Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

συνειρμοί

με τον τρόπο που γεννιούνται οι συνειρμοί το κείμενο του old boy  με πήγε πίσω στην Αβάνα του Κάστρο, χρόνια πριν, δε θα ψάξω τώρα πόσα...
ωραίο ταξίδι. όχι γιατί μου άρεσε η Κούβα. καθόλου δε μου άρεσε.αλλά γίνεσαι πιο πλούσιος.
πάντα γίνεσαι πιο πλούσιος από τα ταξίδια. ακόμη και από αυτά που σε απογοητεύουν.
κι άλλωστε.... είναι πάντα  μια φυγή.
η γνωριμία με κάποιες άλλες δυνατότητες. άλλες ζωές.
τα "μπορεί" σου...τα "ίσως" σου
και όταν μερικά χρόνια πριν, μου το'χε πει εκείνος ο μηχανικός,ο ελληνοαμερικάνος, "μην πας, δεν αξίζει", δεν τον πίστεψα. ή μάλλον δεν ήταν θέμα πίστης , ήταν η διάθεση της γνωριμίας με τον μύθο της.
οκ...μύθος ήταν, απομυθοποιήθηκε.

εκεί λοιπόν στην περίφημη Αβάνα, για να επιστρέψουμε στο αφρόλουτρο του old boy , κάθε που βγαίναμε από το Nacional , μας παραμόνευαν κρυφά οι ντόπιες, παρακαλώντας  για τα δείγματα των σαμπουάν και των αφρόλουτρων του ξενοδοχείου. αυτά που προσωπικά δεν καταδέχτηκα να χρησιμοποιήσω ως φτηνιάρικα και κακής ποιότητας.
το "αριστούργημα του καπιταλισμού" ;
βεβαίως .
γιατί, όχι;
εκεί το συνειδητοποιείς σε όλο του το μεγαλείο.
εκεί που δεν παράγεται και απαγορεύεται να εισαχθεί


ήμουν κι εγώ από κείνους που διάβαζαν σε περιοδικά και οδηγούς  πόσο υπέροχη είναι η Κούβα για τους γελαστούς της ανθρώπους, για τη μουσική, για την ωραία της ατμόσφαιρα.

αλλά όλα αυτά ή δεν τα πρόσεξα ή δεν με ξεγελάσανε, γιατί οι μνήμες μου από κει κουβαλάνε τον Αλέξι με το ποδήλατο - ταξί . που όταν του ζητήσαμε να μας πάει στο ξενοδοχείο, μας είπε πως ήταν παράνομο, αν τον πιάνανε θα τιμωρούνταν (και είδαμε φόβο στα μάτια του. αληθινό φόβο). μόνο τους ντόπιους επιτρεπόταν να μεταφέρει με το ποδήλατό του, για εμάς τους τουρίστες υπήρχαν τα γνωστά παλιά αμερικάνικα- ατραξιόν αυτοκίνητα και τα κανονικά ταξί.  δεν το ξέραμε, και ζητώντας του συγγνώμη , κινήσαμε να φύγουμε, αλλά μας σταμάτησε , παρακαλώντας μας αν δεν είχαμε αντίρρηση να μας πάει μέσα από στενά μη τουριστικά δρομάκια στο ξενοδοχείο μας, να μην τον δούνε.
αμερικάνικα δολλάρια ήταν αυτά! πώς να αντισταθείς ;
μ'αυτά αγόραζες σοκολάτες για τα παιδιά σου !   ή ένα σαμπουάν για τη γυναίκα σου στη "μαύρη".
απίστευτες πολυτέλειες!
και ο Αλέξι μας έδειχνε τα δυνατά του πόδια, όλη τη μέρα στο πεντάλι και μας μιλούσε μισο-ισπανικά, μισο-αγγλικά για τα τρία παιδιά του και πολύ θα ήθελε να μας μιλήσει για τον Κάστρο και το καθεστώς και την επιθυμητή για εκείνον και πολλούς άλλους αλλαγή, αλλά όλες οι κουβέντες του βγαίναν δειλά και φοβισμένα...τόσο φόβο σπάνια έχω δει σε άνθρωπο....και ήταν αρκετή εικόνα για να απορρίψω μια και καλή τον τόπο

κι άλλες τέτοιες μνήμες έχω από την Κούβα, όπως εκείνη με τον κόσμο να περιμένει ουρά έξω από ένα κατάστημα, γιατί εκείνη την ημέρα έφερε παπούτσια. δεν καταλάβαινες ότι ήταν παπουτσάδικο, άδεια ήτανε η βιτρίνα του. έβλεπες μόνο τις Κουβανέζες να βγαίνουν κρατώντας ένα ζευγάρι πλαστικές παντόφλες και τις έδειχναν στις άλλες που περίμεναν ακόμα στην ουρά

μνήμες ; όσες θέλεις.....

