Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

απαισιοδοξία

η κρίση είναι ένα θέμα. η σωστή ή λάθος διαχείριση της εκ μέρος των όποιων πολτικών είναι επίσης ένα θέμα. όμως - και με αφορμή το προηγούμενο μου ποστ - εμείς οι ίδιοι είμαστε ικανοί να προχωρήσουμε στη δημιουργία μιας πιο δίκαιης, πιο ευνομούμενης, πιο σωστής -στη λειτουργία της -πολιτείας ;
η προσωπική μου απαισιοδοξία οφείλεται εν πολλοίς στο ότι δυσκολεύομαι να πιστέψω στο τελευταίο.
η υπερβολική ανοχή που κάποιοι -επειδή έτσι τους βολεύει- έχουν ονομάσει ελευθερία, μας έχει μετατρέψει σε μια άναρχη κοινωνία, όπου οι νόμοι ισχύουν για τους δειλούς και τους έχοντες χαμηλή νοημοσύνη και γενικότερα για όσους δεν είναι αρκετά μάγκες για να περάσουν το άδικό τους.
δεν μ'ενδιαφέρει πώς θα κριθεί ένα κείμενο σαν αυτό που τώρα γράφεται ή κι εγώ η ίδια...
αν χαρακτηριστώ αφοριστική ή εχθρική απέναντι στη ράτσα μου που συχνότατα δεν με εκφράζει καθόλου
όχι όταν δίπλα μου κακομαθημένος νεαρός τρώει την τυρόπιτα και πετάει το χαρτί κάτω. όχι όταν ο κάθε ένας παρκάρει όπου βρει, κλείνοντας δρόμους, κλείνοντας άλλους οδηγούς ή καταργώντας μου το ήδη στενό πεζοδρόμιο. όχι όταν το κάπνισμα τελικά επιτρέπεται παντού και αλίμονο σου αν υποστηρίξεις το αντίθετο.
στην Κρήτη λέει πυροβόλησαν λαθροκυνηγοί εναντίον αστυνομικών...
εντυπωσιάζεται κανείς από την είδηση ;
εντυπωσιάζεται από το θράσος της παρανομίας να θέλει να επιβληθεί του νόμου ;
εντυπωσιάζεται κανείς από οποιοδήποτε είδος παρανομίας που καθημερινά μαθαίνουμε ότι συμβαίνει ή ανεχόμαστε;

είμαστε μια κοινωνία ανοχής. μόνο που δεν συνειδητοποιούμε ότι τελικά αυτό που ανεχόμαστε είναι η υποβάθμιση της ζωής μας.
μας αρέσει να κομπάζουμε για τη σπουδαία ιστορία μας, τον εξαιρετικό πολιτισμό μας και τη μοναδική ανθρωπιά μας, αλλά αυτήν την τελευταία την αποκαλύπτουμε σε εξαιρετικές περιπτώσεις μονάχα

δεν ξέρω αν θα καταλάβουμε μια μέρα πως είμαστε ίσοι απέναντι στους άλλους. και πως τους οφείλουμε σεβασμό.
ούτε γνωρίζω πόσους αιώνες εκπαίδευσης χρειαζόμαστε για να καταλάβουμε την αξία των νόμων και την επιμονή μας στην εφαρμογή τους.

6 σχόλια:

thinks είπε...

Δεν νομίζω η Ελληνική κοινωνία να είναι κοινωνία "ανοχής". Αυτό θα σήμαινε ότι μια πλειοψηφία "ανέχεται" τις προβληματικές συμπεριφορές μιας μειοψηφίας. Όταν όμως η προβληματική συμπεριφορά πηγάζει από την πλειοψηφία, τότε, η μειοψηφία που την ανέχεται γεννά μεν ερωτηματικά για την ίδια την μειοψηφία αλλά δεν κατατάσσει την μέγιστη κοινωνία, στο σύνολό της, σαν κοινωνία "ανοχής". Τα ερωτηματικά που γεννιόνται για την μειοψηφία που ανέχεται την πλειοψηφία είναι το ...γιατί παραμένει μειοψηφία --γιατί δεν πράττουν και εκείνοι όπως η πλειοψηφία; ή, γιατί δεν φεύγουν να πάνε αλλού αν δεν τους αρέσει;

