Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

σκόρπιες σκέψεις

ξυπνάς σε ένα απίστευτα γκρίζο νεφέλωμα.πριν ακόμα ανοίξεις τα μάτια.
πέρασε ο καιρός που ένα κύμα γεννιόταν πίσω από τα μάτια σου για να σκάσει λεύτερο στην ακτή του αύριο.
πόση ελπίδα!
και μετά ένα σενάριο...τόσο απρόσμενο. τόσο διαφορετικό.
χάθηκε η ακτή .

θα την ξαναβρώ. πρέπει. για μένα.
είμαστε στιγμές.
η θλίψη μας, η χαρά μας είναι στιγμές.
δεν είναι τυχαίο που ερωτεύομαι ήλιους


το κοτσυφάκι περιμένει τροφή. κάθε μέρα
να, ένας ευγενής σκοπός.
νομίζω πως έχει καταλάβει πια την αδυναμία που του έχω

ένας χαρούμενος νεαρός  προχωρά κορδωμένος, αληθινά ευτυχισμένος,ενώ κρατά ένα παγωτό στο δεξί του χέρι. με -2 δεν κινδυνεύει  να του λιώσει .
ζηλεύεις αυτήν τη χαρά. την πηγαία.
ενώ σκέφτεσαι πως οι περισσότεροι που περνιούνται για ευφυείς στον κόσμο μας πάσχουν από κάποια μορφή κατάθλιψης. δε βγάζει λογική.

αχ! με τους γλάρους σήμερα. σκηνικό για κινηματογράφηση. ολόκληρο σμήνος

αν κάτι δεν μπορώ να συγχωρήσω στους άλλους, είναι την αγνωμοσύνη. με κατακλύζει τότε ένα αίσθημα κενότητας, απογοήτευσης, μέχρι να χωνέψω τη διαφορετικότητα εκείνων.
μετά συνεχίζω την προσωπική μου πορεία.
πιστεύοντας ακόμη σε αρετές.
έτσι.
από πείσμα.

4 σχόλια:

Καρτέσιος είπε...

καρέ - καρέ η λυρική ταινία κι ευτυχώς με happy end. Πάσχω από το φόβο του όμορφου, επειδή πιστεύω ότι το όμορφο θα έχει κακό τέλος. Ευτυχώς διαψεύδατε αυτόν το φόβο μου σήμερα.

scarlett είπε...

ξέρω τι εννοείτε ( με το φόβο του όμορφου).
κάποτε τον είχα κι εγώ.
μεγαλώνοντας σα να αποδέχτηκα πως φως - σκοτάδι θα εναλλάσσονται στη ζωή μας, με τη περιοδικότητα ενός φάρου.
κι ότι ένα "κακό τέλος" επιδέχεται πολλές ερμηνείες.
(παρένθεση: σας λέει κάτι το There is a crack in everything
That's how the light gets in. ?)
μερικές φορές ακόμη και οι ρωγμές είναι πολύτιμες


πολύ μελό μου βγήκε, ε; (η λυρική ταινία) :)

συγγνώμη!

Καρτέσιος είπε...

Ring the bells that still can ring ...
Όπως έγραψε ο Ελύτης "Μπαίνοντας ο 20ος αιώνας στο τελευταίο του τέταρτο, αισθάνομαι άστεγος και περιττός. Όλα είναι κατειλημμένα –ως και τ’ άστρα. Οι άνθρωποι έχουν απαλλαγεί από κάθε παιδεία, όπως στην εποχή του Τζέγκις Χαν, και δεν ερωτεύονται ούτε κατ’ ιδέαν».
Οι ποιητές χρειάζονται σε τούτο τον μικρόψυχο καιρό. Ο λυρισμός τους δεν είναι μελό, είναι ρωγμή. Πολύτιμη, όπως είπατε κι εσείς.

scarlett είπε...

Αν και οι λέξεις του Ελύτη είναι γεμάτες απογοήτευση, ευτυχώς δεν είναι ούτε "άστεγος" ούτε "περιττός"΄. Αντίθετα, θα έλεγα οτι είναι πολυτιμότερος από ποτέ.

Σας ευχαριστώ, Καρτέσιε !