και παντού ζητιάνοι, ζητιάνοι, ζητιάνοι και μικροαπατεώνες και εξαθλίωση.

αυτή ήταν η δική μου Αβάνα.
πέρα από τις μουσικές και τη Μαλεκόν και τα πούρα και τις φτηνές πόρνες.


αλλά επιστροφή στο αφρόλουτρο.
δεν ξέρω αν με έχει σκλαβώσει αυτό. ή το τρεχούμενο ζεστό νερό. ή η ζέστη του σπιτιού μου. ή ο ίδιος ο τρόπος ζωής μου, στην τελική.
αλλά ανάμεσα στην υποψία της υποδούλωσής μου στον καπιταλισμό (τον οποίο έχω κάθε δικαίωμα να  αρνηθώ ως τρόπο ζωής) και την βεβαιότητα μιας ζωής με φανερή στέρηση δικαιωμάτων και προσωπικών ελευθεριών, θα προτιμώ πάντα την πρώτη

ξέρω πως ο old boy αλλού καταλήγει, άλλο είναι το θέμα που αναπτύσσει....το δικό του αφρόλουτρο ήταν μόνο η αφορμή για να θυμηθώ πόσο πολυτέλεια είναι.
και πόσο ελευθερία είναι στην τελική.

25 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

apla rikse mia matia sta parakatw links:

http://www.americalatina.com.gr/articulos.php?lang=gr&box=3&pos=2&id=346

http://www.americalatina.com.gr/articulos.php?lang=gr&box=2&pos=16&id=357

http://www.americalatina.com.gr/articulos.php?lang=gr&box=3&pos=2&id=367

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα. Έχω πάει τέσσερις φορές στην Κούβα και το συμπέρασμα που βγάζω είναι ότι μάλλον άλλη χώρα επισκεύτηκες και όχι την Κούβα ή ότι είσαι προκατελλημένος. Έχω μείνει και έχω σηζητήσει πολλές ώρες με ντόπιους εκτός των τουριστκών περιοχών. Μπόρει να φταίνε οι Έλληνες ξεναγοί που είχες αν είχες. Η Κούβα είναι ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ κράτος. Δεν λέω ότι είναι ο παράδεισος αλλά οι κοινωνικές παροχές είναι πολύ ανώτερες σε σχέση με τουε καπιταλιστικούς "παραδείσους".Αυτα που λες για την ζητιανιά υπάρχουν αλλά σε πολύ μικρό ποσοστο. Οι κουβανέζοι είναι περήφανος λαός και ζούν στην σκιά του οικονομικού αποκλεισμού (εμπάργκο) των ΗΠΑ για πολλές δεκαετίες..Σεβαστή η αποψή σου αλλά νομίζω ότι δεν είχες τον χρόνο να καταλάβεις το τι συμβαίνει εκεί. Κι εγώ την πρώτη φορά είχα μια ξεναγό προκατελειμένη που τα παρουσίαζε μονόπλευρα και μόλις της μίλησα μου είπε : << Έχειες δίκιο όμως Τέτοιες εντολές πάίρνω από το ταξ. γραφείο στην Ελλάδα. Συγνώμη>>

scarlett είπε...

"Ανώνυμος" σου εύχομαι να ζήσεις στον Παράδεισό σου. Όχι ως τουρίστας/ρια, αλλά κανονικά ως πολίτης της χώρας.

(εγώ προσωπικά, ευχαριστώ δεν θα πάρω.)

Τζων Μπόης είπε...

Scarlett, απανωτά εγκεφαλικά θα προξενήσεις με αυτό το άρθρο.
Αν πω ότι συμφωνώ θα πάρουν και μένα τα σκάγια;

scarlett είπε...

Τζων Μποη, dearest, αισθανθήκατε ποτέ απειλή στον παρόν ιστολόγιο ?
:):)

Αν και δεν κατάλαβα με ποιον ακριβώς συμφωνείς ...υποθέτω όμως, με τον/την Ανώνυμο. :)

Είπαμε τα δικά μας σύνορα είναι ανοιχτά σε αποδράσεις. ;)
Άλλα δεν είναι... και απαγορεύουν μέχρι και την παράκτια αλιεία για ακριβώς αυτόν τον λόγο

Άκου ,σκάγια :D

Τζων Μπόης είπε...