Η υπόθεση ότι "εμείς οι ίδιοι είμαστε ικανοί να προχωρήσουμε στη δημιουργία μιας πιο δίκαιης, πιο ευνομούμενης, πιο σωστής -στη λειτουργία της -πολιτείας", στηρίζεται στο κατά πόσο η υπάρχουσα κοινωνία και η ισχύουσα συμπεριφορά δεν είναι δίκαιη, ευνομούμενη, σωστή και λειτουργική κατά την αντίληψη της πλειοψηφίας. Αλλά ο κάθε ένας που ανήκει στην σημερινή πλειοψηφία θα πει ότι αυτά που κάνει ο ίδιος είναι σοφά, δίκαια, δικαιολογημένα...

Τα παραπάνω συνηγορούν στην υπόθεση του ότι έχεις δίκιο να δηλώνεις απαισιόδοξη ως προς το αν η πλειοψηφία θα αλλάξει τον εαυτό της για να γίνει αυτό που η μειοψηφία θεωρεί καλύτερο.

Εγώ, προσωπικά, καλύτερα να πεθάνω στο πεζοδρόμιο μιας κοινωνίας την οποία σέβομαι, παρά να ζήσω σαν μικρή μειοψηφία σε ένα κωλοχανείο αυθαίρετης δικαιολογίας το οποίο με αηδιάζει...

Καλή σου μέρα Scarlett...

scarlett είπε...

Καλημερα Δημητρη

Δεν ξερω αν συμφωνω ή διαφωνώ με το σχόλιο σου. Θελω να πω, σιγουρα οι Ελληνες που για μικρα ή και μεγαλυτερα θεματα παρανομουν δεν ειναι λιγοι. Απο την αλλη δεν ειμαι και τοσο βεβαιη οτι αποτελουν την πλειοψηφια.
Δεν πιστευω βασικα πως σαν λαος ειμαστε περισσοτερο επιρρεπεις στη παρανομια απ'ότι άλλοι. Απλα στην Ελλαδα επικρατησε και επικρατει ακομη και σημερα η ατιμωρησια.Και σε μια τετοια κοινωνια καλλιεργειται και η παραβατικοτητα ευκολοτερα, αλλα και η ανοχη.

Για σκεψου λιγο πώς αντιμετωπιζεται στην Αμερικη ο φοροφυγας. Ή τι παθανει ενας Γερμανος που παρκαρει εστω για 5 λεπτα παρανομα.
Όταν ομως μια κοινωνια συνηθιζει στο οτι μπορει να κλεβει το κρατος ή να χτιζει αυθαιρετα χωρις ιδαιτερες επιπτωσεις και το εκμεταλλευεται οταν μπορει, αλλα και το ανεχεται γιατι δεν ειναι κατι ασυνηθιστο.

thinks είπε...

Οπωσδήποτε νομίζω συμφωνούμε όσον αφορά την έλλειψη αστυνόμευσης
:-)
Όχι μόνο από την αστυνομία, αλλά και το κράτος, τους υπεύθυνους, τους γονείς, τους δασκάλους... την κοινωνία.

Είναι αλήθεια ότι δεν ξέρω αν η προβληματική συμπεριφορά είναι πλειοψηφία... μου φαίνεται ότι είναι, αλλά δεν το ξέρω σαν γεγονός.

Αν, από την άλλη, η μη-προβληματική συμπεριφορά ήταν η πλειοψηφία, έστω και σιωπηλή πλειοψηφία, δεν θα είχε άραγε φυσικά εξελίξει κάποιο βαθμό αστυνόμευσης;

Άλλωστε, τα θέματα των δύο αναρτήσεών σου έχουν να κάνουν περισσότερο με ανατροφή και σεβασμό του διπλανού στην ρίζα τους σαν αρχές, άρα μιλάμε για αστυνόμευση όχι μόνο από την αστυνομία... αλλά και από εκεί όπου καθορίζεται η ύπαρξη, ή μη, αποτελεσματικής αστυνόμευσης...

scarlett είπε...

