και ο Τζούμας, νοσταλγώντας μια εποχή που για πάντα χάθηκε:
"...Ξέρεις δεν μπορείς πια να στήσεις έναν μύθο, μία παραμυθία και να το χαρείς. Να πάρ' η ευχή, να πάρει..."
.......................
πόσην ώρα έχει που ακούω αυτήν τη φωνή στο turn into να γρατσουνά εντελώς γατίσια τα ακουστικά μου νεύρα, αυτήν την deep blue μέρα ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου