Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

μέρη

υπάρχουν μέρη για τα οποία έχεις μία σαφή εικόνα.που  ένα ένα ανακάλυψες τα μυστικά τους, άφησες την αύρα τους να σε διαποτίσει, έζησες για λίγο ή πολύ στο ρυθμό της ζωής τους, έγινες ένα μικρό κομμάτι τους .
υπάρχουν και άλλα από τα οποία το πέρασμά σου ήταν φευγαλέο και βιαστικό, αυτά σου αφήνουν μόνο το  αίσθημα της εκάστοτε στιγμής, της δικής σου και της δικής τους, γι' αυτά η κρίση σου θα είναι πάντα επιπόλαιη και αναξιόπιστη.

και υπάρχουν μέρη πολύ δικά σου.
όταν σκέφτομαι τις γωνιές και τους δρόμους τους, μικρά παράθυρα ανοίγουν  στο μυαλό μου και από παντού μπαίνει φως




κάποτε το άκουγα αυτό το τραγούδι συνέχεια....κλέφτες ονείρων

4 σχόλια:

thinks είπε...

Πολύ όμορφο κομμάτι. Το στυλ που μου αρέσει. Θλιμμένο όμως. Λίγα χρώματα, αδρά, μια γκρίζα πόλη -ένα τοπίο που περιμένει την άνοιξη, ή την θυμάται...

scarlett είπε...

Πολύ θλιμμένο πράγματι. Αλλά και τόσο όμορφο!
Χαίρομαι που σου αρέσει.
Στην ταινία (που δεν έχω δει) κάποιος απαγάγει τα παιδιά μιας πόλης για να τους κλέψει τα όνειρα, αλλά αυτά από το φόβο τους βλέπουν πια μόνο εφιάλτες.

"ένα τοπίο που περιμένει την άνοιξη, ή την θυμάται"
ναι...έπιασες ακριβώς τον παλμό του κειμένου που λείπει...
να είσαι καλά!

thinks είπε...

"κάποιος απαγάγει τα παιδιά μιας πόλης για να τους κλέψει τα όνειρα, αλλά αυτά από το φόβο τους βλέπουν πια μόνο εφιάλτες"

Αριστοτεχνική ιδέα! Πρέπεινα δω την ταινια, αν την βρω... La cité des enfants perdus (1995)

scarlett είπε...

Την ταινία δεν την έχω δει, Δημήτρη και γι' αυτό δεν μπορω να έχω την οποιαδηποτε άποψη, αλλά η ιδέα μου φάνηκε κι εμένα αριστοτεχνική!
Αν την δεις περιμενω την κρίση σου