και στο προηγουμενο ποστ μου Δημητρη , αλλα και στο σημερινο εκφραζεται μια αγανακτηση, αλλα σε καμια περιπτωση δεν θα ελεγα πως αυτη αφορα την πλειοψηφια του ελληνικου πληθυσμου.
οι περιπτωσεις των καπνιζοντων στα ΜΜΜ ειναι πολυ μεμονωμενες. απλα δε θα ηθελα να υπαρχουν ουτε αυτες.
επισης το αν πετανε 5 ανθρωποι τα σκουπιδια τους κατω, ειναι κατι που φαινεται στο ματι, σε αντιθεση με τους 500 που δεν το κανουν.
γι'αυτο και δεν θα ηθελα να γενικευουμε.

το αν τωρα η πλειοψηφια που δεν παρουσιαζει παραβατικη συμπεριφορα διαμαρτυρηθει ή οχι, ειναι ενα αλλο θεμα.
μπορουμε να κατηγορησουμε τους συμπολιτες μας για απαθεις ή φιλησυχους ή ακομη και ντροπαλους, αλλα σε καμια περιπτωση δεν μπορουμε να ισχυριστουμε οτι επικροτουν ολες αυτες τις συμπεριφορες.
αλλωστε μην ξεχναμε οτι λογω της ατιμωρησιας απο το κρατος, οι ψευτομαγκες ειναι συνηθως αυτοι που επικρατουν των ασθενεστερων.

thinks είπε...

Με αυτό σου το σκεπτικό σίγουρα συμφωνώ, οπότε και μπορεί να έχω άδικο για την "πλειοψηφία".

Το καταλαβαίνω από την εμπειρία μου στην Ιταλία, όπου, λόγω μιας κουλτούρας "κοινωνικής ευγένειας", άνθρωποι δεν λένε την γνώμη τους αν πιστεύουν ότι θα ακουστούν "επιθετικοί", ή "αρνητικοί", ή ότι θα "στεναχωρήσουν τον ακροατή". Δεν αμφιβάλω ότι κάτι παρεμφερές μπορεί να συμβαίνει και στην Ελλάδα όπου οι συμπολίτες μας μπορεί να είναι κάλλιστα "φιλήσυχοι ή ακόμη και ντροπαλοί ". Αλλά θα διατηρούσα μια τουλάχιστον θεωρητική/ακαδημαϊκή διαφορά μεταξύ φιλήσυχων/ντροπαλών και "απαθείς", μια και η απάθεια θα μπορούσε από μόνη της να διαιωνίσει ένα κακώς κείμενο...

scarlett είπε...

Σιγουρα Δημητρη, καποιοι απο μας ειμαστε φιλησυχοι και επισης αρκετοι ειμαστε και ντροπαλοι. Δεν υψωνουμε ολοι το ιδιο δυνατα τη φωνη μας, ουτε και διεκδικουμε παντα το δικιο μας, ειδικα σε μια κοινωνια που το πιθανοτερο ειναι να μην το βρουμε.

Κι αυτο το τελευταιο καλλιεργει κατα τη γνωμη μου την απαθεια. Σε μια κοινωνια που για χ ιστορικους- πολιτικους-κοινωνικους λογους καλλιεργησε επι δεκαετιες την ατιμωρησια και την πολυ χαλαρη ή επιλεκτικη εφαρμογη των νομων, δεν μπορει ο καθενας απο μας να το παιξει δικαστης και αστυνομος.
Γι'αυτο ειναι υπευθυνη η πολιτεια. Δεν θα μοιρασω εγω τα προστιμα σε οποιο αυτοκινητο ειναι παρκαριμενο πανω στο πεζοδρομιο μου, ουτε και μπορω να παω να γκρεμισω το αυθαιρετο που εχτισε ο καθενας.

Σημερα προσπαθει η πολιτεια να μαζεψει τα ασυμαζευτα, αλλα δεν το κανει ουτε συστηματικα, ουτε με καποιο μακροπροθεσμο στοχο και οραμα, ουτε και δικαια σε παρα πολλες περιπτωσεις.