Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

για όνειρα και φεγγάρια

χτες το φεγγάρι έτρεχε τρελαμένο ανάμεσα στα  σύννεφα. μου θύμισε τα δέντρα που τρέχανε έξω από τ'αυτοκίνητο όταν ήμουνα μικρή. πάντα αυτά ήταν που τρέχανε και με ζάλιζε το τρέξιμό τους.
αποκοιμιόμουνα.... ήταν εύκολος ο ύπνος τότε. παιχνιδάκι. βάραιναν τα βλέφαρα, έγερνες λίγο το κεφάλι και ούτε οι θόρυβοι σε ενοχλούσαν ούτε οι συνομιλίες των μεγάλων.
σήμερα το είδα να μπαίνει κλεφτά από τη χαραμάδα της κουρτίνας. άφησε μια λευκή γραμμή στο σαλόνι .δεν την έσβησα
μ'αρέσουν τα σπίτια με φεγγάρια

εδώ και καιρό ζω  φθινόπωρο. ήρθα καλά προετοιμασμένη αυτή τη φορά. χωρίς αυταπάτες ανέλπιδων καλοκαιριών. αυτά τα έκρυψα κάπου μες στο μυαλό μου.
ακόμη τα φύλλα δεν έχουν κιτρινίσει, αλλά όταν ξεκινά αυτή η διαδικασία, προχωρά τόσο γοργά, που αν είσαι λίγο αφηρημένος, μπορεί να τη χάσεις χωρίς να το καταλάβεις.
και είναι κρίμα !

φυσά όμως . φυσά πολύ κάθε μέρα. με βροχή, με τον λίγο ελάχιστο ήλιο και κυρίως με σύννεφα. αυτά που κυνηγά το φεγγάρι

διάβαζα κάπου πως αν θέλεις να κοιμηθείς καλά το βράδυ, λίγο πριν πέσεις να μπεις σε ωραίο όνειρο.
το δοκίμασα. δεν βρήκα  όνειρο διαθέσιμο να παίξει στην φαντασίωση. μια διεστραμμένη εικόνα  ξεφύτρωσε στιγμιαία μονάχα, που έψαχνε μάταια για δικαιοσύνη.



12 σχόλια:

The Thieving Magpie είπε...

γράφεις : "διάβαζα κάπου πως αν θέλεις να κοιμηθείς καλά το βράδυ, λίγο πριν πέσεις να μπεις σε ωραίο όνειρο."
...Πράγματι. Παλιό το κόλπο και δοκιμασμένο. Μόνο που τελευταία δεν είναι εύκολο να γυρίσει το μυαλό σε ένα ωραίο όνειρο και να χωθεί μέσα...

scarlett είπε...

στο Σουελ της Καρυστιανη..

πού να τη βρούμε τη χαλαρη σκεψη για να ονειρευτουμε κιολας, la gazza ladra ?
προσωπικά μονο εφιαλτες εδω και καιρο

καλωσορισες! ωραιο αβαταρ

The Thieving Magpie είπε...

Kαλώς σε βρήκα, αν και σε παρακολουθώ αρκετό καιρό...
Θα ανταποδώσω το καλωσόρισμα με τον Claudio Abbado στην εισαγωγή της συνονόματής μου (και την οποία απεικονίζει το άβαταρ) όπερας :)

http://www.youtube.com/watch?v=qdm8IfInaJg

katabran είπε...

ξέρεις κάτι scarlett;εδώ και καιρό, λένε πως χάθηκαν οι εποχές, και λένε επίσης πολλοι, δε λένε αλλά το αφήνουν να εννοηθεί, πως η ζωή γέμισε μελαγχολικα φθινόπωρα...
να μαζευτούμε όλοι όσοι ζούμε ζωές τέτοιες, να αρχίσουμε την κουβέντα, με ή χωρίς φεγγάρια, ώσπου να αποκάμουμε και να κοιμηθούμε σαν μωρά ξένοιαστα...
:)

scarlett είπε...

Σ'ευχαριστω για το βιντεακι La Gazza Ladra :)

Ωραιο, όπως και το άβαταρ

scarlett είπε...

