Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

βιβλία

το βιβλίο είναι μυστήρια υπόθεση. μυστήρια και πολύ προσωπική.
μου είναι πιο εύκολο να χαρίσω ένα άρωμα, ένα πορτοφόλι, μία πασμίνα, εισιτήρια για το θέατρο, παρά ένα βιβλίο.
ακόμη και να το προτείνω μου πέφτει δύσκολο
ακόμη κι όταν τον ξέρω τον άλλο καλά.
(το μόνο που τολμώ συνήθως, είναι να μιλήσω για τις δικές μου εντυπώσεις. κι εφόσον έχω κάπως ψυχολογήσει τον άλλον για το τι θα του άρεσε στο περίπου)

ίσως...... γιατί ένα βιβλίο είναι πάντα ένα ταξίδι. κι όταν εσύ το έχεις κάνει ήδη κι έχεις λατρέψει τις κοιλάδες του και τα ποτάμια του και τις κορυφές του κι έχεις γεμίσει συγκινήσεις, θα ήθελες αυτήν τη συγκίνηση να μπορέσεις να τη μοιραστείς. ή αν δεν μπορείς, τουλάχιστον να την κρατήσεις για σένα. να μην την αφήσεις να πέσει σε αρνητική κριτική.

αφορμή αυτών των σκέψεων το σημερινό λογότυπο της google.
235 χρόνια από τη γέννηση της Jane Austen. μάλιστα.

δε θα τολμούσα ποτέ να προτείνω σε έναν άντρα να διαβάσει Jane Austen. ειδικά αν πρόκειται για τον δικό μου, θα ήταν πιο απλό να του έλεγα " χωρίζουμε"
δε θα το άντεχε (να την διαβάσει)
ή
την Τζέιν Έυρ της Μπροντέ...το ίδιο κάνει

θαυμάσια ψυχογραφήματα και της Ώστεν και της Μπροντέ, αλλά πρέπει να έχεις λίγο γυναικεία ψυχή για να τα εκτιμήσεις.

αντίθετα εκεί που σπάνια αποτυγχάνω στις επιλογές μου είναι στα λεγόμενα best sellers. δύσκολο να απογοητεύσει η Διαθήκη, ο Κώδικας ντα Βίντσι,το Flanagan's Run ή το Σμήνος. Δράση, γρήγορη πλοκή, συνεχείς ανατροπές, πληροφορίες για κάποιο άγνωστο (συνήθως) στον πολύ κόσμο αντικείμενο, και κρατάς ακόμη και τον πιο δύσκολο αναγνώστη.
ο οποίος στο τέλος μπορεί να αρχίσει τα "ελαφρύ και αμερικανιά και προβλέψιμο" αλλά στο μεταξύ έχει περιπλανηθεί (με χάρη και καθόλου δυσαρέσκεια πιστεύω) στα μονοπάτια που τον οδήγησε ο συγγραφέας.
μου αρέσουν κι αυτά τα βιβλία

όπως μου αρέσουν κι αυτά που ενώ προέρχονται από τους ίδιους συγγραφείς, κάνουν τη διαφορά, όπως το "Ένα βαμμένο σπίτι" του Γκρίσαμ, ας πούμε.

δύσκολο πράγμα να μιλάς για βιβλία. να τα χαρίζεις. να τα προτείνεις.
ίσως γιατί αυτά που πιο πολύ αγάπησες θα είναι πάντα "δικά σου" και θα σε συνδέουν με τις εποχές της ζωής σου.

τα δικά μου τα έχω στοίβες στοίβες να περιμένουν το καινούριο τους σπίτι. κάποτε.
δεν τα θυμάμαι όλα.πώς θα μπορούσα ;
νιώθω μια τρυφερότητα κάθε που μπορώ να πιάνω στα χέρια μου τη Σαγκάν, το Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια (τι υπέροχο βιβλίο!), το Εμείς οι ζωντανοί, ή το άλλο της Άυν Ραντ, το Κοντά στον ουρανό, τα Κύματα της Γουλφ ή εκείνο το υπέροχο Ελλάδα και Μάης μαζί, το Όμορφοι και καταραμένοι του Φιτζέραλντ, τις Μέρες του Σεφέρη....και φυσικά όλη την Ώστεν.

