Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

το καλοκαίρι που δεν έρχεται

το  καλοκαίρι εδώ, έχει μόνο ένα από τα χαρακτηριστικά των καλοκαιριών που ξέρεις.
 μεγααάλες μέρες. τεράστιες μεγααάλες μέρες. και σαν για να σε πείσει, πως κι αυτό καλοκαίρι είναι σαν  εκείνα που ήξερες, τις επιμηκύνει ακόμη πιο πολύ , σε ξυπνάει από τις τέσσερις με φως, σε κρατά με μια ψευδαίσθηση μέχρι τις 11 το βράδυ, αλλά δεν ξέρει πως εσύ δεν ξεγελιέσαι.
όχι χωρίς την πλάτη σου γυμνή.
όχι χωρίς δυο σταγόνες ιδρώτα κι εκείνη την αργή - δύσκολη αναπνοή όταν η ζέστη σε βυθίζει σε μια γλυκιά αποχαύνωση, ενώ το βλέμμα μένει ακίνητο σ'έναν γυμνό λευκό τοίχο και σε μια κουρτίνα που μόλις σαλεύει...


σχεδόν έχεις ξέχασει το Πορί, τόσο μακρινές εκείνες οι μνήμες .... ζητούν επειγόντως ανανέωση.
άργησες.

....ένα λεύκωμα πέφτει στα χέρια σου , το ξεφυλλίζεις...τυχαία πέφτεις σε μία φωτογραφία



....κοιτάζοντας τον Σεφέρη


6 σχόλια:

thinks είπε...

Πόσο μ' άρεσε όταν στο Λονδίνο τον Ιούνιο χάραζε από τις τρεις το πρωί... και αργότερα στην Στοκχόλμη δεν κοιμόμουν για να βλέπω το ήλιο να χάνεται λίγο στον ορίζοντα πριν σηκωθεί πάλι...

scarlett είπε...

αυτες οι στιγμες ειναι πολυ ωραιες Δημητρη :)
η διαρκης ψυχρα απο την αλλη, οχι:(

thinks είπε...

Εγώ πάντως την προτιμώ την ψύχρα. Ο πελαργός με πήγαινε Ισλανδία, αλλά χασμουρήθηκε και του έπεσα στην Αθήνα!

scarlett είπε...

Ο,τι ταιριαζει στην κραση και στην ψυχη του καθενα, Δημητρη.

Ακομη κι αν ο πελαργός σε έριξε στην Αθηνα, εσυ μολις σταθηκες στα ποδια σου, αναζητησες εναν τοπο που θα σου ταιριαζε περισσοτερο
Και οπως φαινεται βρηκες τον παραδεισο σου σε ενα ορεινο ιταλικο χωριο

thinks είπε...

...πραγματικά, Scarlett, πρώτα στο καθαρτήρι της Αγγλίας, μετά στον Νέο Κόσμο, και επι τέλους home... εύχομαι όλοι οι άνθρωποι να φτάνουν εκεί...

scarlett είπε...

μοιαζει με ονειρο, Δημητρη.

που θελει γενναιες δοσεις θαρρους, αυτοεπιγνωσης και τυχης