Κυριακή 27 Μαΐου 2018

τα μακρινά

Μου φαίνεται τόσο μακρινή η εποχή που αγοράζοντας τα φτηνιάρικα έπιπλα του ΙΚΕΑ νόμιζα πως θα ήταν προσωρινά.
Ή η εποχή που όταν μου άρεσε ένα ρολόι του Tommy Hilfiger ή της DKNY έμπαινα στο κατάστημα και το έπαιρνα.
Ή όταν πήγαινα στο σούπερ μάρκετ με τη λίστα για τα ψώνια να συμπεριλαμβάνει τα αναγκαία και όχι τις προσφορές.
Μου φαίνεται τόσο μακρινή η εποχή που λίγο πριν - μετά το Πάσχα ή τα Χριστούγεννα έπαιρνα τον παγκόσμιο χάρτη και ονειρευόμουν ταξίδια στις 5 άκρες του ορίζοντα.
Μου φαίνεται τόσο παράξενο που έχω φωτογραφίες από μερικά από αυτά.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

You can´t checkout any time you like

scarlett είπε...

I think you can. You allways can. From anywhere.

Velvet είπε...

Καιρος να ανακαλυψουμε τις κρυμμενες ομορφιες της ζωης.
Και οχι οτι λαμπυριζει απο το νεον

scarlett είπε...

Μπορεί κάποια από τα πράγματα που αναφέρω Velvet να μοιάζουν και να είναι καταναλωτικά αγαθά, όμως η ευτυχία και η διάθεση να ονειρευτείς ξεκινούν πάντα από το περίσσευμα και ποτέ από το έλλειμμα.
Ο καθένας μας μπορεί να ζήσει χωρίς ένα ρολόι DKNY, αλλά κανείς δεν μπορεί να ζήσει όταν δεν έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σύνταξη στα γεράματά του και ζει αποκλειστικά για να πληρώνει φόρους και λογαριασμούς.
Τουλάχιστον το γεγονός ότι η προσωπική ευτυχία ξεκινά από ένα βιοτικό επίπεδο και πάνω το έχουν αποδείξει άπειρες έρευνες.