@ Scarlett. Δεν καπνίζω, πόσο δε πούρα Αβάνας, μου αρέσουν τα γλυκά αλλά σιχαίνομαι τη ζάχαρη, τα τροπικά κλίματα δεν είναι το φόρτε μου, βαριέμαι τα λατινοαμερικάνικα τραγούδια και τους χορούς και τελευταίο και πιο σημαντικό, κάνω μπάνιο με αφρόλουτρο!

Μα dearest, εννοούσα τα σκάγια της "επανάστασης".

Κατά τα άλλα, viva la revolucion.

Jolly Roger είπε...

Γενικος αφορισμος: κρατος που δεν επιτρεπει στους πολιτες του να κινηθουν ελευθερα ειναι κολαση.

Ακομα κι αν δεχτω οτι η Κουβα ειναι κρατος προνοιας, ακομα και αν δεχτω οτι εχει (δωρεαν) παιδεια και υγεια για ολους, παλι η δωραν παιδεια ειναι ενα ελαχιστο και ανεπαρκες ανταλλαγμα για την στερηση της ελευθεριας.

Για την ελευθερια εχω δει ανθρωπους να πεθαινουν, να απεργουν, να αγωνιζονται. Δεν εχω δει ομως κανεναν να τουφεκιζεται για την δωρεαν ιατροφαρμακευτικη περιθαλψη.

Δεν υπερασπιζομαι τα δυτικα κρατη. Αλλα οσο χάλια και να ειναι, τουλαχιστον εκει μπορεις να κινηθεις ελευθερα (εστω και σαν πεζος + ξυπολητος).

* * *
Το θεμα ομως του - ωραιοτατου - ποστ δεν ειναι η Κουβα. Ειναι το σαμπουαν (αν καταλαβα καλα).

Το θεμα ειναι το ποσο σκλαβωμενοι η οχι ειμαστε απο τα αγαθα που μας περιτριγυριζουν.

Προκειται πιστευω για καθαρο ενστικτο επιβιωσης. Φυσικα και ειμαι εξαρτημενος απο το ζεστο νερο, τα καθαρα ρουχα, την ευκολη μετακινηση μου, το αφθονο και ευκολα προσβασιμο φαγητο κλπ. κλπ.

Θα μπορουσα να ζησω και χωρις ολα αυτα. Αλλα ξερω οτι θα ζουσα 25 - 30 χρονια λιγοτερο και με χειροτερη ποιοτητα ζωης.

Οτι μου δινει χρονια ζωης ειναι στα ματια μου εξ ορισμου καλο. Το αν ειμαι "εξαρτημενος" απο αυτο η οχι, λιγο με ενδιαφερει.

scarlett είπε...

Τζων Μπόη
τώρα μάλιστα, έγινες σαφής :)

βρε, τι μας κάνει αυτό το άτιμο το αφρόλουτρο:)

τα τροπικά κλίματα εμένα βέβαια δε με χαλάνε (ειδικά ζώντας στην κατάψυξη που βρίσκομαι) , αλλά οπωσδήποτε γνωρίζω πως δε βοηθούνε στην παραγωγή και στην ανάπτυξη.:)
θυμάμαι στα κόμικς που διάβαζα παιδί, οι Μεξικάνοι μια ζωή κοιμούνταν στους δρόμους με ένα σομπρέρο...

αλλά ξεφεύγω, πολύ ξεφεύγω,
γι' αυτο ΝΑΙ :

viva la revolucion

scarlett είπε...

Jolly Roger, ν'αγιάσει το στόμα σου!
Για το όραμα της ελευθερίας θυσιάζει κανείς ακόμη και τον Παράδεισο. Είναι σπουδαίο πράγμα να αισθάνεσαι πως είσαι κύριος της μοίρας σου και της ζωής σου. Πως οι επιλογές είναι δικές σου

Για το αφρόλουτρο - σαμπουάν τώρα...είναι μέσα στις μικρές απολαύσεις μας, πειρατή. Στις μικρές δόσεις ευτυχίας μας. Όπως κι ένα κομμάτι Schwarzwälder Kirschtorte.Ή ένα ποτήρι καλό κρασί.Ένα ρούχο. Ένα καινούριο γκάτζετ. Μια εκδρομή.
Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς όλα αυτά και με βεβαιότητα δεν ζούμε γι'αυτά. Αλλά είναι μικρές ή μεγαλύτερες απολαύσεις.

