Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2012

μπρος-πίσω στο χρόνο


στις 1.26 παίρνεις το δρόμο της επιστροφής.
όποια κι αν είναι αυτή.
χωρίς άγκυρες


κάποιες φορές σκέφτεσαι "πού θα πάω χωρίς"
κι ακούς τη σιωπηλή απάντηση
                                                                            παντού
                                                       


                                     ζωντανεύει το παραμύθι μαζί με παιδικές αναμνήσεις.
                                                      κι ο κόσμος έρχεται στα ίσα του.
                                                                  



αυτά τα ρολόγια δε μετρούν μόνο χρόνο.
άλλωστε ο χρόνος αποκτά αξία μόνο όταν τον εκτιμάς σωστά




                                                μες στα σοκάκια είναι μία τρελή με μία σκούπα.
                                                      όλα τα σοκάκια οφείλουν να έχουν μία


                                              παράθυρα....πάντα πολύτιμα.
                                                       με κάθε έννοια

8 σχόλια:

thinks είπε...

Υπέροχο σκηνικό, και διήγηση. Το διαμάντι είναι το τι οφείλει το κάθε σοκάκι. Το σκηνικό είναι σαν ζαχαρωτά για τα απογεύματα του χειμώνα με το τσάι. Ο ίδιος άνθρωπος σε διαφορετικά κλίματα και γη, πόσο διαφορετικός μεγάλωσε μέσα στους αιώνες...

Καλό σου βράδυ Scarlett :-)

Jolly Roger είπε...

Αναρωτιεμαι για το νοημα της ασυμμετριας στα παραθυρα.

Το πιο απομερο εχει τα περισσοτερα λουλουδια.
Συμπτωση αραγε;

scarlett είπε...

Μα τι ομορφο σχολιο, Δημητρη!
Διαμαντακια ειναι αυτα τα σχολια που βρισκω ενιοτε
Σ'ευχαριστω!
Καλό σου απόγευμα!

scarlett είπε...

Γεια σου πειρατη!
Αν και την προσεξα την ασυμμετρια δεν με προβληματισε. Υπηρχε κι ενα τεταρτο παραθυρο στην ιδια σειρα , που ουτε κι εκεινο ομως βρισκοταν σε συμμετρικη σχεση με τα αλλα.

Στη φυση , οπως ξερεις, τιποτα δεν ειναι απολυτα συμμετρικο. Βρισκω ενδιαφερουσα μια ανθρωπινη κατασκευη που κοντραρεται με τη βασικη επιθυμια να τα εχεις ολα σε σειρα και σε ταξη.

Τζων Μπόης είπε...

Ομόνοια-Σύνταγμα το έχετε κάνει κυρία μου!
Σταθεροποιηθείτε επιτέλους κάπου, δραμαμίνες θα χρειαστούμε σε λίγο :)

scarlett είπε...

Κοιτα...εγω γυρισα και λειπατε όλοι για μπανια.
Ουτε καν σε ποια παραλια ησασταν ηξερα.
Κι ετσι πηρα το μονο δρομο που ηξερα

Τζων Μπόης είπε...

Φαντάζομαι ότι αυτός ο δρόμος δεν είναι one way...

scarlett είπε...

αν ηταν one way θα μ'εριχνε σε βαθια καταθλιψη, Τζων Μποη

πισω στην Αθηνα μιας παντου διαπιστωμενης δυσαρεσκειας, το μυαλο μου βρισκει διεξοδο μονο σε σεναρια διαφυγης

προς καθε κατευθυνση