Σάββατο 11 Απριλίου 2009

μια μέρα μετά

Και σήμερα το φεγγάρι είναι μεγάλο και στρογγυλό. Και ας είναι μια μέρα μετά την πανσέληνο. Μα στην πραγματικότητα δε θέλω να μιλήσω για το φεγγάρι.
Θέλω να καταχραστώ αυτήν την ιδιαίτερη γωνιά μου και να την καταστήσω για άλλη μια φορά προσωπικό ημερολόγιο.


Γιατί καμιά φορά γυρίζεις απο την απογευματινή σου βόλτα σε ένα δωμάτιο που υποσχέθηκες να βάψεις στο χρώμα της ώχρας και βρίσκεις το τζάκι αναμμένο ενώ είναι Ιούλης μήνας. Και κει παρέα με το σκύλο σου πιάνεις μια μπύρα και οι ιστορίες ξετυλίγονται η μία πίσω από την άλλη δίπλα στις φλόγες. Και οι ψίθυροι ανακατεύονται με χαρούμενα γέλια ενώ ο σκύλος κοιμάται ήσυχος δίπλα στα πόδια σου.


Και όλα είναι ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι. Το καλοκαίρι μόνο μοιάζει λίγο παράταιρα δροσερό, μα αυτο είναι από τα πράγματα που δεν πειράζουν. Είναι μια ευκαιρία να ανάψει το τζάκι και να ζεστάνει με τις φλόγες του τα λόγια της νύχτας

Λίγο αργότερα σε μία κάμαρα με δύο παράθυρα, το ένα στην ανατολή -πάντα στην ανατολή - ένα πελώριο φεγγάρι , όμοιο με το σημερινό, αρχίζει το ταξίδι του την ώρα που ένα παραμύθι σε βυθίζει σε έναν ήρεμο και γαλήνιο ύπνο.
Δεν ακούς το τέλος , ίσως γιατί τα πιο όμορφα παραμύθια δεν έχουν τέλος, μόνο το πρωί ρωτάς ανήσυχος τι συνέβει
..........................

-Μην ανησυχείς. Ήταν το τέλος μιας όμορφης μέρας. Το παραμύθι θα στο πω άλλη φορά.