Για όλους μας υπάρχουν πράγματα χωρίς τα οποία δεν μπορούμε να ζήσουμε και άλλα που απλά "διακοσμούν" τη ζωή μας.
Και υπάρχουν και κείνα που έχουν γίνει τμήμα αναπόσπαστο της σύγχρονης πολιτισμένης ζωής και τα οποία - σωστά το θέτεις- έχουν βελτιώσει σημαντικά την ποιότητά της
Αν αναγκαστούμε, το ξέρουμε καλά όλοι μας, μπορούμε να ζήσουμε και με τα ελάχιστα. Είμαστε τυχεροί και όπως λες κι εσύ ανεβάσαμε το προσδόκιμο και την ποιότητα της ζωής μας, ακριβώς επειδή δεν είμαστε αναγκασμένοι.

Τζων Μπόης είπε...

Μεγάλη κουβέντα η ελευθερία πάντως...

αν πάλι μέρος της ελευθερίας μου είναι η επιλογή της μάρκας του αφρόλουτρου τότε μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά...

...δεν θα διαφωνήσω μαζί σας, αλλά δεν ζούμε και στον παράδεισο της ελευθερίας ...τουλάχιστον στην Ελλάδα.

Ανώνυμος είπε...

Προσπάθησα να λούσω τα μαλλιά μου με πράσινο σαπούνι, μου είπαν κάνει καλό. Χάλια ήταν! Επέστρεψα σε δυναμωτικό σαμπουάν κομμωτηρίου. Έπλυνα τα μωρουδιακά με λευκό σαπούνι σκόνη, μου είπαν είναι ιδανικό. Χάλια ήταν. Επέστρεψα στο υγρό απορρυπαντικό γνωστής μάρκας. Θέλω να πατάω το κουμπί και να ζεσταίνομαι. Δε μπορώ να γυρνώ από δωμάτιο σε δωμάτιο και να γεμίζω σόμπες με πετρέλαιο ή ξύλα. Θέλω να ανοίγω τη βρύση και να έχω ζεστό νερό για μπάνιο (με αφρόλουτρο). Δε μπορώ να ανάβω καζάνια. Το έχω ζήσει μικρή. Βάσανο.
Το ομολογώ είμαι καπιταλο-εξαρτώμενη!
Γμτ! σε εποχή ΔΝΤ!
Στη Κούβα δεν έχω πάει :))

Jolly Roger είπε...

Αγαπητε Τζων Μποη, τωρα με ... τσιγκλισες ;-)

Πουθενα δεν ειπα οτι ελευθερια σημαινει να επιλεγω την μαρκα του αφρολουτρου.

Ειπα οτι αναμεσα στην ελευθερια και το κοινωνικο κρατος (αν δεχτουμε οτι εχει κοινωνικο κρατος η Κουβα) σαφως προτιμω το πρωτο.

Τωρα στο ερωτημα, απο τι ακριβως αποτελειται η ελευθερια, παει λιγο μακρυα η βαλιτσα. Για να μην γραψω εδω ολοκληρο σεντονι, παραθετω την βασικοτερη διαφορά αναμεσα στην (πρωην) δυτικη και την (πρωην) ανατολικη Γερμανια:
Στην δυτικη, ότι δεν απαγορευεται ρητά, επιτρεπεται. Στην ανατολική, ότι δεν επιτρεπεται ρητά, απαγορευεται.

Αυτο δεν ειναι ενα απλο λογοπαιγνιο. Ειναι (ηταν) βασικη νομική φράση του Αστικου τους Κωδικα.

Ελευθερια λοιπον για μενα, ειναι να μπορω να κανω ότι θελω - βαζοντας μερικα όρια στις ορεξεις μου, προκειμενου να μην βλαψω *αμεσα* τους αλλους.

Στην Κουβα αυτο δεν ισχυει. Η δωρεαν περιθαλψη (αν υπαρχει) ειναι για μενα ανεπαρκες ανταλλαγμα.

Για να μην υπαρξει παρεξηγηση: θεωρω τον καπιταλισμο σαν ενα αθλιο συστημα, που εχει ηδη καταρρευσει και χρειαζεται επιγοντως αντικατασταση. Το μονο του πλεονεκτημα ειναι οτι ειναι το μοναδικο συστημα που συνδυαζεται με την ελευθερια. Ολα τα αλλα γωνστα σε μενα συστηματα ειναι ανελευθερα.

Τζων Μπόης είπε...