μαζί μου έχω πολύ λίγα. τα πιο εκλεκτά.
το μόνο πρόβλημα είναι ότι πολλαπλασιάζονται πολύ γρήγορα

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

βιβλία :)

το ειδα και εγω σημερα το λογοτυπο για την Ωστιν.

και ναι ποτε δεν θα τολμουσα να την "χαρισω" σε άντρα :))
ουτε τις Μπροντέ!

και ειναι όντως πολυ δυσκολο να δωρισεις βιβλιο - ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο :
"να μην αφησεις την συγκινησή σου σε αρνητική κριτική"

να πολλαπλασιάζονται εύχομαι και μια μερα να βρεθουν όλα μαζί

scarlett είπε...

την πιο καλή ευχή μου δώσατε, αγαπητή holly :)

να βρεθούν κάποτε όλα μαζί

(με πιάνει μια τρυφερότητα γι'αυτά τα κατά τ'άλλα άψυχα πραγματάκια...από την άλλη, άψυχο ένα βιβλίο ?)

σας ευχαριστώ! :)

Jolly Roger είπε...

Το καθε βιβλιο ειναι ενα ταξιδι - οπως λες.
Προτεινοντας ενα βιβλιο ειναι σαν να προτεινεις ενα ταξιδι.

Εκεινος που δεχεται την προταση του ταξιδιου μπορει να μην θελει να ταξιδεψει. Η μπορει να θελει, αλλά να ταξιδευει με τον δικο του τροπο. Συνηθισμενο αυτο με τα βιβλια. Στο ιδιο βιβλιο, άλλα καταλαβαινει ο ενας, άλλα ο άλλος.

Ολα αυτα δεν μειωνουν ουτε εσενα, ουτε το βιβλιο (αν υποθεσουμε οτι εχει ψυχη και ανιτκειμενικη αξια). Ουτε το ταξιδι που εκανες εσυ με το συγκεκριμενο βιβλιο.

Γι αυτους τους λογους, δεν εχω ενδοιασμους να προτεινω βιβλια. Αν οι αλλοι δεν θελουν / μπορουν να κανουν το ιδιο ταξιδι μ' εμενα, δεν πειραζει. Δεν παυουν να ειναι αξιολογοι και αγαπημενοι ανθρωποι.

Το βιβλιο αποτελει - για τους ιδιους λογους - το πιο συνηθισμενο δωρο που κανω. Δεν προκειται για αδιαφορια, για "ξεπετα". Το αντιθετο. Ψαχνω να βρω ποιο ακριβως βιβλιο ταιριαζει στον συγκεκριμενο ανθρωπο στην συγκεκριμενη στιγμη.
Αυτο το ψαξιμο για το καταλληλο βιβλιο αποδεικνυεται πολλες φορες πιο επιπονο απο το να δωρισω π.χ. ενα πορτοφολι.

Υ.Γ. Ευχομαι κι εγω σε ολα τα βιβλια σου, να βρεθουν συντομα μαζι.

Υ.Υ.Γ. Ενα βιβλιο της Μπροντε το διαβασα σε ηλικια 8 χρονων - και το ξεχασα αμεσως. Δεν νομιζω οτι θα αντεχα να διαβασω Ωστεν.

Υ.Υ.Υ.Γ. Αν η Ωστεν ξεπερναει ηδη τις αντοχες μου, φαντασου τι θα παθαινα αν καποιος μου χαριζε μια πασμινα ;-)

scarlett είπε...

η αλήθεια ειναι πως κι εμενα η εικόνα ενος πειρατη με πασμίνα που διαβάζει Ώστεν, μου κάνει κάπως σουρεαλ.

δε νομίζω πως θα βρεθει καποιος να σου κανει παρομοια δωρα.

συμφωνώ μαζι σου πως η αναζητηση ενος βιβλιου που θα ταιριαζει στον παραλήπτη, απαιτει χρόνο και κόπο.

προσωπικά χαρίζω μόνο βιβλία που ξέρω σε ανθρωπους που ξέρω.

σ'ευχαριστω για την ευχή :)

Ανώνυμος είπε...

κάτι ανάλογο δεν ισχύει και για τα ποστ ; σαν αυτό που λέει - ωμά - η Holly : "να μην αφησεις την συγκινησή* σου σε αρνητική κριτική"

*αντικαθίσται με ο,τι "επι προσωπικού" επιθυμείς


Κ.Κ.Μ.

scarlett είπε...

βεβαίως και ισχύει, κ Μοίρη.