Τετάρτη 4 Απριλίου 2012

άγκυρες

"κι όμως...η επιθυμία συγκεντρώνεται τελικά σε ένα ανοιχτό παράθυρο προς τη θάλασσα.

κανένα μπρος. κανένα πίσω. μόνο ένα ακίνητο σημείο"

έγραφα...

μπορεί να ήταν η πρώτη ανοιξιάτικη μέρα....εκείνη. δε θυμάμαι. ξέρω πως σήμερα χιόνισε.
στο Λ .
γιατί εδώ...εδώ είναι άνοιξη. κανονική

κοιτώ τον κόσμο με την απόσταση του ξένου.
πρέπει πάλι να τριφτώ  με τα πράγματα, σα γάτα που τρίβεται στις γωνίες, να τα γνωρίσω από την αρχή. και τους ανθρώπους

μιλώ με κάποιον στο τηλέφωνο που σέρνει τη φωνή του. βαριέται. δεν ξέρω αν θέλει να με εξυπηρετήσει. δεν ξέρω αν μπορεί. ακούω μόνο τη σερνάμενη φωνή και μου'ρχεται να πάω να τη σπρώξω λίγο, να πάρει μπρος, ίσως ίσως να εκβιάσω και κανένα χαμόγελο...
μπα...πολύ μακριά το πάω

σε μια βιτρίνα θαυμάζω τις λαμπάδες. 37 ευρω η μία . μπορώ να εκτιμήσω τη δουλειά τους, αλλά δεν μπορω να εκτιμήσω σε ποιο πελατειακό κοινό απευθύνονται. τελικά η κρίση είναι ένα δημιούργημα των μέσων ;
όχι..ξέρω πως όχι
από την άλλη ...αυτές οι βιτρίνες. είναι πολύ παραπλανητικές... αυτές οι βιτρίνες

σε μια άλλη σελίδα διαβάζω το σύνθημα που μου δείχνει με αγάπη ένας φίλος "η μόνη πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία"
ξέρω τι εννοεί. δεν υπάρχει άλλο πιο σίγουρο αγκυροβόλι, παρά αυτό που φυλάξαμε μέσα στο μυαλό μας.

κατά τ'άλλα όλα είναι μια Rückkehr...εδώ... εκεί...όπου υπερισχύουν οι δεσμοί κάθε φορά.
προχτές σε μια στιγμή παράπονου συλλογίστηκα πόσο ξέμεινα από άγκυρες σ'αυτήν την πόλη
από την άλλη...μερικές  άγκυρες δεν σου επιτρέπουν ποτέ το ταξίδι


4 σχόλια:

Τζων Μπόης είπε...

Μοιάζει τόσο ιδιαίτερη αυτή η Rückkehr, κάτι σαν αστείο...σαν ένα παιχνίδι της τύχης...
...εκεί κάποιοι χαμογελούν για την αύξηση του 6,3% κι εδώ κάποιοι άλλοι μουδιάζουν, διαβάζοντας ή ακόμα και βλέποντας κορμιά να πέφτουν στις πλατείες...
Δεν ξέρω κατά πόσο παρηγορεί κάποιον ότι μας έλαχε ο κλήρος να ζήσουμε τέτοιες ιστορικές στιγμές, για αυτές που κάποτε θα μιλούν και θα διαβάζουν στα βιβλία τα παιδιά μας, δεν μπορείς όμως να παραβλέψεις το γεγονός ότι το να πηγαίνεις κόντρα στον καιρό, εσύ να έρχεσαι όταν οι άλλοι φεύγουν, ότι κολυμπάς κόντρα στο ρεύμα, ακούγεται τουλάχιστον συναρπαστικό...
...στις στροφές φαίνεται η τεχνική του οδηγού, στην ευθεία όλα είναι εύκολα, αλλά και βαρετά επίσης...

υ.γ.: ίσως η αιτία που φτάσαμε έως εδώ τελικά, οφείλεται και στο γεγονός ότι κάποιοι δεν είχαν ισορροπημένη παιδική ηλικία...

katabran είπε...

ας το μοιραστούμε...
δεν το αντέχουν πολλοί...
http://www.youtube.com/watch?v=7cOgqux35iw&feature=related

καληνύχτα scarlett

scarlett είπε...

Διαβαζα το σχολιο σου Τζων Μποη, με τη μουσική υπόκρουση που μου αφησε η katabran....και μπορω να πω μονο Ευχαριστω ! και στους δυο σας

σαν ενα δωρο οι καταθεσεις σας (και μικρα αγκυροβολια)

ειτε θελεις να το πιστεψεις Τζων Μποη, ειτε οχι, εκεινος ο λαος του Βορρα και πριν το 6,3 χαμογελούσε. ειχε-εχει ενα συστημα το οποιο εμπιστευεται και στο οποιο υπακουει (σχεδον) τυφλά. ο νομος ειναι νομος και η ζωη κυλα ομαλα και προγραμματισμενα (στο βαθμο που δεν εξαρταται απο μη ελεγχομενους παραγοντες)

απο την ωρα που ηρθα σιχαθηκα τους καραγκιοζηδες της βουλης και τους αλλους, τα βαρια ονοματα των ΜΜΕ, που ουσιαστικα ειναι τσιρακια των πρωτων ή και το αντιθετο

δεν ξερω αν φταιει η παιδικη τους ηλικια Τζων Μποη, πολλα της φορτωνουμε κι αυτης της ερμης και δεν ξερω αν ειναι όλα βασιμα..για την ωρα ειμαι απλα απογοητευμενη ...αλλα μετα το πρωτο σοκ συνηθιζεις :)

(η οριστικη επιστροφη θα ακολουθησει σε 2-3 μηνες..και να δω ποσο ευκολα θα προσαρμοστω απο την ταξη στο χαος)

scarlett είπε...

σ'ευχαριστω πολυ katabran για οσα εδω μου αφηνεις

ειναι σα να βρισκω δωρακια καθε φορα

καλή σου μερα,katabran!