Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

μη προσμονή

δεν έμεινε και τίποτα . όλα  τα ίδια.
μόνο το βάρος που δεν μπορείς ν'ανασάνεις μόνο αυτό αλλάζει. ώρες ώρες βαραίνει τόσο που γέρνεις.
με βία το σηκώνεις.
θωρακίζεσαι  για το χειρότερο και όταν είσαι έτοιμος να το αντιμετωπίσεις χαίρεσαι για τη μικρή σου νίκη να δεις το θεριό κατάματα. δεν το νικάς. ποτέ δεν το νικάς.
τις ώρες μιας τεχνητής ηρεμίας χάνεσαι σε αφηρημένα τοπία.κοιτάς και δεν βλέπεις.
σε κάθε ήττα μαθαίνεις να σκύβεις πειθήνια και υπομονετικά το κεφάλι. πάνε οι καιροί που πολεμούσες ανεμόμυλους.
στην Ελλάδα μόνο χάνεις.
κάποια στιγμή για ένα δευτερόλεπτο χαμογελάς.όμως το ζύγι από την άλλη 
είναι πολύ βαρύ.
θυμώνεις που δεν επέλεξες αυτήν τη μοίρα.
.
που δεν άνοιξες ποτέ φτερά. πάντα κάποιος -κάτι έτοιμος να σου τα κόψει.
δεν είναι που δεν προσπάθησες.


4 σχόλια:

Τζων Μπόης είπε...

Ένας αρκετά μεγαλύτερος απο μένα, με απόψεις που σέβομαι απόλυτα, μου έλεγε προχτές, καθώς με έβλεπε να πνίγομαι εδώ με την κατάσταση, "καν' το, τόλμα το, είμαι θυμωμένος μαζί σου, μπορείς!".
Του υπενθύμισα την ηλικία μου και μερικά άλλα πράγματα και τότε τον είδα να γελάει και να κουνάει το κεφάλι φεύγοντας.
Δεν έχω φάει μεγαλύτερη ήττα από αυτήν τελευταία, έπιασα τον εαυτό μου - για μία ακόμα φορά - να κρατιέται από δικαιολογίες για να μην τολμήσει κάτι...
Ότι τόλμησα το πιστώθηκα και με τόκο, ότι το αφησα στην μοίρα το χρεώθηκα και ίσως να το χρεώνομαι ακόμα.
Τη μοίρα μας την φτιάχνουμε.

Οπότε.........................(εδώ προσθέτεις ότι θες)

Καλημέρα Scarlett!

scarlett είπε...

Προφανώς ο κυριος που εφυγε κουνωντας το κεφαλι του δεν ηταν Αιγοκερως (για να το ελαφρυνουμε και λιγο)
Τη μοιρα μας δεν την φτιαχνουμε απολυτα εμεις, Τζων Μποη. Δεν εχουμε τετοια παντοδυναμια πανω μας ακομη κι αν θελουμε να το πιστευουμε. ( δεν επιλεγουμε γονεις, πατριδα, τροπο που μεγαλωνουμε, κατασταση υγειας, διαρκεια ζωης...μερικες φορες ουτε και τις σπουδες μας ή τη δουλεια μας)
Μέσα σε ορισμενα πλαισια εχουμε καποια ελευθερια κινησεων και επιλογων. Και βασει αυτων προσπαθουμε να κανουμε το καλυτερο δυνατο.
Επειδη το ποστ ειναι πολυ προσωπικο και βγαζει και παραπονο, τουλαχιστον δυο φορες κοντραριστηκα με ολες τις δυναμεις γυρω μου, προσπαθωντας να αλλαξω βασικα πραγματα. Και τις δυο φορες εφαγα τοσο γενναιες και απανωτες σφαλιαρες που αναγκαστηκα να ακολουθησω το μονο μονοπατι που βρηκα μπροστα μου. Και που δεν ηταν επιλογη μου.
Το συμπαν δεν συνωμοτει παντα υπερ σου, ακομη κι αν σαν ιδεα εμπνεει λογοτεχνες. Μερικες φορες θα ελεγα μαλιστα, πως συνωμοτει πεισματικα εναντιον σου.

Φυσικα υπαρχει και το αλλο γνωμικο που λεει να συμβιβαστεις με τη μοιρα σου οταν δεν μπορεις να την αλλαξεις και να την αγαπησεις. Ε, αυτο δεν ειναι παντα ευκολο. Ουτε και ταιριαζει σε ολους.

Τζων Μπόης είπε...

Ο κύριος προφανώς και δεν ήταν Αιγόκερως, αλλά για να μιλήσουμε και ζωδιακώς, θα σου έλεγα ότι κάποια από τα πολλά στραβά του Αιγόκερου είναι το πείσμα και ο εγωισμός, κι αυτό το χαμογελάκι που μου πέταξε δεν θα περάσει έτυσι :)))
Βέβαια εάν έχεις και ωροσκόπο Αιγόκερω, τότε ζορίζεται το πράγμα, εάν είναι ας πούμε στους Διδύμους, σου δημιουργεί μια κάποια ανισορροπία, αλλά σε ελευθερώνει κιόλας, αν δεν σε τρελάνει στο τέλος!

Φυσικά και κάποια πράγματα δεν τα επιλέγουμε, αλλά το κακό είναι να μην βλέπουμε τους δρόμους που μας ανοίγονται και πεισματικά να βλέπουμε μόνο τον έναν, νομίζοντας και μόνο ότι δεν υπάρχει άλλος.
Τώρα εάν ταιριάζουν σε όλους οι ανατροπές, είναι άλλο θέμα, ασφαλώς και δεν είμστε όλοι από το ίδιο υλικό (και ζώδιο), αλλά από την άλλη δεν είναι μόνο το υλικό μας, αλλά και οι εμπειρίες που μας κάνουν να αναθεωρούμε τα πιστεύω μας, αλοίμονο αν μέναμε πεισματικά στις ίδιες απόψεις...

scarlett είπε...

Καλα τα λες Τζων Μποη!
Απλα τα πραγματα καμια φορα ειναι δυσκολα . Άλλα περιμένεις αλλα βρισκεις.
Στην παρουσα φαση προσπαθω απλα να επιβιωσω