Πειρατή, μεγάλη κουβέντα ανοίξαμε και σίγουρα δεν διαφωνούμε, θα συμπληρώσω όμως όσα ο Μαρκούζε όριζε ως ελευθερία, δηλαδή, την απελευθέρωση από την καθημερινή πάλη για την ύπαρξη μας, την απαλλαγή από την ανάγκη να κερδίζουμε καθημερινά τη ζωή μας...
...και αν αυτό συνιστά τον ορισμό της οικονομικής μας ελευθερίας, εγώ θα έλεγα ότι η πραγματική ελευθερία είναι ο σεβασμός της ατομικότητας, κανένα σύστημα όμως δεν νιώθω να το κάνει πράξη.

Και κάτι τελευταίο, δεν είχα ποτέ ενοχικά σύνδρομα για όσες πλασματικές ή πραγματικές ανάγκες μου έχω την δυνατότητα να καλύπτω κι για όσα πλασματικά ή πραγματικά "θέλω" μου ικανοποιώ...
τη χρήση δε του αφρόλουτρου την θεωρώ a priori ως δεδομένη.

scarlett είπε...

επιτέλους στο μπλογκ μου γίνεται συζήτηση!
και μάλιστα όσο έλειπα στο κομμωτήριο:)

Τζων Μπόη ας ξεκινήσω από τον κ Μαρκούζε :
δηλαδή, την απελευθέρωση από την καθημερινή πάλη για την ύπαρξη μας, την απαλλαγή από την ανάγκη να κερδίζουμε καθημερινά τη ζωή μας
δλδ θα έχουμε τόσα πολλά που δε θα χρειαζόμαστε να ιδρώνουμε για τον άρτον τον επιούσιον ή θα έχουμε συρρικνώσει τόσο τις ανάγκες μας (ή ό,τι έτσι ορίζουμε τέλος πάντων) και θα ζούμε με τα πραγματικά ελάχιστα ?
σίγουρα πάντως και στη μια και στην άλλη περίπτωση προκειται για μια μορφή ελευθερίας (μια μορφή ειπα....το τονίζω)

Πάντως στην Ελλάδα δε νομίζω οτι πάσχουμε από έλλειψη ελευθερίας.Το κακό είναι ότι δεν την ερμηνεύουμε σωστά και νομίζουμε ότι μπορούμε να παρκάρουμε όπου θέλουμε,να χτίζουμε όπου θέλουμε, να πετάμε τα σκουπίδια μας όπου θέλουμε.Στο όνομα της ελευθερίας μας.

Η Ελλάδα μας μελαγχολεί επειδή είναι η χώρα όπου η απάτη, η κακοδιαχείριση δημόσιου χρήματος, η ατιμωρησία, η επιλεκτική εφαρμογή των νόμων, η ανοργανωσιά και η τεμπελιά βρίσκουν καθημερινά έκφραση.
Και έχουμε την ελευθερία να τα διαπιστώνουμε και να τα εκφράζουμε όλα αυτά. Και έχουμε την ελευθερία να τα αφήσουμε πίσω μας και να την εγκαταλείψουμε.
Και αυτό μας κάνει πιστεύω βαθιά μελαγχολικούς

(στην Κούβα όποια και να είναι η πραγματικότητα, απλά δεν μπορείς να μιλήσεις...ούτε και να φύγεις...συνοπτικές διαδικασίες)

scarlett είπε...

:) me

δεν το θεωρώ κακό ούτε και λόγο για να έχει κάποιος ενοχές, το να απολαμβάνει τα επιτεύγματα του πολιτισμού μας.
πού και πού σκέφτομαι απλά πόσο τυχερή είμαι που γεννήθηκα στο σωστό ημισφαίριο

μπορούμε να επιβιώσουμε με πολλούς τρόπους, το λες κι εσύ στο σχόλιο σου, το δοκίμασες, το ξέρεις.
και μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι με πολλούς τρόπους. αλλά αν πω ότι δε νιώθω την ικανοποίηση του να έχω ανά πάσα στιγμή τρεχούμενο -και μάλιστα ζεστό νερό- ή τη χαρά και την ευτυχία αυτής εδώ της επικοινωνίας, που με ενώνει με όλον τον κόσμο...θα είναι ένα τεράστιο ψέμα

Τζων Μπόης είπε...

@ Scarlett, δηλαδή εσύ κάνεις ντεκαπάζ και η τύχη σου (ε, το μπλογκ σου) δουλεύει; :)

Ο Μαρκούζε ήταν φιλόσοφος, αλλά και ιδιότυπα Μαρξιστής, γεγονός το οποίο καθιστά την ερμηνεία της θεωρίας του από εμένα δυσχερή, προσπαθώντας όσο το δυνατόν να ερμηνεύσω όμως τη συλλογιστική του με τα δικά εργαλεία, θα σου έλεγα ότι η απαλλαγή απο την καθημερινή πάλη για τη ύπαρξή μας προϋποθέτει τον επαναπροσδιοριμό του όρου ύπαρξη. Υπάρχω δεν σημαίνει καταναλώνω. Στη φράση αυτή αντιλαμβάνομαι και την πνευματική διάσταση των λόγων του.
Σχετικά με το δίλημμα, Κούβα ή καπιταλισμός, φυσικά και δεν θα διαφωνήσουμε, είπαμε κάνω μπάνιο με αφρόλουτρο ο εστέτ, απλά εγώ μεταξύ των τυφλών δεν επιλέγω πάντα τον μονόφθαλμο.

