Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

κι ύστερα

ο ήλιος. όταν εμφανίζεται εδώ. τόσο κοντά στα σύνορα του βόρειου κόσμου. (τα Χριστούγεννα η Σ πήρε έναν χάρακα και μετρούσε την Υδρόγειο. "κοίτα είσαι πιο κοντά εκεί παρά εδώ".)
έρχεται δειλά πολύ δειλά. και για λίγο. πολύ λίγο. αρκετό λίγο όμως, για να τον αναζητήσω ανήσυχα και βεβιασμένα πίσω από το ένοχο σύννεφο.κι εκείνη την τρύπα του γαλάζιου.
ναι. κάπως έτσι.

κι ύστερα μου μιλάς για καλοκαίρι ...

8 σχόλια:

Καρτέσιος είπε...

Όσα σύννεφα κι αν τον κρύβουν, ο ήλιος πάντα θα υπάρχει και σε μικρές δόσεις είναι πιο πολύτιμος.

scarlett είπε...

Εδώ δεν είναι μικρές οι δόσεις του. Είναι σχεδόν ανύπαρκτες.
:)
Αλλά Θεός.

Τζων Μπόης είπε...

Πριν από αρκετά χρόνια στα μέρη σου, ήταν Ιούλιος και χιόνιζε, μπήκα στο αεροπλάνο με 5 βαθμούς και προσγειώθηκα εδώ στον Νότο με 42. Κόντεψα να φιλήσω τον πυρακτωμένο αεροδιάδρομο του Ελληνικού! Ευτυχώς έπεσε μπροστά φαρδιά πλατιά μια Γερμανίδα, η οποία λυποθυμούσε από τον καύσωνα...

Τις καλησπέρες μου!

scarlett είπε...

Ας τους να λιποθυμούν :)
Πέντε μέρες καλοκαίρι τους κάνει όλο κι όλο !Πού να ξέρουν ;


Αχ! ο αττικός ουρανός!

Από την άλλη, στήσανε ένα παγοδρόμιο αυτόν τον καιρό στο κέντρο, σήμερα έριχνε και μερικές νιφάδες και ήταν μαγεία να τους παρακολουθείς να γλιστράνε χαρούμενα στον πάγο

Καρτέσιος είπε...

Όποτε θέλετε αλλάζουμε.

scarlett είπε...

Θα το έχω υπ'όψιν :)

Καλή σας μέρα!

Theorema είπε...

Μετά από 18ετή διαμονή στο μαγευτικό Βέλγιο, μπορώ να πω ότι σας καταλαβαίνω απολύτως!...

scarlett είπε...

μια ενικός, μια πληθυντικός μπερδεύομαι :)

είμαι σίγουρη ότι ένα κομμάτι σας θα είναι πάντα εκεί
(αν και γνωρίζω από τα κείμενά σας πόσο λατρεύετε κι εσείς την Αθήνα μας)