Κυριακή 29 Μαρτίου 2020

Συνειρμικές σκέψεις

Ακούγοντας χτες τους Ιταλούς να τραγουδούν τον εθνικό τους ύμνο έξω απο το νοσοκομείο, κι ενώ οι νεκροί τους ξεπέρασαν τους 10000, συνειρμικά η σκέψη μου πήγε σε κάτι άλλα χρόνια. Τότε που η μελωδία αυτή είχε συνδεθεί με τον αγαπημένο μου πιλότο της Formula 1, Michael Schumacher, κάθε που νικούσε άλλον έναν αγώνα . Κι όπως ήταν το εθιμοτυπικό παίζανε και τους δύο ύμνους, έναν για τον πιλότο κι έναν για το αυτοκίνητο. Κι ακούγονταν στα αυτιά μου τόσο χαρούμενος αυτός ο δεύτερος ύμνος, όσο λυπημένος μου φάνηκε χτες που τον ξανάκουσα.

Δεν ξέρω τι καταλαβαίνει και τι αντιλαμβάνεται ο άτυχος αυτός, πάντα ευγενικός και ταπεινός πρωταθλητής, μέσα στη θολούρα του δικού του μυαλού, μετά από το σοβαρό του ατύχημα....αλλά είναι τόσο παράξενα όλα. Και τίποτα δεν είναι το ίδιο.
Ο Ύμνος της Φερράρι, ο Ύμνος της Ιταλίας είχαν συνδεθεί στο δικό μου μυαλό μόνο με νίκες.
...
Αλλά αν έμαθα κάτι τα τελευταία πολλά χρόνια, είναι ότι η ζωή μας είναι γεμάτη ανατροπές.
Κι αυτό που σήμερα είναι χαρά, αύριο είναι λύπη.
...
Και η δική μας η γενιά, η τόσο τυχερή ως τώρα και καλομαθημένη, να που βρήκε τον δικό της πόλεμο. Τον δικό της εχθρό.
Ένας εχθρός που απειλεί να αλλάξει την παγκόσμια τάξη.


10 σχόλια:

The Thieving Magpie είπε...

Dov' e la vittoria?
Raccolgaci un' unica bantiera, una speme: Di fonderci insieme gia l' ora suono

Έχει ήδη αλλάξει η παγκόσμια τάξη-και πάντοτε ΙΜΟ-το ότι έγινε παγκόσμια φταίει και κατά ένα μεγάλο ποσοστό για το ότι τίποτα δεν θα ξαναγίνει πιά όπως ήταν...

Καλή Κυριακή!

scarlett είπε...

Απόλυτα σωστή Thieving Magpie.
Δεν έχω κάτι να συμπληρώσω.

Καλό υπόλοιπο Κυριακής και καλή εβδομάδα!

thinks είπε...

Είναι κάτι βδομάδες ήδη που ένοιωσα μια στιγμή περίεργη και δεν ξεχνιέται εύκολα. Ήμουνα στην κουζίνα κάνοντας κάτι καθώς αφηρημένα άκουγα την τηλεόραση από το λίβινγ ρουμ. Κάποια στιγμή αισθάνθηκα άβολα και σαν να ανατρίχιαζα. Πήρε κάποιο χρόνο να συνειδητοποιήσω ότι η τηλεόραση έπαιζε για πολλοστή φορά τον Ιταλικό εθνικό ύμνο. Και μετά συνειδητοποίησα ότι αυτό, στα βάθη της ψυχής μου, μου είχε θυμίσει το μικρό παιδάκι που μεγάλωνε στην Αθήνα τα χρόνια της Δικτατορίας. Λίγες μέρες αργότερα, εκτός από τον εθνικό ύμνο αρχίσανε και τα εμβατήρια.

Εδώ στην Ιταλία που χτυπήθηκε πρώτη και χειρότερα, ένα από αυτά που άλλαξαν είναι ότι για πρώτη φορά από την ενοποίηση της χώρας τα τέλη του 19ου αιώνα, η κάθε επαρχία έχει αρχίσει να υποχωρεί στην ιδιαίτερη ταυτότητά της. Κάτι που ίσως δεν είναι γνωστό είναι πως οι επαρχίες και η γεωγραφία της Ιταλίας έχουν πολύ διαφορετική ιστορία και πολιτιστική ιστορία η μια από την άλλη. Επίσης η υγειονομική περίθαλψη και τα συστήματα υγείας εξαρτώνται από την κάθε επαρχία. Εμείς εδώ στην Ρομάνια, έχουμε από τα καλύτερα συστήματα της Ευρώπης και εδώ το ηθικό είναι ψηλά. Δίπλα μας η Τοσκάνη και στα βόρεια η Λομβαρδία, είναι άλλες περιπτώσεις και άλλο ηθικό. Πηγαίνοντας νότια προς την Καμπάνια (Νάπολι), Καλάμπρια και Σικελία… άλλοι πλανήτες.

