Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

τι κι αν τα δάχτυλα ξέρουν να χαïδεύουν πλήκτρα ;

....το μόνο που έχει σημασία είναι αυτό το κονσερβοκούτι στην άκρη του πιάνου.



6 σχόλια:

Τζων Μπόης είπε...

...και ξέρεις ποιο είναι το περίεργο και ανατρεπτικό της πραγματικής αυτής ιστορίας;
Ότι ο πιανίστας κατάφερε να επιζήσει έως τις μέρες μας, ενώ ο αξιωματικός των SS πέθανε λίγο μετά τον πόλεμο σε σοβιετικό στρατόπεδο.
Κάνει και η ιστορία μερικές φορές τις τρέλες της κι αυτό φαίνεται να μην το αντιλαμβάνονται μερικοί που νομίζουν ότι πατούν πάνω σε στέρεο έδαφος, ενώ στην ουσία βαδίζουν σε κινούμενη άμμο...

Καλησπέρα Scarlett :)

scarlett είπε...

Την ξαναείδα χτες την ταινια , Τζων Μπόη και θυμηθηκα το τελος των δυο που περιγραφεις.

Η σκηνη λίγο πριν από αυτο το συγκλονιστικό παιξιμο στο πιάνο με τον πιθανό δήμιο απέναντί του, η σκηνη όπου βρισκει αυτην την σφραγισμενη κονσερβα, την οποια προσπαθει απεγνωσμενα να ανοιξει και που δεν αφηνει απο τα χερια του, ακόμη κι οταν ο Γερμανος αξιωματικος του ζηταει να τον ακολουθησει, ειναι απο αυτες που εχουν χαραχτει στο μυαλό μου.

Τοσο δυνατη μεσα απο την ανθρωπινη αδυναμια!

Καλό σου βραδυ Τζων Μποη, στην τραυματισμενη μας Αθηνα

katabran είπε...

κι εδώ η μούσα η καρβουναρού;
http://www.youtube.com/watch?v=B6258BMCJVs

scarlett είπε...

να εισαι καλα, katabran

fieryfairy είπε...

Έχω καιρό που την είδα. Σκληρές στιγμές της ιστορίας που μας δίνουν κουράγιο για τις σκληρές στιγμές που ζούμε.
Καλή σου μέρα από φωτεινή Θεσσαλονίκη!

scarlett είπε...

Καλημερα fieryfairy απο εναν κλασικα συννεφιασμενο ευρωπαικο Βορρα! :)

Η σημερινη κατασταση μπορει να μη μοιαζει με την τοτε δυστυχια, αλλα εχει κι αυτη το χαρακτηριστικο της έλλειψης μιας αισιοδοξης λύσης στον κοντινο χρονικο οριζοντα