Όσο για την Ελλάδα, πιστεύω αγράδανατα ότι ζούμε σε μια ανελεύθερη και υπερσυντηρητική κοινωνία με ενοχικά σύνδρομα περί ελευθερίας, τα οποία οδηγούν στην ασυδοσία.
Ο ΓΑΠ είχε πει και κάτι έξυπνο τις προάλλες (ναι, συμβαίνει κι αυτό), ότι δηλ. η Ελλάδα είναι η τελευταία σοβιετική δημοκρατία.
Η διαπίστωση βέβαια και εν συνεχεία η εγκατάλειψη του τόπου είναι ίσως μία λύση σε ατομικό επίπεδο, αλλά μεταξύ του πρόσφυγα Κουβανού και του Έλληνα εξοργισμένου μετανάστη βλεπω διαφορά κυρίως στο μεταφορικό μέσο της φυγής, ο ένας πάει με το σαπιοκάραβο στο Μαϊάμι βάζοντας τη ζωή του σε κίνδυνο κι ο άλλος με το αεροπλάνο όπου βρει...στην πράξη και οι δύο φεύγουν, ο δεύτερος βέβαια είναι ήδη φευγάτος ακόμα και στον ίδιο του τον τόπο...

scarlett είπε...

Δεν προτείνω Τζων Μπόη, τη φυγή ως λύση. Ποτέ δε θεώρησα λύση μια φυγή.
Για μένα όλο το θέμα που ανέπτυξα έχει σχέση με το πόσο ελεύθερο είναι το μυαλό μας στις επιλογές του. Πόσο ελεύθερο το αφήνουν οι εξωτερικές συνθήκες και πόσο οι ανάγκες, συνήθειες, επιθυμίες μας.

Την ντεκαπάζ την αποφεύγω γιατί, λέει, βλάπτει σοβαρά τον εγκέφαλο ;)
Αλλά το ότι η τύχη μας δουλεύει εν τη απουσία μας, το πιστεύω :)

Jolly Roger είπε...

Τζων Μποη, με τα φιλοσοφικα σου γυρω απο την σχεση υπαρξης και καταναλωσης με κατατροπωσες. Ο "επαναπροσδιοριμός του όρου ύπαρξη" ειναι πολυ πιο πανω απο μενα.

Εβαλες συμπληρωματικα και τον Μαρκουζε στην συνταγη, πως θα μπορεσω τωρα εγω να εντυπωσιασω την scarlett, μου λες; ;-)

Θα ξιφουλκησω ομως μαζι σου κατω απο το μπαλκονι της, μηπως και τυχον νιωσει συμπαθεια για τον ηττημενο.

Υποστηριζω λοιπον, οτι το "υπαρχω" δεν σημαινει καταναλωνω, αλλα το "ζω" σημαινει σιγουρα καταναλωνω. Μονο οι πετρες δεν καταναλωνουν τιποτα, οτιδηποτε αλλο ζει, κατι καταναλωνει.

Το καταναλωνω εχει ταυτιστει τα τελευταια 80 χρονια με τον καπιταλισμο. Ισως επειδη ολοι οι εφαρμοσμενοι σοσιαλισμοι που ξερουμε ταυτιστηκαν με την μιζερια και τα αδεια ραφια.
Γι αυτο οσοι θεωρουν τον εαυτο τους προοδευτικο, χτυπανε την καταναλωση, νομιζοντας οτι ετσι χτυπανε τον καπιταλισμο.

Αλλα η καταναλωση πηγαινει πολυ πιο μακρυα απο τον καπιταλισμο. Η καταναλωση ειναι βιολογικη αναγκη.
Γραφεις "Υπάρχω δεν σημαίνει καταναλώνω". Θα συμφωνουσα μαζι σου, αν εβαζες ενα "μόνο" σαν προτελευταια λεξη.

Ναι μεν η υπαρξη μας καθοριζεται (και) απο τις ιδεες / αισθηματα μας. Αλλα μονο με ιδεες / αισθηματα αγαπητε δεν επιβιωνουμε ουτε 7' (εγω τοσο μπορω να κρατησω την αναπνοη μου).