και να μαζευτουμε katabran, και να ανταλλαξουμε τα φθινοπωρα και τα καλοκαιρια μας, να δουμε ποια χρωματα χαθηκαν, ποια περισσευουν...για τον υπνο μονο, μου βαζεις δυσκολα... αθλος να ξανακερδισουμε τη χαμενη ξενοιασια

The Thieving Magpie είπε...

Τα χρώματα δεν χάθηκαν....
κλείνεις τα μάτια κι ονειρεύεσαι.
Ροζ. Σαν το μαλλί της γριάς που έτρωγες μικρή και κόλλαγε στο πηγούνι σου.
Μωβ, σαν τ' άνθη της πασχαλιάς. Ανθίζουν για τόσο λίγο μα η μυρωδιά τους μένει για πάντα γύρω σου.
Κόκκινο. Σαν τη φέτα το καρπούζι που δαγκώνει αμέριμνα ένας πιτσιρικάς και τα ζουμιά γεμίζουν το μισόγυμνο κορμάκι του.
Τυρκουάζ, σαν τη θάλασσα στους Αντίπαξους.
Βαθύ μπλέ. Σαν το πέλαγο, όπως το βλέπεις μισοκρεμασμένη ανέμελα από την πρύμνη ενός καραβιού στο δρόμο για τις διακοπές.
Σμαραγδί. Σαν το χυμό της πρώτης, Οκτωβριάτικης ελιάς όταν συνθλίβεται. Αυστηρά Οκτωβριάτικης.
Διάφανο. Σαν τ΄απόνερα που μένουν στην άμμο, μόλις έχει σκάσει το κύμα, κι ο αφρός ξασπρίζει και χάνεται.
Λευκό. Σαν την εικόνα ενός μωρού που αποκοιμιέται χορτάτο στο στήθος της μάννας του.
λείπει το γκρίζο, το πορτοκαλί, το φούξια, το μαύρο, το κίτρινο, το σκουροπράσινο, το καφέ, το μελί, μέχρι να τα φέρεις στο μυαλό σου θα έχεις αποκοιμηθεί ήρεμα.
αλλιώς θα πρέπει να μαζευτούμε και να κάνουμε ένα κοινοβιακό βλογκ με τον τίτλο Insomnia....

scarlett είπε...

μα αυτό ειναι σχολιο υπερπαραγωγή!!!

και σ'ευχαριστω πολύ γι'αυτην εδω την καταθεση.
η πασχαλια μυρισε μεχρι εδω ,τη δε φετα καρπουζιου, την ζηλεψα.
να μη μιλησω για τη θαλασσα. τα ξερω αυτα τα χρωματα :)

στο δε προτεινομενο μπλογκ ;) θα γραφουμε μονο τις αγρυπνες νυχτες

Theorema είπε...

Με παίζετε κι εμένα στην εξερεύνηση της χαμένης ξεγνοιασιάς;... :)

scarlett είπε...

Μα δεν θα ξεκινουσαμε ποτέ χωρίς εσένα, αγαπητή Theorema!
:)

πλάκα πλάκα αυτη η τρυφεροτητα στα σχολια, ακομη και η απλή παρουσια με δυο απλες λεξουλες ,είναι πολλές φορες αφορμη για ενα αληθινο χαμογελο...αρχη της ξεγνοιασιας

και γι'αυτο σας ευχαριστω με ολη μου την καρδιά

Ανώνυμος είπε...

Τα καλύτερα φεγγάρια, τα ομορφότερα όνειρα είναι αυτά που δεν είδαμε ακόμη. Αν και φέτος είχα την τύχη (;) να δω το ωραιότερο φεγγάρι της ζωής μου, στο ωραιότερο ελληνικό τοπίο...

Ζήλεψα το σχόλιο της La Gazza Ladra, εξαιρετικό!

scarlett είπε...

Σ'ευχαριστω Λενα γι'αυτην την αισιοδοξη σκεψη που αφησες εδω.

Σου ευχομαι να δεις πολλα ακομη όμορφα φεγγαρια