Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

κατά παράφραση

We are poor  but we have the music.

και φοράω το μαύρο πλεκτό save the queen φόρεμα ,τα χαμηλά μποτάκια, οι νότες του waltz ζαλίζουν έξω από την Ο2 world, και κάνει κρύο, τρέμω από το κρύο αυτή τη νύχτα του Οκτώβρη in Berlin, και τα πλήθη βγαίνουν κατά χιλιάδες και είναι αδύνατο να βρεις ταξί, but we have the music ακόμη στα αυτιά μας, και την εικόνα αυτού του ηλικιωμένου άντρα  που στέκεται ακόμη στη σκηνή με τη ρεπούμπλικα , γιατί του 'φαγε τα λεφτά η γκόμενα και τώρα  πρέπει πάλι να βγει για συναυλίες, αλλά έχει ακόμη εκείνο το ίδιο το βλέμμα, το μελαγχολικό και άπληστο και σκοτεινά αχόρταγο

κι εκείνη τη βαθιά φωνή, την πολύ ιδιαίτερη που πάντα μοιάζει να σου ψιθυρίζει ερωτόλογα


......

( κάποιοι θέλουν να κατευθύνουν όλες μας τις σκέψεις προς μία ορισμένη κατεύθυνση. αρνούμαι. η ζωή είναι πολύ πιο large....για κάποιον παράξενο λόγο σήμερα ξύπνησα με αυτούς τους στίχους)


3 σχόλια:

Jolly Roger είπε...

Now in Berlin there's ten pretty women
There's a shoulder where death comes to cry
There's a lobby with nine hundred windows
There's a tree where the doves go to die
There's a piece that was torn from the morning
And it hangs in theGallery of Frost

Aey, aey, aey, aey

Υ.Γ. Απο τους πρωτοτυπους στιχους αλλαξα μια λεξη. :-)

scarlett είπε...

όμορφες οι εποχές που ζούσαμε με ποίηση και μουσικές...

θέλω πολύ να αφήσουμε σύντομα τον εφιάλτη που ζούμε πίσω μας

Velvet είπε...

Εψαξα και το βρηκα
Ειναι η πρωτη φορα που
διαβαζω κατι τον Λεοναρντ
Σε μια φιλη του Λεοναρντ
Καλημερα κι ας ειναι μεσανυχτα και κατι
Βελβετ