Ο ιός ήταν η ευκαιρία να επιταχυνθεί η καθοδική πορεία προς τον απομονωτισμό και την εθνικο-πολιτικοποίηση του «κύματος» που προσπαθεί να διαλύσει ότι πετύχαμε στον δυτικό κόσμο τα τελευταία 70 χρόνια. Τα σύννεφα μαζεύονται πάλι. Όταν περάσει αυτό το κακό σε κανένα χρόνο, οι περισσότεροι άνθρωποι θα προσπαθήσουν να επιστρέψουν στο κατεστημένο που χάσαμε. Εκείνοι όμως που βάζουν την πολιτική τους ιδεολογία πάνω από την ανθρωπιά και το πορτοφόλι τους πάνω από το σύνολο, θα προσπαθήσουν ότι μπορούν να μην επιτρέψουν την επιστροφή…

Ευχές, νά 'μαστε καλά, αγαπητή μου Scarlett.

The Thieving Magpie είπε...

Μπερδεύτηκα λίγο, δεν πειράζει.. αν δεν έχουμε εθνικοπολιτικοποίηση έχουμε επιτυχία στον δυτικό κόσμο τα τελευταία 70-100 χρόνια. Το κατεστημένο είναι το μοντέλο που ζπούσαμ επρο κορωνοϊού και το οποίο ΔΕΝ το δημιούργησαν άνθρωποι που βάζουν το πορτοφόλι τους πάνω απ' όλα; Τέλος πάντων, η πολιτική και οι πολιτικοί είναι τερτίπια και άκρη δεν βγάζεις-δεν μπορείς βεβαίως να μην ασχολείσαι μαζί τους γιατί ασχλούνται αυτά/αυτοί μαζί σου. Εγώ θα το έθετα κάπως διαφορετικά: Όχι στην εθνικιστική αλλά στην τοπικιστική βάση, με το απλοϊκό μυαλό μου και τους μπακαλίστικους λογαριασμούς μου, στο κάτω κάτω τα οικονομικά ποτέ δεν ήταν το φόρτε μου. Φαντάσου μια χώρα που θα ζούσε με ότι παράγει: δεν θα είχε παπάγιες αλλά θα είχε κερασιές καιπορτοκαλιές και στάρι όσο χρειάζεται, δεν θα είχε στρουθακαμήλους αλλά θα είχε αρνάκια και ψάρια. θα έφτιαχνε τα καθόλου χάϊ τεκ αυτοκίνητά της για όσους τα χρειάζονταν που δν θα ήταν πολλοί γιατί θα είχε καλές συγκοινωνιες. Και νοσκομεία. Δεν θα είχε καφέ, αλλά άφθονο τσάι του βουνού και φασκόμηλο. Δεν θα αγόραζε φτηνά ρούχα από τους ζάρηδες γιατί θα είχε την δική της κωστουφαντουργία. Κι αντίστοιχα, κάποιο άλλοι δεν θα έτρωγαν ντομάτες ή πορτοκάλια αλλά θα είχαν λαχανάκια βρυξελών και μύδια. Και ίσως καλύτερα αυτοκίνητα από τους άλλους, και τα εκζότικ ταξίδια θα ηταν λίγο σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας, μπορεί ομως και όχι, δεδομένου ότι η θάλασσσα των Αντίπαξων είναι η καλύτερη βερσιόν των Φίτζι-δεν έχει και καρχαρίες, άσε που οι ιοί δεν θα ταξίδευαν τόσο εύκολα απ' όπου κι αν προέρχονταν. Προσωπικά μιλώντας πάντα, κάτι τέτοιο δεν θα με χάλαγε καθόλου γιατί ζω σε ένα τόπο ευλογημένο που θα μπορούσε να έχει τα πάντα, άσε που είμαι και οπαδός του "το καλύτερο είναι εχθρός του καλού"-όμως δεν μετράει το τι θεωρώ κανονικότητα εγώ, αλλά το τι θεωρούν κανονικότητα "οι αγορές" Πιστεύω εις έναν Θεόν, αγοράν παντοκράτορα κλπ κλπ.
Την καλημέρα μου-μακάρι όλοι να παραμείνουμε υγιείς και να ανταλλάσσουμε απόψεις...

The Thieving Magpie είπε...

ας αφήσω εδώ και μια απίστευτα όμορφη απόδοση του Ιταλικού εθνικού ύμνου

https://www.youtube.com/watch?v=S4O7xqm4FME

scarlett είπε...

Όντως απίστευτα όμορφη απόδοση του εθνικού ύμνου. Να είσαι καλά Magpie !

Θέτετε και οι δυο σας πολλά θέματα, που σηκώνουν πολλή συζήτηση.

