις στην Ελλάδα, να γερνάς στην Ελλάδα.
αλλά νέοι. όλοι μέσα τους πολύ νέοι. απίστευτα νέοι.
μ'αρέσει να τους βλέπω με τα κλασικά περιποιημένα τους ρούχα, τα παντελόνια από καλό ύφασμα, το ξυρισμένο πρόσωπο και τα πάντα χτενισμένα μαλλιά. σύντομα θα εκλείψουν και οι τελευταίοι.

και πάλι θα γερνάμε μ'ένα αίσθημα νεότητας. αλλά εμείς θα γερνάμε με ξεθωριασμένα τζην και φουσκωτά μπουφάν. δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό. είναι σίγουρα ένα είδος παραίτησης που ίσως να χαρακτήριζε όλη τη ζωή μας.



2 σχόλια:

thinks είπε...

Πράγματι, πιστεύω ότι η μόνη διαφορά μεταξύ οιωνδήποτε ηλικιών από μηδέν έως εκατό και βάλε είναι ότι όσο πιο πολύς καιρός περνάει τόσο πιο πολλές ιστορίες έχουν να πουν εκείνοι που περάσανε από περισσότερο χρόνο.

scarlett είπε...

Κάπως έτσι. Καλό Πάσχα Δημήτρη!
Φέτος έχουμε και μαζί.