παραλογισμοί

οι σκαμμένοι δρόμοι δεν επηρεάζουν τη διάθεση των επισκεπτών .
κατά ομάδες χαζεύουν την πύλη-σύμβολο της πόλης,το εντυπωσιακό δημαρχείο, τους πύργους των  εκκλησιών, κάθονται στα καφέ, περιμένουν ουρά στα παγωτατζίδικα, κάνουν βόλτες με τα πλοία στα κανάλια.
ένας μεσαιωνικός τύπος με μαύρη κάπα κι έναν διπλό πέλεκυ με μακρύ κοντάρι  οδηγεί τη δική του ομάδα τουριστών σε ένα από τα παραδοσιακά δρομάκια.
πριν λίγες μέρες ήταν μια πλούσια αρχόντισσα με βαρύ μακρύ ένδυμα και τα μαλλιά πλεξίδες να στεφανώνουν το κεφάλι.
χρυσοί πλανόδιοι μίμοι στέκουν ακίνητοι στις άκρες των δρόμων, ενώ οι ζωντανές κούκλες στις βιτρίνες από πίσω σαλεύουν ελαφρά και χαμογελούν


ανέμελες εικόνες δρόμου σε πλήρη αντίθεση με προσωπικές διαθέσεις .


κάποιες φορές νιώθω πως βγήκα από το σπίτι μου και στην επιστροφή δεν υπήρχε.ή πως θέλησα να βγω έξω από το κατώφλι, αλλά εκεί υπήρχε μόνο το κενό.
από την άλλη σκέφτομαι "άσε τις υπερβολές. οι εποχές τρέχουν προς άγνωστες κατευθύνσεις."

στην εφημερίδα διαβάζω για το σοκ των Ευρωπαίων όσον αφορά τις νέες εκτιμήσεις της αύξησης του χρέους μας. απορώ γιατί ακόμη σοκάρονται. στην Ελλάδα κανείς δεν σοκάρεται.
λεφτά υπάρχουν.
(.......στην Ελλάδα μόνο μελαγχολούν. αλλά όλα τα ψέματα, τις κλοπές, τις απάτες τα θεωρούν δεδομένα)



γιατί έχω την εντύπωση ότι υπάρχουν δύο Ελλάδες ; μία στο μυαλό των πολιτικών και μια στη ζωή των απλών ανθρώπων ; γιατί όποτε τυχαίνω να ακούσω κυβερνητικό στέλεχος νιώθω πως ή εκείνο ζει αλλού ή κάτι δεν πάει καλά με τη δική μου αντίληψη για την παρούσα πραγματικότητα ;

παραλογίζομαι,ε ;