Πρεπει να ειναι και το αφρολουτρο αναμεσα σε αυτα που καταναλωνουμε; Πιστευω πως ναι, αν αυτο μας επιμυκηνει την ζωη και αν δεν βλαπτει (αμεσα) καποιο αλλο πλασμα - ζωο η ανθρωπο.

Συμφωνουμε στις εκτιμησεις σου για την Ελλαδα. Προκειται οντως για μια σαπια, ανελευθερη και υπερσυντηρητικη κοινωνια. Αλλα επ ουδενι θα προτεινα την Κουβα σαν εναλλακτικη λυση (πιστευω ουτε κι εσυ).

Jolly Roger είπε...

Συγνωμη για το "επιμυκηνει" (υπαρχουν μερικα ορθογραφικα που βγαζουν ματι).

Τζων Μπόης είπε...

Πειρατή, με κάτι τέτοια ξανιώνω ο άνθρωπος!
Με πήγες 25-26 χρόνια πίσω στα αμφιθέατρα του πανεπιστημίου και στις "συζητήσεις" που κάναμε περί σοσιαλισμού, καπιταλισμού και άλλα τέτοια συμπαθή.
Θυμάμαι μια φίλη μου της Πανπουδαστικής που προσπαθούσε να με κάνε "σύντροφο", μου είχε προτείνει να φύγουμε για την Νικαράγουα για να βοηθήσουμε στη συγκομιδή του καφέ, της ζάχαρης (δεν θυμάμαι το είδος, μπορεί να ήταν και της μπανάνας) προκειμένου να υποστηριχθεί η επανάσταση των Σαντινίστας. Ούτε αυτή πήγε ούτε εγώ, αλλά όμως πήγαμε 2ήμερο στο Λουτράκι με το ΚΤΕΛ και περάσαμε ζάχαρη!
Μετά από αρκετά χρόνια ξαναβρεθήκαμε απρόσμενα σε επαγγελματικό μήτινγκ κι εκείνη είχε λύσει την κοτσίδα και φορούσε Hermes, εγώ βέβαια πάντα στο ύψος της εστετικής μου κοσμοθεωρίας.
Όσο για τον σοσιαλισμό, εγώ δεν τον έχω δει κάπου εφαρμοσμένο όπως λες και δεν έχω πεισθεί ακόμα ότι θα ήθελα και να τον δω.
Έχω χορτάσει απο θεωρίες και -ισμούς. Στην Ελλάδα πια όλοι έχουμε άποψη για τα οικονομικά συστήματα, τις θεωρίες και την εφαρμογή τους.

Scarlett, δώσε ένα τέλος, ο Πειρατής μπαίνει φορτσάτος και είναι και επικίνδυνος αντίπαλος κι εγώ δεν έχω σταματημό ώρες ώρες.

Jolly Roger είπε...

"Πειρατή, με κάτι τέτοια ξανιώνω ο άνθρωπος!"

Αμ δεν εισαι ο μονος που ξανανιωνει ;-)

" ... πήγαμε 2ήμερο στο Λουτράκι με το ΚΤΕΛ και περάσαμε ζάχαρη!"

Δεν αμβιβαλλω στο παραμικρο, μιας και τότε εκανα τα ιδια πραγματα.
Εδω ειχα το συγκριτικο πλεονεκτημα του πλεουμενου (οχι δικο μου εκεινα τα χρονια. Πλουσιοι 50ρηδες με πληρωναν για να οδηγω τα δικα τους)

Εεεε, οχι να δωσει τελος η Scarlett. Εδω ακομα δεν αρχισαμε ;-)

Για να μεινω στο θεμα:
α) η Ελλαδα σημερα εχει εντελως άλλα προβληματα απο το αν θα ακολουθησει το καπιταλιστικο ειτε το σοσιαλιστικο οικονομικο μοντελο.
Ας γινουμε ανεξαρτητο κρατος πρωτα, και μετα το συζηταμε (στο Λουτρακι η αλλαχοσε).

β) Ακομα και αν δεχομουν την "αντικαπιταλιστικη" σου φραση σαν σωστη (οτι η υπαρξη μας δεν ειναι αυτα που καταναλωνουμε), τοτε θα επρεπε να δινουμε σημασια στην ελευθερια της εκφρασης περισσοτερο απο οτιδηποτε αλλο.

