Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011

ξύπνημα

στα μαύρα βράχια της Σύρας γνώρισε τη στέγνια του τόπου. τη φτώχεια. την ερημιά.την  πιο απλοποιημένη μορφή της ύπαρξης . ίσως την πιο αληθινή - αν κάτι μπορεί να κουβαλά το βάρος μιας στάλας αλήθειας

τη   δ ι α φ ά ν ε ι α

(ακόμη κι οταν κινδυνεύεις να γίνεις αόρατος στα μάτια των άλλων)

υλικά που βάζεις κάτω από το προσκεφάλι ή στο βαλιτσάκι σου ή μαζί με το σελιδοδείκτη ανάμεσα στις σελίδες

στη δική σου ερμηνεία του κόσμου. ή των συναισθημάτων.

εκείνη που  δε ζητά βράχο να στηριχτεί. παρά γέρνει σαν τη καλαμιά.

κάποιες φορές.

ίσα να μην σπάσει.

είδε τη θάλασσα να κοχλάζει με το νοτιά.

κι έμαθε πως δεν μπορείς  να προχωράς με δεκάρι βοριά. όση κόντρα και να βάλεις


......................


ο Γιακουμής και ο Αη-Δημήτρης, η κάππαρη και το θυμάρι , ο Κλέαρχος και η Ιππολύτη

οι ζεστές βραδιές του Απρίλη, οι καμπάνες του Αη-Νικόλα

η θάλασσα παντού.

παντού.

παντού

9 σχόλια:

Καρτέσιος είπε...

Σας ευχαριστώ για τη βόλτα ψυχής που μόλις διάβασα. Και για τις εικόνες...

scarlett είπε...

Εγώ σας ευχαριστώ για την παρουσία σας εδώ , Καρτέσιε και για τον καλό σας λόγο

(ήταν πράγματι βόλτα ψυχής για μένα...καμιά φορά αναγκαία)

Καρτέσιος είπε...

Υπόσχομαι να παρακολουθώ τις βόλτες σας συχνότερα για να μυρίζω θυμάρι.

scarlett είπε...

Τιμή μου, αγαπητέ Καρτέσιε.
Ελπίζω να αξίζει τον κόπο. Η βόλτα σας.

Οι Κυκλάδες, ξέρετε, όταν γίνονται βίωμα σε χαράζουν ανεξίτηλα. Κι είναι φορές που πιάνεις ξανά στα χέρια σου το Εν Λευκώ και οι μνήμες ξυπνάνε σε μια όμορφη ακολουθία.

Καρτέσιος είπε...

Τυχεροί όσοι μπορούν να πουν πως βίωσαν τη μέθη των Κυκλάδων. Δυστυχώς δεν είμαι ένας από αυτούς.

scarlett είπε...

Είμαι βέβαιη πως αυτή τη μέθη που αναφέρετε, την έχετε νιώσει για άλλους τόπους, πράγματα, ήχους, οσμές.

Επειδή όμως άθελά σας με προκαλέσατε για έναν από τους πιο μεγάλους μου έρωτες, θα αφήσω τον νομπελίστα ποιητή να μιλήσει αντί εμού :

Μπροστά στη ράχη της Σέριφος, όταν ανεβαίνει ο ήλιος, τα πυροβόλα όλων των μεγάλων κοσμοθεωριών παθαίνουν αφλογιστία. Ο νους ξεπερνιέται από μερικά κύματα και λίγες πέτρες - κάτι παράλογο ίσως, παρ'όλα αυτά ικανό να φέρνει τον άνθρωπο στις πραγματικές του διαστάσεις. Επειδή , τι άλλο θα του ήτανε πιο χρήσσιμο για να ζήσει; Αν του αρέσει να ξεκινά λάθος, είναι γιατί δε θέλει ν'ακούσει. Ερήμην του το Αιγαίο λέει και ξαναλέει, εδώ και χιλιάδες χρόνια, με το στόμα φλοίσβου, σ'ένα μήκος ακτών απέραντο : αυτός είσαι!

Από το Εν Λευκώ, στην εισαγωγή

Ξέρω ...σε εποχή κρίσης μπορεί αυτά τα λόγια να φαίνονται βαρύγδουπα και άκαιρα. Να υπενθυμίσω οτι ο ποιητής εζησε αναμεσα σε "δύο κακά" όπως ο ίδιος αναφέρει αλλού. Στο δε δεύτερο πήρε και ο ίδιος μέρος

Καρτέσιος είπε...

Σε εποχές κρίσης, ψάχνουμε τέτοια λόγια για βάλσαμο στις πληγές του κυνισμού. Φαίνονται τόσο "άκαιρα" όσο και η αγωνία κάποιων ανθρώπων σε διάφορους πολέμους, όπου εν μέσω βομβαρδισμών δεν έτρεχαν να κρυφτούν οι ίδιοι, αλλά να μεταφέρουν σε ασφαλή μέρη, έργα τέχνης κι ας μην τους τιμά κανείς σήμερα σαν ήρωες.

scarlett είπε...

πόσοι αληθινοί ήρωες έχουν τιμηθεί, Καρτέσιε ;

παρ΄όλα αυτά υπάρχουν διαχρονικές αξίες. πιστεύω. ελπίζω.

Καρτέσιος είπε...

Οι ήρωες του καθενός, ας είναι διαφορετικοί. Δεν πειράζει...