είναι φορές που οι λέξεις χάνονται ανάμεσα σε ωραία ερείπια
την απαγορευτική απόσταση ανάμεσα σε δύο ξένα χέρια
και το φιλί δίπλα στη λεωφόρο
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
την απαγορευτική απόσταση ανάμεσα σε δύο ξένα χέρια
και το φιλί δίπλα στη λεωφόρο
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
6 σχόλια:
...θα μπορούσε να ήταν ο ποιητικός ορισμός του ανεκπλήρωτου...
...ή μια ζεστή νύχτα του Απρίλη...
...παρατηρώντας την παραλία του Travemünde...
για την Travemünde όντως θα ήταν του "ανεκπλήρωτου" ;)
Και ειναι φορες,
που τις λεξεις που εχασες, τις ξαναβρισκεις σε ενα
...lobby with nine hundred windows...
ειτε
On a chair with a dead magazine
ειτε
In the cave at the tip of the lily
In some hallways where love's never been
On a bed where the moon has been sweating ...
Και αφου ξαναβρεις τις λεξεις που εχασες, η πολυβουη λεωφορος εξαφανιζεται.
Μενει μονο το φιλι και τα ωραια ερειπια ;-)
υπέροχοι στίχοι!
από τις λέξεις που κουβαλάς αιώνια μέσα σου.
..και μένει και μια αίσθηση πειρατή,εκείνη του πιο πολύτιμου
σ'ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου