Μια μικρή, σύντομη στάση με το αυτοκίνητο για να ξεπιαστεί λίγο ο σκύλος, μας οδηγεί σε έναν μικρό οικισμό από αγροτόσπιτα .
Παχιά πρόβατα μέσα σε πλούσια λιβάδια είναι μέρος του σκηνικού, ενώ στη διπλανή αγροικία δυο άλογα μασουλούν χαλαρά την πρασινάδα.
Λίγο πιο πέρα μια μικρή πλατεία με έναν ροδώνα στη μέση προδίδει την αγάπη των κατοίκων για τον μικρό, αλλά φροντισμένο τόπο τους
Παίζουμε, φωνάζουμε, γελάμε...διαταράσσουμε την ησυχία που μέχρι τώρα μόνο τα πουλιά μοιάζανε να έχουν δικαίωμα πάνω της. Θα μπορούσαμε να είμαστε μέρος μιας διαφήμισης, αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ πιο απλή και καθόλου στημένη
Μου κάνω την κλασική ερώτηση που κάνω κάθε φορά στον εαυτό μου, όταν η εξωτερική ομορφιά έρχεται και με πλημμυρίζει.
Και η απάντηση μοιάζει αναπάντεχα θετική.
(αν σας αρέσει η εικόνα...παρακαλώ μεγαλώστε την....με ένα απλό κλικ)
