τα πανιά του Σαν Τροπέ

Με την ιστιοπλοΐα δεν είχα ποτέ καμία σχέση, ούτε και ταξίδεψα ποτέ με πλοίο διαφορετικό πέρα από αυτά των πλοίων της γραμμής. Με αυτά τα τελευταία βέβαια,  έχω κάνει πολλά ταξίδια -καλοκαίρι και ελληνικό νησί είναι στο μυαλό μου έννοιες αλληλένδετες - αλλά το πλοίο , όπως κι ένα λεωφορείο, ήταν πάντα το μέσο. Αυτό που ενδιέφερε ήταν αποκλειστικά ο προορισμός , όχι το ταξίδι.
Κι ύστερα ήρθαν τα τελευταία χρόνια και  κυριάρχησαν στις θάλασσές μας τα διάφορα σούπερ φαστ και το ταξίδι έγινε ακόμη πιο στεγνό και αδιάφορο. Δε λέω, έχει τα πλεονεκτήματά του να είσαι με το αυτοκίνητό σου στη Σαντορίνη σε 6 ώρες, αλλά το ταξίδι, το ίδιο το ταξίδι, δεν έχει πια βόλτες στο κατάστρωμα, ούτε  ανέμους να σε φυσούν με μανία στην πλώρη με τη γεύση και τη μυρωδιά της αλμύρας, ούτε και γλάρους να ακολουθούν από πίσω.
Τώρα, διαβάζεις το βιβλίο σου σε έναν σχεδόν αποστειρωμένο χώρο , με τον κλιματισμό στο φουλ και τεχνητό φωτισμό και απλά περιμένεις να φτάσεις.

Χτες η Welt am Sonntag είχε ένα μικρό αφιέρωμα σε έναν από τους τελευταίους μεγάλους ιστιοπλοϊκούς αγώνες για φέτος, που γίνονται το φετινό φθινόπωρο στο Saint -Tropez, "Les Voiles de Saint -Tropez"
Οι αγώνες τελείωσαν χτες, αλλά οι εικόνες ήταν από αυτές με τις οποίες ταξιδεύεις νοερά, όταν ας πούμε το σκοτάδι πέφτει νωρίς ή το θερμόμετρο δείχνει -11 ή απλά θέλεις για λίγο να ξεφύγεις σε έναν ορίζοντα δίχως όρια ,σε μια ζωή δίχως όρια .
Φυσικά τα συγκεκριμένα σκάφη ήταν αγωνιστικά και οι συμμετέχοντες δεν κάνανε διακοπές ...αλλά αυτά δεν τα κοιτάς εσύ ο απ'έξω. Εσύ κοιτάς αυτά τα θαύματα της αισθητικής, τη δύναμη και την ομορφιά τους και στο βάθος το άλλοτε γραφικό ψαροχώρι του Saint-Tropez, αυτό που τόσο επαίνεσε η Francoise Sagan πριν κατακλυστεί από τις ορδές των τουριστών και στο ακόμη πιο βάθος τη θάλασσα. Τη Θάλασσα.....

Αλλά ας επανέλθω στον αγώνα αυτό καθ΄αυτό
Δεν πρόκειται για μικρά σκαφάκια που αγωνίζονται για το ποιο θα φτάσει πρώτο. Όχι. Πρόκειται για μεγάλα πλοία, πραγματικά θηρία με πανιά, πολλά από αυτά σε παλιές κλασσικές φόρμες, αυτά είναι και τα πιο εντυπωσιακά, με πολυμελή πληρώματα, και η όλη οργάνωση είναι περισσότερο μια φιέστα, μια γιορτή και λιγότερο ένας καθαρόαιμος αγώνας που έχει μοναδικό σκοπό την πρωτιά και την κατάκτηση μιας καλής θέσης

                                                                    Mari Cha III

Velsheda

                                                                       Shamrock

Τα πλοία, με τις φόρμες, το στυλ, τις ανέσεις ή την έλλειψή τους αντικατοπτρίζουν φυσικά το χαρακτήρα του κατόχου τους (όπως καθετί δικό μας). Υπάρχουν πάντα αυτά που φωνάζουν "νεόπλουτος", αλλά υπάρχουν και τα άλλα τα πιο φινετσάτα, συνήθως παλαιότερα σκαριά και υπάρχουν και τα καθαρά αγωνιστικά

Μ'αυτά και  μ'αυτά μου φαίνεται πολυ ενδιαφέρον το Σαν Τροπέ στα τέλη του Σεπτέμβρη.