Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013



σήμερα είχε αυτά τα χρώματα...

ο ουρανός....

τα χρώματα ...

κάθε μέρα
βλέπω, παρατηρώ, χάνομαι σε σκέψεις προσωπικές ...

ενώ...

παρακολουθώ - αδιάφορα -  την πορεία  επωνύμων που μέχρι προχτές κοσμούσαν τις σελίδες εντύπων
προς  περιοχή που φέρει όνομα πουλιού με λοφίο

παράξενο μου φαίνεται ώρες ώρες

 Γαβαλάς, Βωβός, Παπαγεωργόπουλος... και πτώσεις... πτώσεις
όσοι δεν έχουν αρκετά ισχυρούς φίλους ;

μια παράξενη χώρα....με παράξενους ανθρώπους...

ακούω συχνά τελευταία, πως φεύγει ο ανθός μας στα ξένα....τα πιο σπουδαία μας μυαλά
σαν να ξέχασε  ο τόπος πως για τα σπουδαία του μυαλά δεν είχε ποτέ θέση
πάντα του έφευγαν....

εκτός κι αν εννοούσε το λαμπρό μέλλον του δημόσιου υπαλλήλου (που τώρα πια δεν)....
ή του μαυρολεφτά...

και καθώς μου έχει κολλήσει αυτή η λέξη

It was the lark, the herald of the morn,

No nightingale

(Shakespeare)

3 σχόλια:

thinks είπε...

Look, love, what envious streaks
Do lace the severing clouds in yonder east.
Night’s candles are burnt out, and jocund day
Stands tiptoe on the misty mountain tops.
I must be gone and live, or stay and die.
(...)
A glooming peace this morning with it brings;
The sun, for sorrow, will not show his head:
Go hence, to have more talk of these sad things;
Some shall be pardon’d, and some punished

And thus the native hue of resolution
Is sicklied o'er with the pale cast of thought,
And enterprise of great pitch and moment
With this regard their currents turn awry
And lose the name of action.

scarlett είπε...

Σέυχαριστω , Δημητρη!

Μ'αρεσει που στην ποιηση μπορεις παντα να δωσεις διαφορες ερμηνειες

thinks είπε...

...indeed

:-)