Πέμπτη 11 Αυγούστου 2011

λίγο πριν

στον κήπο μαζεύουμε τις πιπεριές. διαλέγει τις μακρουλές που κάνουν για τηγάνι .  δείχνω μία κρυμμένη για γέμισμα. "αυτήν θα την γεμίσεις για μένα και θα μου την στείλεις"
''σύμφωνοι. θα την βάλω στην  κατάψυξη και θα σου τη φυλάξω "
ξέρω ότι μιλάει σοβαρά.
κάθε μέρα ποτίζαμε τις τριανταφυλλιές  και μετρούσαμε τους ιβίσκους
όπως τότε με τον μπαμπά που τους έβρισκα στην αυλή να πίνουνε το πρωινό καφεδάκι , και πάντα εκείνος έπρεπε να μου πει για τα καινούργια λουλούδια

κερνώ τα γατιά μια τελευταία λιχουδιά,
τα γατιά, μαζί και ο μεγάλος πορτοκαλής που τώρα πια μ'αφήνει να τον αγγίξω.

τα πράγματα  είναι απ'ώρα έτοιμα.  δεν έμαθα ποτέ να φεύγω (από  τις συγκεκριμένες συναισθηματικές συντεταγμένες) . είναι που  κάτι οριστικό αφήνεις πάντα πίσω σου .κάτι οριστικό και αμετάκλητο στο οποίο δεν μπορείς να επιστρέψεις.
 δεν έμαθα να το διαχειρίζομαι .
ποτέ.
νιώθω πως πάντα κάτι χάνω. ο χρόνος κυλά αδυσώπητα και πάντα κάτι χάνω.