Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

αύριο;

δεν ξέρω τι σου άρεσε σ'εκείνη τη στάση. αυθόρμητα μιμήθηκα τον Σ. είδα το βλέμμα σου να αλλάζει. δίχως να μπορώ να το ερμηνεύσω.
το θυμάμαι.
να σε κερδίσω, μου λες και μου ξαναλες. το θέμα ήταν πάντα με κάτι να σε κερδίσω. άργησα να το καταλάβω.
(μου πέφτει λίγο βαρύ  καμιά φορά)

νόμιζα πως όταν δυο άνθρωποι αγαπιούνται τόσο πολύ, έχουν ήδη κερδίσει ο ένας τον άλλον.
μην αναρωτιέσαι μετά που τόσο συχνά σε ρωτώ " σ'ενοχλεί αυτό ; σου αρέσει εκείνο ;"
είναι που ασυνείδητα νιώθω πως πρέπει να σε κερδίσω. πως δεν αρκώ. ή πως μπορεί κάτι λάθος να κάνω.

αναλογίζομαι αν έχω πει ποτέ σε κάποιον "αν κάνεις εκείνο, θα με κερδίσεις"
αλλά, όχι. μου είναι ξένη η φράση. δε μου ταιριάζει. δεν ένιωσα ποτέ σαν έπαθλο

κι ίσως επειδή όταν είμαι με κάποιον με έχει ήδη κερδίσει, ακόμη κι αν δεν το βλέπω έτσι.
για το χιούμορ του, για το μυαλό του, για τη δύναμή του, για τον τρόπο που στέκεται, που παίζει με τον σκύλο του, που συγκινείται...για την ευαισθησία του απέναντί μου, για την αγάπη του
γι' αυτό που εκείνος είναι και κανένας άλλος
(όπως ο τρόπος που κοιμάται και ανασαίνει δίπλα μου. το βλέμμα του τα πρωινά. )

κι αν πρέπει με κάποιον τρόπο να σε κερδίσω, δίχως να πρέπει να αλλάξω ταυτότητα.....
η απάντηση είναι , ναι
αφού έτσι είναι η αγάπη μαζί σου

γιατί σαν τη Μαρώ, ανάμεσα στα παιδιά κι εκείνον, θα διάλεγα εκείνον.
 και μη μου ξαναπείς "κοίτα τι γράφεις" γιατί έτσι είμαι. ενθουσιώδης και παρορμητική. και αύριο μπορεί να σε έχω ξεχάσει. (μόνο που το αύριο δεν έρχεται ποτέ...κυνήγα το και θα δεις)

4 σχόλια:

Jolly Roger είπε...

Κι αν το αυριο δεν ερθει ποτέ;
Αν ειμαστε στην μερα της Μαρμοτας;
;-)

Δεν μου αρεσει να βλεπω την συντροφο μου σαν επαθλο που πρεπει να κερδισω. Ακομα λιγοτερο θελω να αποτελω εγω το επαθλο που πρεπει να κερδηθει.

Το "κερδιζω" το χρησιμοποιω καποιες σπανιες φορες στις σχεσεις μου, αλλα οχι με την κλασσικη εννοια.

Για μενα "κερδιζω" σημαινει να με θελει εκεινη που αγαπω.

υγ. Πολυ ομορφο κειμενο

scarlett είπε...

Τι να κερδίσετε εσείς πειρατή ;
Όλες οι θάλασσες δικές σας είναι!

Και όχι. Δεν υπάρχει "κερδίζω" στους ανθρώπους.
Θέλω να πω πως το ρήμα έχει μία "δυναμική" που θα την έλεγα ασύμβατη με τον έρωτα .
Δεν "κάνεις" κάτι για να κερδίσεις τον άλλο. Απλά "είσαι".
(οκ....μπορει να κάνεις και καποια πραγματα, αλλά νομιζω πως τα κανεις περισσοτερο επειδη σε εμπνεει ο άλλος παρα επειδη θελεις να τον "κερδίσεις")

Όσο για τη μέρα της Μαρμότας , αν και το μήνυμα ήταν πώς θα γινόμασταν καλύτεροι άνθρωποι αξιοποιώντας καλύτερα το χρόνο μας, αν ξεφύγω από αυτό- που καθολου ασημαντο δεν ειναι, και δεν παραβλέπω- κάθε μέρα που μπορω και ξυπνάω με τη σκέψη του στο μυαλό μου, δε με ενοχλεί η επανάληψή της

Τζων Μπόης είπε...

έβαλες ένα μεγάλο θέμα εδώ Scarlett.
Την έννοια της κτητικότητας και της ανιδιοτέλειας στον έρωτα ή έστω στην αγάπη.
Δεν ξέρω εάν μπορεί κανείς να διαχωρίσει εύκολα την έννοια του "κερδίζειν", το οποίο εμπεριέχει το ρήμα "κατέχω" από την έννοια του κερδίζω τον άλλον με τη συμπεριφορά μου, μια κατάσταση η οποία εμπεριέχει την έννοια της αποδοχής.
Αυτά κάπως μπλέκονται μεταξύ τους. Σου μιλάω ειλικρινά δεν πιστεύω στην ανιδιοτέλεια των σχέσεων, ακόμα και στον έρωτα ή την αγάπη. Η μόνη ανιδιοτελής αγάπη είναι του γονιού προς το παιδί, αλλά ακόμα και σε αυτή την περίπτωση έχω τις αμφιβολίες μου.

scarlett είπε...

Ανιδιοτελεις σχέσεις δεν υπάρχουν.
Ακόμη και η σχέση γονιού προς παιδί στην πιο εξιδανικευμενη της μορφή στηριζεται σε μια συναισθηματική δοσοληψία. Θα έλεγα πως είναι ανθρώπινο.
Και στο βαθμό που δεν είναι καταπιεστικό, δε θα το αξιολογουσα αρνητικά.
Στο θέμα τώρα του "κερδίζω" - που προσωπικά δεν συνδέω με το κατέχω, μια που οι άνθρωποι ποτέ δεν κατέχονται - πιστεύω όσα γράφω και στο κείμενο. Δεν μπορείς να ενεργήσεις συνειδητα για να κερδίσεις τον έρωτα, την αγάπη, την εύνοια καποιου, δίχως να "εισαι". Ακομη και αν το πετυχεις, θα ειναι βραχυπρόθεσμο και ψεύτικο