@ Δημήτρη το πιστεύω αυτό για τον απομονωτισμό αλλά και για την επιστροφή σε πιο συγκεντρωτικά καθεστώτα ( αν και δεν το θίγεις). Ειδικά αν ο απολογισμός μετά την επέλαση του ιού είναι πολύ αρνητικός. Όλοι θα σκεφτούν ότι η Κίνα ή η Ν. Κορέα μπορούν να αντιμετωπίζουν πιο αποτελεσματικά δύσκολες καταστάσεις. Άρα να τις ξεχάσουμε τις πολλές ελευθερίες και δημοκρατίες αν θέλουμε να επιβιώσουμε.
Επίσης Δημήτρη, δεν είναι καθόλου σίγουρο αυτή τη στιγμή ότι ο ιός αυτός θα φύγει σε έναν χρόνο. Ότι θα βρεθεί το εμβόλιο που θα μας προφυλάσσει από αυτόν για να μην τον φοβόμαστε, όπως δε φοβόμαστε ιδιαίτερα τη γρίπη. Και φυσικά υπάρχει και το ενδεχόμενο μετάλλαξης του.
Επίσης η Ευρώπη με τον "ατομικισμό" που δείχνει μέχρι τώρα σε εθνικό-κρατικό επίπεδο, δεν βλέπω να μένει για καιρό ΕΕ. Δε βλέπεις τι γίνεται από τις δήθεν "μεγάλες δυνάμεις"; Ο καθένας κοιτάει τον εαυτό του. Αυτή είναι η ενωμένη Ευρώπη; (αλλά αυτό είχε ήδη φανεί από τα χρόνια του ελληνικού μνημονίου)

@ Magpie, και θα συμφωνήσω και θα διαφωνήσω μαζί σας.
Δε συμφωνώ με τον απομονωτισμό τον εθνών , όπως δε συμφωνώ με τον απομονωτισμό των ανθρώπων. Πιστεύω πως είναι νοσηρές καταστάσεις.
Χρειαζόμαστε την ανταλλαγή, χρειαζόμαστε την επαφή με το καινούριο , το διαφορετικό. Μόνο έτσι υπάρχει πρόοδος, γεννιέται πολιτισμός.
Αλλά νοσηρό είναι και όλο αυτό που κατασκευάστηκε τα τελευταια χρόνια με την περίφημη "παγκοσμιοποίηση" και την επικράτηση τελικά των διεθνών συμφερόντων παντού. Νοσηρά είναι και τα όνειρα των περισσοτερων ανθρώπων που θέλουν να ταξιδέψουν π.χ. μέχρι τη Σαντορίνη ή την Τοσκάνη μόνο και μόνο για να φωτογραφηθούν για το Ινσταγκραμ. Όχι για να γίνουν πιο πλούσιοι εσωτερικά, όχι για να δουν το διαφορετικό, αλλά για να προβάλλουν το άρρωστο εγώ τους.

Ας βγούμε από αυτήν τη δύσκολη κατάσταση τώρα και θα δούμε ποιες θα είναι οι καινούριες ισορροπίες στον πλανήτη κι αν ο άνθρωπος έμαθε τελικά κάτι από αυτό.

thinks είπε...

Αγαπητή μου Scarlett, σ’ ευχαριστώ, και, όπως συνήθως συμφωνούμε σε σχεδόν όλα. Μάλιστα, κατά σύμπτωση, καθώς δημοσίευες την απάντησή σου, δημοσίευα κι’ εγώ μια καινούργια ανάρτηση εμπνευσμένη εντελώς από τα σχόλια αυτά στην ανάρτησή σου, εδώ –και εργαζόμουν στην δική μου ανάρτηση όλη την μέρα :-)

Πράγματι ο ιός δεν θα φύγει σε ένα χρόνο. Οι επιστήμονες, επιδημιολόγοι και γιατροί πιστεύουν ότι θα γίνει μόνιμα εποχιακός σαν την κοινή γρίπη αλλά πολύ πιο θανατηφόρος αν δεν τον ελέγξουμε. Φάρμακα θεραπείας απέχουν 6-12 μήνες και εμβόλιο απέχει 18-24 μήνες, περίπου.

Η Ευρώπη απέτυχε προ δεκαετιών όταν δεν έφτασε να ιδρύσει ομοσπονδία με ομοσπονδιακή κυβέρνηση και ομοσπονδιακό υπουργείο οικονομικών ενός νομίσματος σαν το Αμερικανικό μοντέλο –όπου όταν ένα από τα 50 κράτη της Αμερικανικής Ένωσης αντιμετωπίζει δυσκολίες, τα άλλα κράτη το βοηθάν βάση του συντάγματος μέσω της Ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Τα λεγόμενα «μνημόνια» της τελευταίας δεκαετίας και ο απομονωτισμός των πλουσιότερων λόγω ιού είναι απλά οι αφορμές για δυσαρέσκεια, όχι τα αίτια. Τα αίτια ήταν εμπεδομένα στην γέννηση της ΕΕ, κατά την γνώμη μου. Τώρα μπορούμε να την διαλύσουμε ή να την διορθώσουμε. Οι περισσότεροι θέλουν να την διαλύσουν ξεχνόντας ότι ο λόγος ύπαρξής της ήταν να μην ξαναγίνει Ευρωπαϊκός πόλεμος.

Καλό σου βράδι!

scarlett είπε...

Δυστυχώς Δημήτρη μου, για διάλυση το πάμε το πράγμα και για πιο συγκεντρωτικές κυβερνήσεις και για απομονωτισμό και για φτώχεια.
Κι επειδή εγώ έζησα κι ένα μνημόνιο στην Ελλάδα και είδα πόσα πράγματα άλλαξαν και ποτέ δεν ξαναέγιναν τα ίδια, φοβάμαι τις πολύ περισσότερες αλλαγές προς το χειρότερο που θα ακολουθήσουν τώρα. Γιατί εδώ μιλάμε για ένα παγκόσμιο κακό, που δε διαφέρει καθόλου από έναν πόλεμο, όσον αφορά τις συνέπειες : θάνατοι, οικονομικός μαρασμός, αλλαγές στον τρόπο ζωής μας.
Και όπως ίσως θα γνωρίζεις, είναι αλλαγές (εκτός από αυτήν του θανάτου) που δε συμβαίνουν από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά γίνονται αργά και διαβρωτικά και τελικά κάποτε η αλλοτινή σου ζωή φαίνεται σαν μακρινό παραμύθι.
Και μακάρι, μέσα από την καρδιά μου και για το καλό όλων μας, να βγω ψεύτρα και να είμαι απλά υπερβολικά απαισιόδοξη.

Καλή σου νύχτα!

thinks είπε...

Είναι προφανές ότι μάλλον μια πλειοψηφία του νότου θα απαιτήσει την διάλυση. Βέβαια από την απαίτηση στο γεγονός θα περάσουν χρόνια και οικονομικοί κύκλοι, και η Εθρωπαϊκή Ένωση στο τέλος, στην πράξη, δεν θα διαλυθεί αλλά θα διασπαστεί και θα συμπεριλαμβάνει λιγότερα κράτη -θε γίνει όμως πλουσιότερη έτσι, καθώς τα κράτη που αποχώρησαν θα γίνουν πολύ φτωχότερα. Και… ένα πράγμα που δεν συνειδητοποιεί, στο οποίο δεν δίνει σημασία, ο όχλος της διάλυσης, είναι ότι ορισμένες χώρες θα χρωστάνε λεφτά που υπογράψανε ότι χρωστάνε είτε είναι μέρη της Ένωσης είτε όχι. Και επιστρέφοντας στο δικό τους νόμισμα θα καταλήξουν να χρωστάνε αναλογικά με το εθνικό τους προϊόν πολύ περισσότερα από όσο τώρα. Το κλειδί είναι στο πως θα πορευτούν τα δυσαρεστημένα κράτη όταν αντιληφθούν ότι το πρόβλημά τους δεν είναι ότι δήθεν δεν λαμβάνουν βοήθεια, αλλά ότι απλά δεν λαμβάνουν την βοήθεια φύσης και ύψους που πιστεύουν ότι δικαιούνται.

Καλή σου νύχτα :-)

The Thieving Magpie είπε...

Δεν μίλησα για απομονωτισμό των ανθρώπων, ή των εθνών-αλλά την χρήση του όρου παγκοσμιοποίηση ως άλλοθι της ελίτ για την προάσπιση των συμφερόντων τους και την καταστροφή κάθε ίχνους κοινωνικής ασπίδας. Το σχόλιό μου περί δημιουργίας τοπικής επάρκειας αφορά την μη οικονομική εξάρτησή μας από τρίτους στα πλαίσα του εφικτού, ώστε να μην παίζουν παινίδια στην πλάτη μας-η Κίνα, στα χρόνια πριν την εξάπλωσή της, στηριζόταν στην τοπική επάρκεια! Το καλό (αν μπορεί να προκύψει κάτι καλό από χιλιάδες θανάτους...) όλης αυτής της καταστροφής είναι ότι αρχίζει να αναδεικνύεται πόσο γυμνός είναι ο βασιλιάς και πόσο σαθρό το οικοδόμημα-δεν ξέρω αν μετά θα αλλάξει κάτι, αλλά σημασία έχει ότι όλο κα περισσότεροι αρχίζουν και βλέπουν πίσω απ' τις γραμμές...
Την καλημέρα μου