Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2018

Η Ελλάδα σήμερα

Κάποτε μου κάνανε εντύπωση οι θυμωμένοι άνθρωποι. Νόμιζα ότι ήταν θέμα ιδιοτροπίας. Ότι είχαν γεννηθεί έτσι. Δύστροποι.
Εδώ και μερικά χρόνια μεταβάλλομαι κι εγώ σε έναν θυμωμένο άνθρωπο. Και καταλαβαίνω ότι τελικά δε γεννιέσαι έτσι. Γίνεσαι.

Άλλοτε παραιτείσαι (από τα δικαιώματά σου, από τις προσδοκίες σου, από τη ζωή σου)
Και άλλοτε θυμώνεις.
Και ανάμεσα σε παραίτηση και θυμό, ζεις.


3 σχόλια:

thinks είπε...

Αχ, αγαπητή μου Scarlett... Έφυγα από τις μεγαλουπόλεις το 1992 και απ' το 2001 ζούσα δίπλα στον ωκεανό, και δέκα χρόνια τώρα πάνω στο βουνό. Και από το 1975 εκτός Ελλάδας. Σύμπτωση; Δεν νομίζω. Και αυτά από το εξωτερικό. Μέσα στην Ελλάδα ξέρω καλά ότι το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο στο τετράγωνο. Ή, στον κύβο. Κατάθλιψη και οργή.

ΥΓ. Για το κερασάκι από πάνω, αποδεδειγμένα, οι λεγόμενες «οικονομικές» λάμπες (που δεν είναι παρά λάμπες φθορισμού) προκαλούν κατάθλιψη, και από πάνω χαλάνε και τα μάτια. Στις ΗΠΑ έχουν ήδη ξαναεπιτρέψει της πυρακτώσεως. Στην Ευρώπη πάνε τώρα να καταργήσουν και του αλογόνου που ήταν η μόνη σωστή επιλογή αντί των «οικονομικών». Αγόρασε όσες μπορείς πριν τις απαγορέψουν και αυτές. Εγώ για την Ελλάδα είχα αγοράσει καμιά πενηνταριά πυρακτώσεως πριν καταργηθούν (έστω και για τέσσερεις βδομάδες τον χρόνο), όπως και στην Ιταλία.

scarlett είπε...

Κατάθλιψη δε θα πεις τίποτα...

Φθορισμού δεν έχω πάρει ποτέ, Δημήτρη. Αλογόνου παίρνω εδώ και αρκετά χρόνια ακόμη κι αν κοστίζουν κάτι παραπάνω. Είμαι κι εγώ υπέρ του "ζεστού" φωτισμού στον χώρο.

Καλό σου βράδυ, Δημήτρη (πλησιάζει και η γιορτή σου :) )

thinks είπε...

Σωστά! Είσαι από τους ελάχιστους ανθρώπους που ξέρω που γνωρίζεις ότι δεν πρέπει να περνάει "οικονομική" λάμπα από την πόρτα του σπιτιού μας :-) Αγόρασε αλογόνου να έχεις γιατί τις καταργούν.

Για καλή μας τύχη έχουμε αρκετούς ανθρώπους που είναι σαν κι' εμάς κι' έτσι περνάμε με χαμόγελο αντί κατσουφιές. Μιά ευλογία είναι κι' αυτό.

Νά 'σαι καλά και καλό βράδυ!