θάλασσα

Σήμερα θέλω να θυμηθώ λίγη γλωσσολογία για μια από τις πιο αγαπημένες μου λέξεις με τη βοήθεια του Robert Flaceliere
Η ελληνική γλώσσα ανήκει γλωσσολογικά στην ινδοευρωπαϊκή ομάδα μαζί με τη σανσκριτική, τη γερμανική , τη λατινική και τις περισσότερες γλώσσες από αυτές που μιλιούνται σήμερα στην Ευρώπη. Όλοι οι λαοί που μιλούν ένα ιδίωμα της ινδοευρωπαϊκής ομάδας, ζούσαν μαζί τα παλιά χρόνια, ίσως την τέταρτη χιλιετία π.Χ., πιθανόν στις περιοχές που αντιστοιχούν σήμερα στη νότιο Ρωσία και την κεντρική Ευρώπη.
Όταν οι Αχαιοί (οι κατοπινοί Έλληνες) κατέκτησαν τις περιοχές που σήμερα αποτελούν την Ελλάδα, διαδέχτηκαν εκεί έναν λαό για τους οποίους ελάχιστα γνωρίζουμε, τους Πελασγούς. Οι Πελασγοί κατά πάσα πιθανότητα δεν ήταν ινδοευρωπαίοι.
Από τους Πελασγούς οι Αχαιοί δανείστηκαν αρκετές λέξεις για να εμπλουτίσουν τη γλώσσα τους, ανάμεσά τους και τη λέξη "θάλασσα" μια και οι ίδιοι ζούσαν για πολύ καιρό σε χώρα ηπειρωτική και είχαν ξεχάσει τη λέξη που αντιστοιχούσε στο υδάτινο στοιχείο, αφού δεν τη χρησιμοποιούσαν.
Η ινδοευρωπαική λέξη για τη θάλασσα ήταν το γνωστό λατινικό "mare" που υπάρχει με μικρές παραλλαγές στις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες
Αλλά τα φύλα του Βορρά που εδώ επέλεξαν να κατοικήσουν ευτυχώς την είχανε ξεχάσει και μας έμεινε η "θάλασσα"
Δοκιμάστε να την ψιθυρίσετε δυο-τρεις φορές και θα ακούσετε το σιγανό κυματισμό της