σάββατο

Σήμερα το μεσημέρι που γύρισα από το νοσοκομείο, ήταν τόσο δύσκολο να βγάλω την μπλούζα μου. πόση ώρα μου πήρε ;
Και μετά που ξάπλωσα, σε ένα διάλειμμα του πόνου, σκέφτηκα :
"μαμά πού είσαι να μου λούσεις τα μαλλιά ; "
απαίσιο συναίσθημα. δεν ξέρω ποιο απ'όλα. η μοναξιά ή η ανημπόρια

και μετά θυμήθηκα εκείνη την ευγενική ηλικιωμένη κυρία στην Κηφισιά, που περιμέναμε μαζί στη στάση, και κάποιος πολιούχος γιόρταζε και τα μαγαζιά ήταν κλειστά, και μου είπε :

"Δεν το θυμήθηκα που σήμερα είναι κλειστά, ήθελα να πάω στο κομμωτήριο... ένα λούσιμο μόνο ήθελα. Τώρα πρέπει να ξαναρθώ"

Κι εγώ αναρωτιόμουν ποιος πηγαίνει για ένα λούσιμο στο κομμωτήριο ;