Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

χρόνος


All we have to decide is what to do with the time that is given to us
(J.R.R.Tolkien)

κάθε που χάνω τις ισορροπίες μου, που εξωτερικά συμβάντα - πάντα εξωτερικά είναι- αλλάζουν, αναιρούν , θέτουν υπό αμφισβήτηση , καταργούν σχέδια και αξίες και σταθερές και όνειρα και ελπίδες...

θυμάμαι αυτή τη φράση.

η πυξίδα μου.

( γίνονται όλα πολύ πιο απλά, όταν γνωρίζεις πως η μόνη σου περιουσία είναι ο χρόνος σου)

update : πολύ με έθλιψε αυτή η είδηση χτες. ήταν σα να το ήξερα αυτό το γατί μέσα από τις ιστορίες του κ Δήμου

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Απλά.
Ίσως και λίγο αγχωτικά...λίγο;

scarlett είπε...

Καλημέρα me :)

αγχωτικά? μπα. όχι, προσωπικά πάντως.
μαθαίνει κανείς να αγαπά το ουσιαστικό και να κινείται προς την κατεύθυνση της προσωπικής του ολοκλήρωσης

Καρτέσιος είπε...

Ο χρόνος. Μια περιουσία που δε μεταβιβάζεται. Μια αυστηρά προσωποπαγής θέση στο σύμπαν. Ήρθες, έμεινες, έφυγες. Για άλλους διήγημα, για άλλους μυθιστόρημα. Αρχή και τέλος γνωστά. Το κυρίως θέμα γράφεται από τις συγκυρίες. Τι μας απομένει; Ένα δάκρυ για ένα γάτο. Κι όποιος δεν το 'χει, άνθρωπος στεγνός.
Σας έχω πει πόσο όμορφα περνάω εδώ;

scarlett είπε...

Σας έχω πει πόσο χαίρομαι να σας βλέπω εδώ ;

"Το κυρίως θέμα γράφεται από τις συγκυρίες."

Κι από μας...Σε κείνα τα σταυροδρόμια που παίρνουμε το ένα και όχι το άλλο μονοπάτι. Σε κείνες τις φυλακές (που μόνοι μας χτίζουμε συχνά) και μια μέρα αποφασίζουμε να γκρεμίσουμε

Καρτέσιος είπε...

Αν στα σταυροδρόμια πάρουμε το μονοπάτι που μας άρεσε, χωρίς δεύτερη σκέψη, τότε ναι, δική μας η επιλογή. Αν όμως διαλέξουμε μονοπάτι ύστερα από έστω και 5 λεπτά σκέψης, τότε άλλοι και άλλα αποφάσισαν για μας.

scarlett είπε...

Δε θέλω να διαφωνήσω μαζί σας Καρτέσιε, όμως αυτή η απόφαση η άμεση ή η κατόπιν σκέψεως δεν είναι και πάλι ολόδική μας;

Σίγουρα αυτό που γίναμε και αυτό που είμαστε το χρωστάμε σε διάφορους παράγοντες (κατόπιν αλληλεπίδρασης του περιβάλλοντος με το γενετικό μας υλικό).

Δεν είναι όμως λίγο μοιρολατρικό να πιστεύουμε πως τελικά δεν ορίζουμε εμείς τη ζωή μας, αλλά παράγοντες τους οποίους δεν μπορούμε να ελέγξουμε ;

Σ'αυτά τα 5 λεπτά που αναφέρετε (που δεν είναι ανάγκη να είναι 5 λεπτά, ας είναι και μια εβδομάδα, ας είναι και ένας μήνας και όσος χρόνος θέλετε...)δεν έχουμε τη δυνατότητα να επεξεργαστούμε με τη δική μας κριτική σκέψη την επιλογή μας ; Να την αναθεωρήσουμε;

Ελπίζω να μη σας κούρασα :)

Καρτέσιος είπε...

Εγώ σας κουράζω και το ξέρω. Όμως απλώς πιστεύω ότι είμαστε ένα παζλ των εμπειριών μας. Εμπειρίες που είναι αποτέλεσμα συγκυριών. Μπορεί να κάνω και λάθος. Πάντως με τη μοιρολατρία δεν έχω καλές σχέσεις. Πιστέψτε με.

scarlett είπε...

Κάνετε λάθος σ'αυτό που νομίζετε ότι ξέρετε :)
Μου αρέσει πολυ να συζητώ μαζί σας.

Και όπως θα γνωρίζετε καλύτερα από μένα, αλίμονο αν όλοι και διαρκώς είχαμε τις ακριβώς ίδιες απόψεις σε όλα τα θέματα. Δε θα είχαμε καμία αφορμή να γνωρίσουμε τα πράγματα από διαφορετικές οπτικές γωνίες και τελικά να φτάσουμε σε νέες συνθέσεις που ίσως και να μας εκφράζουν καλύτερα.Ή και να τις απορρίψουμε (δε λέω), όμως αφού πρώτα τις γνωρίσουμε και τις εξετάσουμε
Μπορεί να απεχθάνομαι τη διαφωνία για τη διαφωνία, αλλά είμαι πάντα ανοιχτή σε θέσεις και απόψεις διαφορετικές που τελικά προάγουν τη δική μου κριτική σκέψη.