-- Αφου συμφωνουμε οτι η ελευθερια της καταναλωσης αφορα αποκλειστικα τα καπιταλιστικα γουρουνια, οχι εμας,
-- Αφου συμωνουμε (μαζι με τον κο Μαρκουζε) οτι η υπαρξη μας ειναι οι ιδεες και τα αισθηματα μας,
...
Τότε η ελευθερια της εκφρασης των ιδεων γινεται βασικη προυποθεση της υπαρξης. Καποιος που θα μας στερουσε την ελευθερια να εκφρασουμε τις ιδεες μας, θα απειλουσε αμεσα την ιδια μας την υπαρξη.

Η Κουβα πασχει (και) σε αυτο.

Τουλαχιστον οι καπιταλιστες (ισως σε μια προσπαθεια να μας πουλησουν το σκοινι με το οποιο θα τους κρεμασουμε) μας αφηνουν να εκφραζομαστε ελευθερα.

scarlett είπε...

Γιατί να σας διώξω, Τζων Μπόη ;
Είναι απόλαυση τα σχόλια σας.
Λέω μάλιστα να σας τρατάρω και κάτι, λίγα μεζεδάκια, ένα ουζάκι... Πόσο λαχτάρησα ουζάκι σε ταβερνάκι δίπλα στο κύμα !
(τι θυμήθηκα τώρα!!! όχι ταβερνάκι δίπλα στο κύμα , αλλά την υπέροχη Μαργαρώ δίπλα στη σχολή Ναυτικών Δοκίμων στο Πειραιά...κούνια που με κούναγε, εδώ που είμαι)

Και πειρατή, Δουλτσινέα, δεν είμαι. Μην απειλείς λοιπόν τον κόσμο και τον τρομάζεις.:)

Το σχόλιο σου το είδα τώρα, πειρατή, αλλά δε σβήνω τα προηγούμενα...κι ας είναι εντελώς άσχετα :)

scarlett είπε...

Πολύ μου άρεσε αυτο το : "σε μια προσπαθεια να μας πουλησουν το σκοινι με το οποιο θα τους κρεμασουμε,μας αφηνουν να εκφραζομαστε ελευθερα"

μπορεί να είναι ένα παιχνίδι ψυχολογίας από την αρχή χαμένο (το να αγοράσουμε ή όχι....το σκοινί ή κάτι άλλο), αλλά η δυνατότητα της επιλογής ακόμη και ως ψευδαίσθηση ελευθερίας, δεν παύει να δημιουργεί ένα αίσθημα ότι είσαι κύριος του εαυτού σου και ότι υπάρχει πάντα μία έξοδος διαφυγής

Τζων Μπόης είπε...

Πειρατή αν με χρεώνεις για "αντικαπιταλιστική" προπαγάνδα, να ήξερα εγώ τι θα έπρεπε να σε χρέωσω για το σχοινί που θα τους κρεμάσουμε. Καλά λέω εγώ ότι με ξανανιώνεις, αυτά είχα να τα ακούσω προ 25ετίας, είναι βλέπεις που δεν κατεβαίνω και στις πορείες και δεν έχω απόθεμα με τσιτάτα να σου παρέθετα μερικά, να σε αποστομώσω :).
Scarlett, μπήκαμε ήδη σε χρονοκάψουλα με προορισμό το κοντινό μας παρελθόν.
Αν για την Μαριγώ στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, σας πρότεινα, με την πρώτη ευκαιρία καθόδου στην υπόδουλη Ελλαδίτσα, τον Γιάννο στη Δραπετσώνα, λέτε λόγω περιοχής να κάναμε τη συνάντηση, τιμής ένεκεν, κάπως πιο "αντικαπιταλιστική";

scarlett είπε...

Ούτε τη Δραπετσώνα γνωρίζω Τζων Μπόη (εννοώ ουδέποτε βρέθηκα εκεί) ούτε τον Γιάννο. Αλλά έχω εμπιστοσύνη στο γούστο ενός εστέτ και πιστεύω πως θα είναι θαύμα.

Για το "αντικαπιταλιστική" έχω τις επιφυλάξεις μου ;-) κι ελπίζω να μην ήταν αυτός ο λόγος της πρότασης για Δραπετσώνα

Η χρονοκάψουλα που αναφέρεις, με οδήγησε σε αγαπημένα εστιατόρια τις χρυσές εποχές της ευδαιμονίας στην Αθήνα
Φτηνά- ακριβά την διαφορά την έκανε πάντα η σωστή ποιότητα, η ατμόσφαιρα, ο χώρος.
Πολλά από αυτά χαθήκανε ή χαλάσανε πριν ακόμη φύγω, προάγγελοι μιας φθίνουσας εποχής