Κι εγώ πιστεύω πως είμαστε ένα παζλ των εμπειριών μας. Εκεί που λίγο διαφοροποιούμαι από εσάς, είναι στο ότι πιστεύω πως κάποιες εμπειρίες μας τις επιλέγουμε απόλυτα συνειδητά και άλλες είναι όντως αποτέλεσμα συγκυριών.

να έχετε ένα όμορφο και ξεκούραστο Σαββατοκύριακο !
(και το ξαναλέω...δεν κουράζετε. ποτέ)

Καρτέσιος είπε...

Έγραψα για κούραση, επειδή κάποια στιγμή είχατε διαγράψει ένα σχόλιό μου, οπότε το εξέλαβα ως μήνυμα για να είμαι πιο μετρημένος στον αριθμό των σχολίων που αφήνω.
Κατά τα λοιπά, θεωρώ πολύ όμορφο να "συζητώ" μαζί σας, διότι μου δίνετε την ευκαιρία κάθε φορά να πάω ένα βήμα παραπέρα και να αναζητήσω - προς Θεού, όχι να δημιουργήσω - ένα ακόμη επιχείρημα.

scarlett είπε...

Μα τι παρεξήγηση είναι αυτή!
Δε θυμάμαι να έχω διαγράψει όχι δικό σας, αλλά γενικά σχόλιο, στην ιστοσελίδα μου.
Οι επισκέπτες μου είναι λίγοι και εκλεκτοί, και χαίρομαι πάντα όταν έχουν κάτι να μοιραστούν μαζί μου (χώρια η συντροφιά τους !)

Αλλά πείτε μου σας παρακαλώ, πότε ; σε ποιο ποστ; μου κάνει τρομερή εντύπωση.
Εκτός κι αν εννοείται πως μετά απο μια ανταλλαγή απόψεων δε σας απάντησα σε ενα τελευταίο σχόλιο (που εγώ θεώρησα τελευταίο).
(Ξέρετε αγαπητέ, Καρτέσιε ; Όταν βλέπω τον φίλο σας τον ΚΚΜ να απαντά εύστοχα ,συχνότατα και περιεκτικά πάντα με χιούμορ, συχνότατα κυνικά με πέντε μόνο λέξεις , τότε προσωπικά νιώθω αμήχανα και φλύαρη και ανησυχω πως γίνομαι κουραστική....να όπως και τώρα :) τις χρειαζεστε όλες αυτές τις διευκρινίσεις ;....δε γνωρίζω)

Και στο "κυρίως" θέμα μας. Μου αρέσει πολύ αυτή η αλληλεπίδραση μεταξύ μας.Όπως λέτε, συζητώντας,πηγαίνουμε συνήθως ένα βήμα πιο πέρα, βλέπουμε ένα ήδη γνωστό τοπίο από μια άλλη οπτική γωνία. Και είτε μας αρεσει αυτή είτε όχι, είναι καλό να γνωρίζουμε την ύπαρξή της.
Από την άλλη- και άνευ πολλών συζητήσεων- Θαυμάζω πολύ την δεξιοτεχνία με την οποία καποιοι χειρίζονται το λόγο (κι εσείς ανήκετε σε αυτούς).

Καρτέσιος είπε...

Νομίζω πως ήταν στις «σκόρπιες σκέψεις», όμως τώρα πλέον το θέμα έχει την ελάχιστη σημασία μιας παρεξήγησης που λύθηκε.
Ο καθένας έχει το δικό του στυλ έκφρασης ακόμη και στα σχόλια. Υπέροχος ο Κ.Κ.Μοίρης, εξαιρετική εσείς. Φαντάζεστε να μας άρεσε μόνο ένας συγγραφέας; Μόνο ένας ποιητής; Ποιος μας στερεί το δικαίωμα να μας γοητεύουν εξίσου ο «πολυσέλιδος» Ντοστογιέφσκι και ο «σύντομος» Σιμενόν;
Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, όμως συμβαίνει να σας αρέσουν δικά μου κείμενα, να μου αρέσουν δικά σας, οπότε σημασία έχει ότι περνάμε καλά και οι δύο.

scarlett είπε...

Το μόνο που μπορώ να υποθέσω είναι οτι δεν είδα ποτέ το σχόλιο σας.
Κρίμα! (έχω διαγράψει ποστ, ξέρετε, δικά μου, αλλά ποτέ σχόλια).

Τελος πάντων . Σας ευχαριστώ και πάλι τόσο για τα καλά σας λόγια όσο και για την παρουσία σας εδώ.
Κι αν ποτέ διαβάσετε τον Αλφανουί θα ήθελα τις εντυπώσεις σας.

scarlett είπε...

Καρτέσιε, έσπασα το κεφάλι μου, αλλά νομίζω πως βρήκα την απάντηση για το διεγραμμένο σχόλιο.
Το μόνο που μπορώ να υποθέσω είναι πως διαγράφηκε μαζί με τα υπόλοιπα της συνομιλιας μας στο gmail θεωρώντας το αναγνωσμενο.
Και παλι σας ζητώ συγγνώμη και λυπάμαι πολύ που το έχασα!